Πάπας Ιούλιος Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιβλιογραφία: Μεταφορά σε "Σημειώσεις ιστορικού" |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 30:
Την ίδια χρονιά προάγεται σε [[Καρδινάλιος|καρδινάλιο]], παίρνοντας τον ίδιο τίτλο που είχε προηγουμένως ο θείος του: ''Καρδινάλιος του San Pietro ai Vincoli''. Με το θείο του απέκτησε μεγάλη επιρροή, ενώ με την προσθήκη της αρχιεπισκοπής της [[Αβινιόν]], ηγούνταν άλλων οκτώ επισκοπών, μεταξύ των οποίων και εκείνο της [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνης]] μεταξύ του [[1473]] και του [[1474]] ως αποστολικός διαχειριστής. Ως επίσημος απεσταλμένος του Πάπα επισκέφθηκε το [[1480]] τη Γαλλία, όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια, αποκτώντας γρήγορα μεγάλη επιρροή στο [[Κολλέγιο των Καρδιναλίων]], επιρροή που μεγάλωσε, αντί να μειωθεί, κατά τη διάρκεια της παποσύνης του [[Πάπας Ιννοκέντιος Η΄|Ιννοκέντιου Η΄]]. Ανταγωνισμός υπήρχε μεταξύ του Τζουλιάνο και του [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|Rodrigo Borgia]] και μετά το θάνατο του Ιννοκέντιου Η΄, το 1492, ο Βοργίας κατέφερε μετά από μυστικές συμφωνίες με τον καρδινάλιο Ascanio Maria Sforza Visconti να εκλεγεί πάπας, ξεπερνώντας τον Ντέλλα Ρόβερε με μεγάλη πλειοψηφία, και παίρνοντας έτσι το όνομα [[Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄|Αλέξανδρος ΣΤ΄]]. Ο Τζουλιάνο βρήκε καταφύγιο πρώτα στην [[Όστια]] ενώ λίγους μήνες αργότερα πήγε στο [[Παρίσι]] όπου παρότρυνε τον [[Κάρολος Η' της Γαλλίας|Κάρολο Η΄]] να τολμήσει την κατάκτηση της [[Νάπολη|Νάπολης]].
Επέστρεψε στη Ρώμη συνοδεύοντας τον βασιλιά της Γαλλίας και προσπάθησε να πετύχει την σύγκληση ενός συμβουλίου που θα εξέταζε
=== Οι σχέσεις με τις οικογένειες Ορσίνι και Κολόννα ===
Από το την περίοδο της εκλογής του ο Ιούλιος Β΄ προσπάθησε με αποφασιστικότητα να διαλύσει τις δυνάμεις που ξεπερνούσαν την εξουσία του. Με μία σειρά περίπλοκων ελιγμών κατάφερε πρώτα να καταστήσει αδύνατον στους Βοργία να παραμείνουν στο Παπικό Κράτος. Χρησιμοποίησε την επιρροή του προκειμένου να συμφιλιώσει τις δύο ισχυρές οικογένειες των [[Ορσίνι]] και των [[Κολόννα]], και
Έχοντας σιγουρέψει την κατάσταση στη Ρώμη βάλθηκε να απομακρύνει τους βενετσιάνους από το Ρίμινι, τη Φαέντσα, και τις άλλες πόλεις της Ιταλίας που είχαν καταλάβει μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου ΣΤ΄. Εφόσον δεν είχε υπεροχή έναντι του [[Δόγης|Δόγη]], το [[1504]] προώθησε τα κοινά συμφέροντα της Γαλλίας και της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] παρόλες τις αντιθέσεις που είχαν ως εκείνη την εποχή, και θυσίασε την ανεξαρτησία της Ιταλίας έχοντας σκοπό την επίτευξη μιας συμμαχίας ενάντια στη [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετία]].
Γραμμή 42:
Το 1508 κατάφερε να συγκροτήσει με το [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΒ΄της Γαλλίας]], τον [[Μαξιμιλιανός Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Μαξιμιλιανό Α' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] και τον [[Φερδινάνδος Β΄της Αραγωνίας|Φερδινάνδο Β΄της Αραγωνίας]], τη [[συμμαχία του Cambrai]] εναντίον της Δημοκρατίας της Βενετίας. Την άνοιξη του ίδιου επόμενου έτους η Βενετία τίθεται σε «αργία». Τα αποτελέσματα της συμμαχίας ήταν πέραν των φιλοδοξιών του Ιουλίου Β΄. Μόνο με τη μάχη στο Ανιαντέλλο η Βενετία έχασε όλες τις κτήσεις της στην Ιταλία. Αργότερα όμως ούτε ο Βασιλιάς της Γαλλίας, ούτε ο Αυτοκράτορας έμειναν ικανοποιημένοι με το να εξυπηρετούν απλά τους σκοπούς του Πάπα, κι έτσι ο Ιούλιος Β΄ αποφάσισε να έρθει σε επαφή με τους βενετσιάνους για να προστατευτεί από αυτούς που λίγο καιρό πριν ήταν σύμμαχοί του.
Οι βενετσιάνοι συγχωρέθηκαν από τον Πάπα, τώρα πια ταπεινωμένοι και υπάκουοι, ενώ ο Πάπας αφόρισε τη Γαλλία. Οι προσπάθειες να φέρει ρήξη στις σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και [[Αγγλία|Αγγλίας]] δεν ευδοκίμησαν. Από την άλλη σε μία σύνοδο που συγκαλέστηκε από το Λουδοβίκο στην Tours το Σεπτέμβριο του [[1510]], οι Γάλλοι επίσκοποι δήλωσαν ανυπακοή στον Πάπα, και ζητούσαν, με τη βοήθεια του Μαξιμιλιανού την εκθρόνιση του. Γι' αυτό το σκοπό μία άλλη σύνοδος
Αυτή τη στιγμή ο Ιούλιος Β΄ αποφάσισε να συντάξει την [[Ιερή Συμμαχία]], με τον Φερδινάνδο Β΄ της Αραγωνίας και τους βενετσιάνους, ενάντια στη Γαλλία. Σύντομα και ο [[Ερρίκος Η' της Αγγλίας]] και ο [[Μαξιμιλιανός Α΄των Αψβούργων|Μαξιμιλιανός Α΄]] προσχώρησαν στη συμμαχία. Ο Πάπας συγκάλεσε επίσης μία γενική σύνοδο (που αργότερα θα αναφέρεται ως η [[Πέμπτη Λατερανή Σύνοδος]]) το 1512 στη Ρώμη. Το 1512 οι Γάλλοι διώχτηκαν πέρα από τις Άλπεις, με το τίμημα όμως της κατάκτησης εκτάσεων από τις άλλες δυνάμεις, και ο Ιούλιος, αν και είχε σιγουρέψει την παπική εξουσία στα κρατίδια που βρίσκονταν γύρω από τη Ρώμη, βρισκόταν ακόμη μακριά από την πραγματοποίηση του ονείρου του για ένα ανεξάρτητο ιταλικό βασίλειο. Αργότερα χαρακτηρίστηκε «σοδομίτης» και κατηγορήθηκε ότι διέφθειρε την εκκλησία. Μέσα σε αυτό το κλίμα πέθανε από πυρετό το Φεβρουάριο του [[1513]]. Δεν θάφτηκε ποτέ στον τάφο που είχε φτιάξει γι' αυτόν ο [[Μιχαήλ Άγγελος]] στο [[Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι|San Pietro in Vincoli]], αλλά στη [[Βασιλική του Αγίου Πέτρου]] χωρίς κανένα ταφικό μνημείο. Τον διαδέχτηκε ο [[Πάπας Λέων Ι΄]].
== Ο Πάπας Ιούλιος Β΄ στον κινηματογράφο ==
| |||