Αλέξιος Α΄ Μέγας Κομνηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλέξιος Α΄ Μέγας Κομνηνός''' ([[1182]] - [[1 Φεβρουαρίου]] [[1222]]) υπήρξε ο ιδρυτής της [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας|Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας]] από το 1204 ως το 1222. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του βυζαντινού αξιωματούχου [[Μανουήλ Κομνηνός|Μανουήλ Κομνηνού]] και της [[Ρουσουδάν του Βυζαντίου|Ρουσουδάν]] των Βαγρατιδών, κόρης του βασιλιά της Γεωργίας [[Γεώργιος Γ΄ της Γεωργίας|Γεωργίου Γ΄]]. Ήταν εγγονός του Βυζαντινού Αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Α΄|Ανδρόνικου Α΄ Κομνηνού]], ο οποίος μετά από στάση, καθαιρέθηκε και εκτελέστηκε το 1185. Ο Μανουήλ τυφλώθηκε κατά τηντη διάρκεια της στάσης και πιθανόν να πέθανε, πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν μνημονεύεται σε καμία ιστορική πηγή στο εξής. Είχε δυο γιους, τους «καίσαρες» Αλέξιο και [[Δαυίδ Κομνηνός|Δαυίδ]]. Η μητέρα του Ρουσουδάν κατέφυγε ή στηνστη Γεωργία ή στις νότιες ακτές του [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινου Πόντου]].

Τον τελευταίο μήνα πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204, ο Αλέξιος κατέλαβε την [[Τραπεζούντα]] με τηντη βοήθεια γεωργιανών στρατευμάτων που του παρείχε η θεία του, βασίλισσα Θαμάρ της Γεωργίας.

Ο νέος άρχοντας ήταν τότε μόλις είκοσι δύο ετών. Οι Κομνηνοί ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου, όπου κατάγονταν κιόλας από εκεί (συγκεκριμένα από την [[Παφλαγονία]]{{πηγή}}). Το 1182 ο παππούς του Ανδρόνικος Α΄ είχε το προσωπικό του κάστρο στο Οιναίον, μεταξύ Τραπεζούντας και [[Σινώπη|Σινώπης]]. Και οι τρεις αυτές πόλεις, υπάχθηκαν εξαρχής στο νεοσύστατο κράτος του Αλεξίου. Εν τω μεταξύ ο αδελφός του Δαυίδ, με τηντη βοήθεια Γεωργιανών και εντόπιων μισθοφόρων, κατέκτησε όλες τις περιοχές στα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου, προελαύνοντας δυτικά προς την Παφλαγονία και την [[Κασταμονή]], την ιδιαίτερη γενέτειρα των Κομνηνών. Ο Δαυίδ κατέλαβε και την [[Ηράκλεια η Ποντική|Ηράκλεια του Πόντου]], πλησιάζοντας την ίδια την Κωνσταντινούπολη.

Ο Αλέξιος έλαβε τον τίτλο του «Αυτοκράτορα των Ρωμαίων» και πιθανόν και του «Μεγάλου Κομνηνού», του ιδρυτή της δυναστείας των Μεγάλων Κομνηνών. Η δυναστεία αυτή επιβίωσε για 257 έτη, η μακροβιότερη (όπως έγραψε ο [[Βησσαρίων]]) της βυζαντινής ιστορίας.<ref>Donald Nicol, Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,μτφρ.Ευγένιος Πιερρής, εκδ.Ελληνική Ευρωεκοδοτική, Αθήνα, 1993, σελ.47</ref> Η Αυτοκρατορία αυτή εκτεινόταν δυτικά, από την Ηράκλεια, ως ανατολικά τηντη Σωτηριούπολη και τηντη Γεωργία. Επίσης κατείχε και τμήμα της Κριμαϊκής χερσονήσου (Περατείας). Η απώλεια της Σινώπης το 1214, απομόνωσε την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας από αυτήν της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Νίκαιας]]. Η εξωτερική πολιτική της Τραπεζούντας σε γενικές γραμμές επικεντρώνονταν στις σχέσεις με τηντη γειτονική Γεωργία, το [[Σουλτανάτο του Ικονίου]], τις ιταλικές ναυτικές δυνάμεις (ιδιαίτερα τηντη Γένοβα) και τα εμιράτα του Ερζερούμ και Ερζιτζάν.

Σε γενικές γραμμές διατηρήθηκε αφενός η στενή συμμαχία με τηντη Γεωργία και αφετέρου οι αδιάκοπες πολεμικές συγκρούσεις με τους Σελτζούκους Τούρκους.

== Πόλεμοι με τηντη Νίκαια και τους Σελτζούκους ==