Μετάξι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Εξωτερικοί σύνδεσμοι: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
→Ιστορία: «» |
||
Γραμμή 10:
== Ιστορία ==
Η μεταξουργία ήταν γνωστή πριν από 4.500 χρόνια στην Κίνα, όπως αναφέρουν τα αρχαία κείμενα. Λέγεται ότι η αυτοκράτειρα [[Σι Λινγκ-τσι]] το 2650 π.Χ. ανακάλυψε την ιδιότητα και την αξία των κουκουλιών του μεταξοσκώληκα και κατασκεύασε μέσα στα ανάκτορα σηροτροφείο, μεταξουργείο και υφαντουργείο με εργάτες τις ευγενείς κυρίες της Αυλής. Από τότε η αυτοκράτειρα αυτή λατρεύτηκε ως θεά του μεταξοσκώληκα και οι Κινέζοι κράτησαν μυστικό τον τρόπο κατασκευής του μεταξιού, διατηρώντας έτσι το μονοπώλιο μέχρι τον 5ο αι. μ.Χ. που μεταδόθηκε στην [[Περσία]] και τον 6ο αι. στο Βυζάντιο.<br />
Στην αρχαία Ελλάδα το μετάξι ήταν γνωστό ως
Σύμφωνα με πληροφορίες Βυζαντινών συγγραφέων, ο αυτοκράτορας του [[Βυζάντιο|Βυζαντίου]] [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανός]] έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς, ειδικά για το μετάξι, το οποίο εκείνη την εποχή είχε διαδοθεί σε μεγάλο βαθμό (το χρησιμοποιούσε ακόμα και η εκκλησία) και ήταν συγχρόνως πανάκριβο. Οι δύο μοναχοί παρακολούθησαν όλη τη διαδικασία εκτροφής του μεταξοσκώληκα και παραγωγής του μεταξιού και φεύγοντας έκρυψαν μέσα στα κούφια μπαστούνια τους αρκετό μεταξόσπορο, που μετέφεραν στο Βυζάντιο. Στα πρώτα χρόνια η βυζαντινή αυλή κρατούσε μυστικό τον τρόπο παραγωγής του μεταξιού από τον υπόλοιπο λαό, που πίστευε ότι το μετάξι προερχόταν από κάποια φυτική ουσία. Σιγά σιγά όμως η τεχνική ξέφυγε από τα ανάκτορα και η μεταξουργία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό σ` όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]],<ref>Περισσότερα για το μετάξι της Καλαμάτας βλ.: Καγκελάρης, Ν. (2013), ''Βασίλη Κωνσταντόπουλου Στοιχεία Λαϊκού πολιτισμού μέσα από την αφήγησή του'', Αθήνα, Βιβλιοεπιλογή, σσ. 66-7 [https://www.academia.edu/4559984/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%BF%CF%8D_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85]</ref> που ονομάστηκε από τότε Μοριάς, εξαιτίας της καλλιέργειας της μουριάς. Τον 8ο αι. η μεταξουργία διαδόθηκε στους [[Άραβες]], ύστερα από επιδρομή που έκαναν στην Πελοπόννησο, το 1130 μ.Χ. διαδόθηκε στη [[Σικελία]] και από εκεί στην [[Ιταλία]], όπου δημιουργήθηκαν μεγάλα κέντρα βιοτεχνίας μεταξιού ([[Φλωρεντία]], [[Βενετία]], [[Γένουα]], [[Λούκκα|Λούκα]], [[Μιλάνο]]). Στην [[Αβινιόν]] κατά το 14ο αι. η μεταξουργία υποστηρίχθηκε από τους [[Πάπας|πάπες]] και γενικά σ` όλα τα κράτη οι ηγεμόνες φρόντισαν να την αναπτύξουν με κάθε τρόπο.
|