Αλεξάνδρεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ συνομωσία -> συνωμοσία
Γραμμή 525:
Λογοτεχνικό φόρο τιμής στην Αλεξάνδρεια έχουν αποδώσει ο Καβάφης με το ποίημα «Ἀπολείπειν ὁ θεὸς Ἀντώνιον», ο Λώρενς Ντάρρελ με την τετραλογία του «Αλεξανδρινό Κουαρτέτο» (''Ιουστίνη'', ''Βαλτάσαρ'', ''Μαουντόλιβ'', ''Κλέα'') που αποτέλεσε σταθμό στη λογοτεχνία και ο Στρατής Τσίρκας στο τελευταίο μέρος της τριλογίας «Ακυβέρνητες Πολιτείες», τη «Νυχτερίδα». Στην τριλογία ''Αραμπέσκ'' του Τζον Κόρτνεϊ Γκρίμγουντ η Αλεξάνδρεια αποτελεί το σκηνικό μιας σειράς εναλλακτικών ιστορικών νουβελών. Επίσης, το βιβλίο «Αλεξάνδρεια: Η πόλη της μνήμης», του Μάικλ Χάαγκ, παρουσιάζει την πόλη με τα μάτια των Καβάφη, Ντάρελ και Φόρστερ. Με τη νουβέλα [[:en:Miramar|''Μιραμάρ'']]<ref>Μαχφούζ Ναγκίμπ, ''Μιραμάρ'', μτφρ. Μαρία Κ. Χωρεάνθη, Ψυχογιός 1999.</ref> (1967) ο Αιγύπτιος συγγραφέας [[Ναγκίμπ Μαχφούζ]] δημιούργησε ένα γεμάτο αντιθέσεις πορτραίτο της σύγχρονης μετααποικιακής πόλης. Όπως συμβαίνει και με άλλα έργα του Μαχφούζ, το ''Μιραμάρ'' βρίθει από αλληγορίες. Η ηρωίδα του – σύμβολο της Αιγύπτου–, μια όμορφη αλλά αμόρφωτη καμαριέρα που αποτελεί το μήλο της έριδος για τους ενοίκους της πανσιόν Μιραμάρ, άγεται και φέρεται από τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις τους. Οι τελευταίοι αντιπροσωπεύουν κύκλους προσκείμενους στην κυβέρνηση του Νάσερ, διάφορες πολιτικο-θρησκευτικές οργανώσεις, την ανώτερη εύπορη τάξη, τους Ευρωπαίους, τους Αιγύπτιους εθνικιστές κλπ. Το 1988 η Σουηδική Ακαδημία Γραμμάτων τίμησε τον Μαχφούζ με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το ''Αλεξάνδρεια'' της Λίντσεϊ Ντέιβις είναι μια ιστορία μυστηρίου, με ήρωα τον Μάρκους Ντίντιους Φάλκο, πληροφοριοδότη, αυτοκρατορικό πράκτορα και «ιδιωτικό ντετέκτιβ» των ρωμαϊκών χρόνων (2009). Άλλες σχετικές ελληνικές εκδόσεις είναι: ''Το φεγγάρι έσβησε στην Αλεξάνδρεια'', Πολυζωίδης Απόστολος 2011· ''Φάρος και φαρίσκος, Ιστορίες της Αλεξάνδρειας και ένα κείμενο του Γιώργου Σεφέρη για τον Ε. Μ. Φόρστερ'', Forster, Edward Morgan· ''Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας,'' Τζίλλιαν Μπράντσοου· ''Ο λύχνος της Ανατολής'', Φωτίου Ελένη· ''Έξοδος από την Αίγυπτο'', Ασιμάν Αντρέ, 1951· ''Οι σκιές που αναζητάς στην Αλεξάνδρεια'', Φιλίππου Μάρω 2013· ''Μέρες Αλεξάνδρειας'', Στεφανάκης Δημήτρης Γ., 2011· ''Στην Αλεξάνδρεια ζάχαρη και στο Μισίρι ρύζι'', Γκιάλη, Έλεν - Έλλη 2011.
 
Η ζωή της Υπατίας εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο μυθοπλασίας για συγγραφείς διαφόρων εθνικοτήτων. Έργα που εντάσσονται σε αυτή την κατηγορία είναι: ''Υπατία: Επιστήμων της Αλεξάνδρειας'' (''Ipazia, scienziata alessandrina'') του Ιταλού Αντριάνο Πέτα· ''Η Υπατία και η αιωνιότητα'' ''(Hypatia y la eternidad)'' του Ισπανού Ραμόν Γκάλι· ''Η Ανάμνηση της Υπατίας: μια νουβέλα της αρχαίας Αιγύπτου'', του Μπράιαν Τρεντ· ''Υπατία, ή νέοι εχθροί με παλιό πρόσωπο'' μια νουβέλα του Τσάρλς Κίνγκσλεϊ (1853)·''Η ΣυνομωσίαΣυνωμοσία για τη σωτηρία του Σωκράτη,'' του Πωλ Λέβινσον (2006) · ''Αίρεση: η ζωή του Πελάγιου'' (2012), του Ντέιβιντ Λάβτζοϊ και το ''Αζαζίλ,'' του Αιγύπτιου συγγραφέα Γιούσεφ Ζιντάν που περιγράφει τις θρησκευτικές έριδες εκείνης της εποχής μέσα από τα μάτια ενός καλόγερου. Μέρος του βιβλίου αναφέρεται στην Υπατία.
 
Οι περιπέτειες της Κλεοπάτρας και του Μάρκου Αντώνιου –αληθινές ή φανταστικές– συνεχίζουν μέχρι σήμερα να εμπνέουν πολλούς συγγραφείς: