Γρηγόριος Πρέλιουμπ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εμφανίζεται στις πηγές το 1344, όταν έλαβε μέρος στη Σερβική κατάκτηση της Μακεδονίας κατά τον Ρωμαϊκό εμφύλιο πόλεμο των ετών 1341-47. Σύμφωνα με σύγχρονα χρονικά της εποχής, ο Δουσάν τον θεωρούσε τον καλύτερο από όλους τους μεγιστάνες "σε αξία, σθένος και εμπειρία". Τον Μάιο του 1344 οδήγησε τον Σερβικό στρατό στη μάχη της Στεφανιάνα (στις ακτές της Μακεδονίας) εναντίον του εμίρη του Αϊδινίου, συμμάχου του [[Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού]]. Η μάχη έληξε με ήττα, αλλά δεν επηρέασε σοβαρά την πρόοδο της Σερβικής κατάκτησης. Το 1348, ενδυναμωμένος με μεγάλο αριθμό Αλβανών, ο Πρέλιουμπ εισέβαλε στη Θεσσαλία. Βοηθούμενος από την έλλειψη πληθυσμού που επέφερε ο λοιμός (επιδημία πανώλης), που μεταξύ άλλων σκότωσε και τον τοπικό Ρωμαίο διοικητή [[Ιωάννης Άγγελος (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννη Άγγελο]], ο Πρέλιουμπ απέσπασε το μεγαλύτερο μέρος από τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Ρωμανία]] και τους Καταλανούς του δουκάτου των Νέων Πατρών (Υπάτης) τον ΝοέμβρριοΝοέμβριο του ίδιου έτους. Τότε ο Δουσάν τον ονόμασε κυβερνήτη της Θεσσαλίας με έδρα τα Τρίκαλα και του έδωσε τον τίτλο τοτου υ''καίσαρα'' ως αμοιβή. Αρκετοί προηγούμενοι ερευνητές ισχυρίστηκαν ότι ο Πρέλιουμπ ήλεγχε επίσης μέρη της Ηπείρου, όπως τα Ιωάννινα, αλλά η πρόσφατη έρευνα το θεωρεί απίθανο και πιο πιθανό αυτό να είναι αποτέλεσμα προσθέσεων ή λαθών από μεταγενέστερες πηγές.

Το 1350 ο Ιωάννης ΣΤ΄, έχοντας πλεονέκτημα την απουσία του Δουσάν σε εκστρατεία εναντίον της Βοσνίας, προσπάθησε να ανακτήσει τις επαρχίες της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Στρατοπέδευσε στη Θεσσαλονίκη και επέτυχε να αποκτήσει στρατηγικά φρούρια στη Μακεδονία, αλλά η προώθησή του προς τη Θεσσαλία σταμάτησε παόαπό τον Πρέλιουμπ, ο οποίος με 500 άνδρες κράτησε το στρατηγικά σημαντικό φρούριο των [[Σέρβια|Σερβίων]] (κοντά στην Κοζάνη) εναντίον του. Ο Καντακουζηνός, του οποίου ο στρατός ήταν μάλλον μικρός, αποσύρθηκε και· μετά ο Δουσάν μπόρεσε να καταλάβει ξανά τα χαμένα του φρούρια με ευκολία.

Ο Πρέλιουμπ απεβίωσε στα τέλη του 1355 ή στις αρχές του 1356, σύντομα μετά το τέλος του Δουσάν, σε μία σύγκρουση με τοπικές Αλβανικές φάρες. Η χήρα του Ειρήνη, κόρη του Δουσάν και ο γιος τους Θωμάς αντιμετώπισαν σύντομα την εισβολή του [[νικηφόροςΝικηφόρος Β΄ ΟΡσίνιΟρσίνι|Νικηφόρου Β΄ Ορσίνι]], του εκτοπισμένου δεσπότη της Ηπείρου. Ο Νικηφόρος Β΄Αυτός επέτυχε να συντάξει τους Έλληνες κατοίκους της επαρχίας με τη μεριά του, αναγκάζοντας την Ειρήνη να επιστρέψει στη Σερβία. Το 1357 αυτή παντρεύτηκε τον [[Ράντοσλαβ Χλάπεν]], κυβερνήτη του μεγαλύτερου μέρους της δυτικής Μακεδονίας, που περιελάμβανε τα [[Έδεσσα|Βοδενά]] και τη Βέροια. Το 1366/67 ο Θωμάς Β΄ έγινε δεσπότης της Ηπείρου στα Ιωάννινα.

Παντρεύτηκε την Ειρήνη, μάλλον κόρη τοτου υ[[Στέφανος Δουσάν|Στεφάνου Ούρου Δ΄]] ''Δουσάν'' , βασιλιά της Σερβίας και είχε τέκνο: