Ανασκολοπισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''ανασκολοπισμός''' (εκ του ''σκόλοψ'', πάσαλος) ή '''διοβελισμός''' ή κοινώς '''παλούκωμα,''' είναι ένας από τους φοβερότερους και αγριότερους τρόπους [[εκτέλεση]]ς, όπου ο κατάδικος κυριολεκτικά σουβλίζεται σ’ ένα [[ξύλο|ξύλινο]] ή μεταλλικό [[πάσσαλος|πάσσαλο]] από το βάρος του. Η λέξη συναντάται και σε αρχαίους ή βυζαντινούς συγγραφείς (όπως ο Ηρόδοτος και ο Ησύχιος) αλλά εκεί συνήθως σημαίνει την τιμωρία ή και θανάτωση με πρόσδεση σε πάσσαλο, σταύρωση κρέμασμα ή διαπέραση των πλευρών με πάσσαλο και όχι το «σούβλισμα» του σώματος κατά μήκος.<ref>Πετρόπουλος Α. Δημ., Η θανάτωσις δι' ανασκολοπισμού κατά την Τουρκοκρατίαν. ''Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών'', τ. ΚΓ' (1953), σ. 531-543.</ref>

 

Φαίνεται ότι ο ανασκολοπισμός (με την έννοια του σουβλίσματος) έχει προέλευση από την Ασία. Ο [[Ηρόδοτος]] αναφέρει ότι ο [[Δαρείος Α΄ της Περσίας|Δαρείος ο Α΄]] ανασκολόπισε 3.000 Βαβυλώνιους όταν κατέκτησε τη [[Βαβυλώνα]] (Ηρόδοτος, 3,159). Επίσης αναφέρει ότι οι Σκύθες ανασκολόπιζαν 50 νέους και 50 άλογα που αφιερώνονταν σε νεκρό βασιλέα ένα χρόνο μετά το θάνατό του. Εκεί όμως δεν είναι σαφές αν εννοεί ότι διαπερνάται το σώμα με πάσσαλο (Ηρόδοτος, 4, 72). Μετά την μάχη των Πλαταιών κάποιος Έλληνας πρότεινε στον Παυσανία να ανασκολοπίσει τον νεκρό Μαρδόνιο ώστε να εκδικηθεί για τον Λεωνίδα του οποίου το κεφάλι είχε καρφώσει σε πάσσαλο ο Ξέρξης και ο Μαρδόνιος. Ο Παυσανίας απέρριψε την πρόταση λέγοντας ότι αυτή η συνήθεια αρμόζει στους βαρβάρους και όχι στους Έλληνες.<ref>Πετρόπουλος Δ., σ. 538-542, με παραπομπές στον Ηρόδοτο.</ref> Η λέξη αναφέρεται και κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή εποχή, επίσης με τη σημασία της πρόσδεσης ή σταύρωσης σε ξύλο. Πιστεύεται ότι στη Δύση δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ το «σούβλισμα» ως νόμιμη μέθοδος θανάτωσης. <br />

Στην Ευρώπη το σούβλισμα χρησιμοποιήθηκε κατά το Μεσαίωνα. Γνωστός είναι ο θρύλος του [[Βλαντ ο Παλουκωτής|Βλαντ του Παλουκωτή]], όμως και ο [[Ιβάν ο Τρομερός]] χρησιμοποίησε εκτεταμένα αυτή τη μέθοδο εκτέλεσης.<br />