Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 23:
Πριν την ίδρυση του οργανισμού, οι καταθέσεις στα δημόσια ταμεία και οι δικαστικές παρακαταθήκες διαχειρίζονταν βάσει του νόμου ''περί Πολιτικής Διαδικασίας'' της 2ας Απριλίου του 1834 στο άρθρο 734 όπου υπήρχε πρόβλεψη ''περί δικαστικών παρακαταθηκών'' στα δημόσια ταμεία. Οι διατάξεις αυτές επεκτάθηκαν στο βασιλικό διάταγμα του 1835 με τον ίδιο τίτλο, και το 1839 ιδρύθηκε το ''Καταθετικό Ταμείο Παρακαταθηκών'',<ref>{{Cite web|url=https://www.tpd.gr/istoriko/|title=Ιστορικό|website=Ταμείο Παρακαταθηκών & Δανείων|language=el|accessdate=2020-08-16}}</ref> ενώ το 1882 προστέθηκε πρόβλεψη για σχετικά με τα χρονικά όρια καταθέσεις χρημάτων στα δημόσια ταμεία. Το 1915 ξεκίνησε η προετοιμασία ''περί συστάσεως Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων''.<ref name="Ταμείο 100 χρόνια">{{harvnb|Ανεμοδούρα|2019|p=15-16}}</ref>
Ο οργανισμός του ''Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων'' ιδρύθηκε βάσει του νόμου 1608/1918 της 31ης Δεκεμβρίου 1918, ο οποίος δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ/1/Α στις 2 Ιανουαρίου του 1919.
Η παρακατάθεση στο Δημόσιο Ταμείο χρηματικών ποσών ή αξιών είτε ήταν υποχρεωτική, σε ορισμένες περιπτώσεις, είτε χρησιμοποιούνταν για τη διασφάλιση του παρακαταθέτη αφού αναγνωρίζονταν ως εξόφληση χρέους. Η παρακατάθεση αυτή δημιουργούσε κεφάλαια τα οποία διαχειρίζονταν ο οργανισμός.
|