Μάχη του Σαγγαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις 14 Αυγούστου το Β' Σώμα Στρατού με δύο μεραρχίες στην πρώτη γραμμή, την Vη και την ΧΙΙΙη, επιτέθηκε κατά μέτωπο κατά του αριστερού άκρου της τουρκικής αμυντικής γραμμής που καταλάμβανε το όρος Καλέ Γκρότο, παραβλέποντας τη δυνατότητα υπερκέρασης από αριστερά αυτής (ανατολικά) που υποδείχθηκε στη διοίκηση από τον διευθυντή του 3ου επιτελικού Γραφείου της Στρατιάς, συνταγματάρχη Βερνάρδο{{Εκκρεμεί<ref>Έκθεσις παραπομπή|σχόλιο=20της πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων, τόμος Β, Εκδοτική Ελλάδος, Αθήναι 1968, σελ. 446 & Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Γεωργίου Ρούσσου, τόμος Ε, σελ. 121</07/2020}}ref>. Σύμφωνα μέ άλλη πηγή<ref>{{Cite book|title=Η Εκστρατεία στην Μικρά Ασία|first=Γεώργιος, Συνταγματάρχης Πεζικού|last=Καλαϊτζής|publisher=Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού|isbn=|origyear=1965 |year=2012|location=Αθήνα|page=159|quote=}}</ref>, o συνταγματάρχης Βερνάρδος, πρότεινε στις 13/8 επέκταση της επίθεσης προς βορειανατολικά, ενώ την άλλη μέρα η Στρατιά διέταξε επίθεση προς τα βορειοδυτικά. Το Καλέ Γκρότο ήταν ισχυρά οχυρωμένο αμυντικά με επάλληλες σειρές πολυβολείων, χαρακώματα, συρματοπλέγματα και επαρκή υποστήριξη πυροβολικού. Οι μάχες για την κατάληψή του διήρκεσαν τέσσερις μέρες και στέφθηκαν με επιτυχία, αλλά με βαρύτατο φόρο αίματος. Οι απώλειες έφθασαν συνολικά τους 3408 άνδρες (564 νεκροί από τους οποίους 35 αξιωματικοί και 2844 τραυματίες από τους οποίους 107 αξιωματικοί){{Εκκρεμεί<ref>Έκθεσις παραπομπή|σχόλιο=20/07/2020}}της πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων, τόμος Β, Εκδοτική Ελλάδος, Αθήναι 1968, σελ. 447</ref> Ουσιαστικά αυτές οι δύο μεραρχίες και ειδικά η Vη τέθηκαν εκτός μάχης λόγω των τεράστιων απωλειών και από έλλειψη εφοδίων και δεν ανέλαβαν καμιά νέα επιθετική επιχείρηση μέχρι την αποχώρηση του ΕΣ<ref>Νεώτερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Γεωργίου Ρούσσου, τόμος Ε, σελ. 121, & Έκθεσις της πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων, τόμος Β, Εκδοτική Ελλάδος, Αθήναι 1968, σελ. 446</ref>. Η διοίκηση του Β' Σώματος Στρατού δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την επιτυχία αυτή και να προελάσει με την 9η μεραρχία ΠΖ και την ταξιαρχία Ιππικού που δεν είχαν λάβει μέρος στις μάχες, αλλά καθηλώθηκε αναίτια στην περιοχή, μέχρι την υποχώρηση της Στρατιάς στα τέλη του μήνα δυτικά του Σαγγαρίου<ref>Έκθεσις της πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων, τόμος Β, Εκδοτική Ελλάδος, Αθήναι 1968, σελ. 446</ref>. Αντιθέτως, το τουρκικό επιτελείο μετέφερε μονάδες από άλλες περιοχές της σύγκρουσης και κάλυψε το ρήγμα, εκμεταλλευόμενο την ελληνική αδράνεια. Οι αιματηρές μάχες για την κατάληψη του Καλέ Γκρότο με διαδοχικές εφόδους, δραστικές αντεπιθέσεις και γενικότερα οι επικές τιτανομαχίες συνιστούν τις κορυφαίες στιγμές της μάχης του Σαγγαρίου<ref>[[Πολύμερος Μοσχοβίτης]], ''Η Εποποιία του Σαγγαρίου'', φύλλο εφημερίδας "Έθνος" της [[20 Σεπτεμβρίου]] [[1930]], σελ 1</ref> και όλου του μικρασιατικού πολέμου.