Τυπογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα πρώτα ελληνικά βιβλία τυπώθηκαν στην [[Ιταλία]] λίγο μετά την εμφάνιση της τυπογραφίας με τη βοήθεια ελλήνων λογίων που διέφυγαν από την [[Κωνσταντινούπολη]] ή άλλες βυζαντινές περιοχές, όταν αυτές έπεσαν στα χέρια των [[Οθωμανοί|Οθωμανών]]. Έτσι, το πρώτο χρονολογημένο και εξ ολοκλήρου ελληνικό έντυπο βιβλίο ήταν ''Ἐπιτομὴ τῶν ὀκτὼ τοῦ λόγου μερῶν'' του [[Κωνσταντίνος Λάσκαρις|Κωνσταντίνου Λάσκαρι]]<ref name="kehagioglou">Ε. Κεχαγιόγλου, [http://dimartblog.com/2014/04/24/history-of-greek-typography/ «Το ελληνικό βιβλίο. Μια ιστορία 539 ετών.» dimartblog.com] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150908175752/http://dimartblog.com/2014/04/24/history-of-greek-typography/ |date=2015-09-08 }}, 24 Απριλίου 2014. (Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2014.)</ref>, που τυπώθηκε στο [[Μιλάνο]] το 1476. Αμέσως σχεδόν άρχισε η παραγωγή και άλλων ελληνικών βιβλίων. Στα τέλη του 15ου αι., ο ιταλός ουμανιστής [[Άλδος Μανούτιος]] αποφάσισε να τυπώσει πολλά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αφού πρώτα εξασφάλισε ορισμένα εκδοτικά προνόμια από τη [[Βενετία]]<ref name="davies">M. Davies, ''Aldus Manutius: Εκδότης &amp; τυπογράφος στη Βενετία της Αναγέννησης''. Εκδόσεις Libro, Αθήνα 2004.</ref>.

Στην δεκαετία του 1980, η χειρονακτική αλλά και η μηχανική τυπογραφία άρχισε να εγκαταλείπεται στην [[Ελλάδα]]. Την αρχή έκαναν το 1980 οι ημερήσιες εφημερίδες που άφησαν τη λινοτυπία για τη φωτοσύνθεση. Μέσα σε λίγα χρόνια εγκαταλείφθηκε επίσης η στοιχειοθεσία με το χέρι και η μονοτυπία, για να μπει στη θέση τους η επιτραπέζια τυπογραφία. Η ραγδαία εισβολή της ηλεκτρονικής τυπογραφίας είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανιστεί η μακραίωνη παράδοση για την αισθητική του ελληνικού βιβλίου<ref name="mamais">Γ. Μαμάης, [http://www.eutypon.gr/eutypon/pdf/e2013-31/e31-a01.pdf «Βιβλία φτιαγμένα με μεράκι και φιλότιμο»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150622214022/http://www.eutypon.gr/eutypon/pdf/e2013-31/e31-a01.pdf |date=2015-06-22 }}, ''Το Εύτυπον'', τχ. 30-31 (Οκτ. 2013), σσ. 1&ndash;9.</ref>.

Το μέσο εκτύπωσης στην λιθογραφία είναι μια πλάκα πορώδους [[ασβεστόλιθος|ασβεστόλιθου]]<ref name="kouvelis">[http://www.haraktiki.gr/keimena.php?id=11 Εργαστήριο Χαρακτικής Η.Ν. Κουβέλη, «Λιθογραφία»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150227041015/http://www.haraktiki.gr/keimena.php?id=11 |date=2015-02-27 }}. (Ανακτήθηκε στις 12 Ιαν. 2015.)</ref>. Επάνω στην πλάκα αυτή σχεδιάζεται, με μια υδρόφοβη ουσία (λιπαρό μολύβι, κ.ά), το είδωλο της εικόνας προς εκτύπωση. Κατόπιν η πλάκα προσβάλλεται (''στερεώνεται'') με ένα υδατικό διάλυμα αραβικής γόμας και [[νιτρικό οξύ|νιτρικού οξέος]] για μερικές ώρες. Το υδατικό διάλυμα διαβρώνει την πλάκα μόνο στα σημεία που δεν είναι σχεδιασμένα, επειδή τα άλλα σημεία προστατεύονται από την υδρόφοβη ουσία. Κατόπιν, η πλάκα πλένεται με νερό και νέφτι και, όπως είναι ακόμα υγρή, μελανώνεται με υδρόφοβο μελάνι. Τέλος, η πλάκα τοποθετείται σε επίπεδο χειροκίνητο πιεστήριο και πάνω σ' αυτήν συμπιέζεται το χαρτί για να γίνει η εκτύπωση.

Τα παραδοσιακά τυπογραφικά πιεστήρια είναι είτε ''όρθια'', είτε ''επίπεδα'', δηλ. οριζόντια<ref>[http://www.bizdim.gr/index.php/tehnologiaektyposeon/thebook/31-letterpress Δ. Μπιτζένης. «Τεχνολογία εκτυπώσεων. Η τυπογραφία.»] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20150622212057/http://www.bizdim.gr/index.php/tehnologiaektyposeon/thebook/31-letterpress |date=2015-06-22 }} www.bizdim.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2015.</ref>. Στο παραδοσιακό όρθιο πιεστήριο, η τυπογραφική φόρμα τοποθετείται σε μια κατακόρυφη σταθερή πλάκα. Με κάθε κίνηση του πιεστηρίου, μια άλλη μεταλλική πλάκα πιέζει ένα φύλλο χαρτί επάνω στην φόρμα και έτσι τυπώνεται μια σελίδα. Λόγω της μικρής του παραγωγικότητας, το όρθιο πιεστήριο συνήθως χρησιμοποιούνταν μόνον για μικρές εκτυπωτικές εργασίες: κάρτες, προσκλητήρια, φεϊγβολάν, κ.ά.ό.