Μάχη του Σαγγαρίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 31:
Στον χώρο αυτό η τουρκική διοίκηση, υπό την άμεση επίβλεψη του αρχιστρατήγου [[Κεμάλ Ατατούρκ|Μουσταφά Κεμάλ]] και του τουρκικού Γενικού Επιτελείου (επικεφαλής: αντιστράτηγος [[Φεβζί Τσακμάκ|Φεβζί Πασάς]]), οργάνωσε τρεις αμυντικές γραμμές σε βάθος 25 έως 30 χιλιομέτρων, που περιελάμβαναν χαρακώματα, ορύγματα με συρματοπλέγματα, πρόχειρα πυροβολεία και θέσεις αυτομάτων όπλων. Η τουρκική πλευρά διέθετε συνολικά 98.000 ένοπλους: 16 ελαφρές μεραρχίες πεζικού δύναμης περίπου 5000 ανδρών η κάθε μία χωρίς πολλές βοηθητικές υπηρεσίες (σε αντίθεση με τις ελληνικές), 3 συντάγματα πεζικού, 4 μεραρχίες και 1 ταξιαρχία ιππικού.
Οι ελληνικές δυνάμεις από τις βάσεις εξόρμησής τους θα προέλαυναν με τρία σώματα στρατού συνολικά 120.000ανδρών (80.000 μάχιμων
Το Α' ΣΣ (Ι, ΙΙ και ΧIΙ μεραρχίες) με διοικητή τον υποστράτηγο [[Αλέξανδρος Κοντούλης|Αλέξανδρο Κοντούλη]], το Β' ΣΣ (V, ΙX και ΧΙII μεραρχίες) με διοικητή τον υποστράτηγο βασιλόπαιδα [[Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας|πρίγκιπα Ανδρέα]] και το Γ' ΣΣ (ΙΙΙ, VII και Χ μεραρχίες) με διοικητή τον υποστράτηγο [[Γεώργιος Πολυμενάκος|Γεώργιο Πολυμενάκο]]. Ο πρίγκιπας Ανδρέας ανέλαβε τη διοίκηση του Β' ΣΣ μετά τη μάχη του Εσκί Σεχίρ (9η Ιουλίου 1921) από τον υποστράτηγο [[Αριστοτέλης Βλαχόπουλος|Αριστοτέλη Βλαχόπουλο]], ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος για τη μη καταδίωξη και διαφυγή του τουρκικού στρατού. <ref>Κάτσης Αρίστος, ''Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή'', Εμπειρία Εκδοτική, Αθήνα 2008, σελ. 263 </ref> Επιπλέον η βασιλική οικογένεια ήθελε έναν εκπρόσωπο του βασιλιά και τυπικά αρχηγού του ΕΣ Κωνσταντίνου στην ανώτατη διοίκηση της Στρατιάς Μικράς Ασίας και η κυβέρνηση ικανοποίησε την επιθυμία αυτή με την τοποθέτηση του βασιλόπαιδα Ανδρέα ως σωματάρχη του Β' ΣΣ.<ref name=":0">''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τ. ΙΕ, σελ. 176.</ref>
|