Αιλία Ευδοκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιβλιογραφία: Μεταφορά σε "σημειώσεις ιστορικού" |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 40:
Η '''Αιλία Ευδοκία''' ([[401]] - [[20 Οκτωβρίου]] [[460]]), ή και '''Αγία Ευδοκία''', ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα [[Θεοδόσιος Β´|Θεοδόσιου Β´]] και μία εξέχουσα ιστορική προσωπικότητα με σημαντική συμβολή στην καθιέρωση του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]] κατά την έναρξη της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]].
Αρχικώς ονομαζόταν '''Αθηναΐς'''. Καταγόταν από την [[Αθήνα]] και ήταν κόρη του Λεοντίου, καθηγητή της [[ρητορική]]ς
Μετά τον θάνατο του πατέρα της, φαίνεται ότι αδικήθηκε από τα αδέλφια της στην διανομή της πατρικής περιουσίας και κατέφυγε στην [[Κωνσταντινούπολη]] το έτος 420 ή 421 για να διεκδικήσει το δίκαιό της. Φαίνεται ότι για τον λόγο αυτό ζήτησε
Αφού η Αθηναΐς κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε [[χριστιανισμός|χριστιανή]], μετονομασθείσα εις Ευδοκία, παντρεύτηκε τον Θεοδόσιο το 421 στην Κωνσταντινούπολη. Το 422, όταν γέννησε την πρώτη της θυγατέρα, την [[Λικινία Ευδοξία|Ευδοξία]], ονομάστηκε [[Αυγούστα]]. Τόσον η θέση της όσον και η μόρφωση και η ευφυΐα της της εξασφάλιζαν την δυνατότητα για την προώθηση της [[ελληνική γλώσσα|ελληνικής γλώσσας]] στην [[παιδεία]],
Η Ευδοκία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αφοσίωση στην χριστιανική πίστη, μετά δε τον γάμο της κόρης της Ευδοξίας με τον αυτοκράτορα της Δύσης [[Ουαλεντινιανός Γ'|Ουαλεντινιανό Γ´]] το έτος 437, μετέβη χάριν προσκυνήσεως στα [[Ιεροσόλυμα]], όπου και παρέμεινε επί δύο χρόνια. Κατά το ταξίδι της στάθμευσε στην [[Αντιόχεια]], όπου και καυχήθηκε για την ελληνικότητά της. Κατόρθωσε δε να πείσει τον αυτοκράτορα να ανεγείρει διάφορα χρήσιμα για την πόλη έργα.
Γραμμή 50:
Η Ευδοκία επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη περί το τέλος του 439 και βοήθησε τον έπαρχο Κύρο να προαχθεί σε [[ύπαρχος|ύπαρχο]]. Ο πανίσχυρος όμως [[ευνούχος]] Χρυσάφιος κατηύθυνε τον Θεοδόσιο Β´ με πανουργία και δημιουργούσε προβλήματα στις σχέσεις του με την Ευδοκία, η οποία συκοφαντήθηκε ότι διατηρούσε αθέμιτες σχέσεις με τον ανώτατο αξιωματούχο του παλατιού [[Παυλίνος|Παυλίνο]]. Μάλιστα ο Παυλίνος καταδικάσθηκε για τον λόγο αυτό σε θάνατο.
Η Ευδοκία διεπίστωσε ότι η παραμονή της στην Κωνσταντινούπολη θα συνεπάγετο συνεχείς τριβές με τον αυτοκράτορα αλλά και με την αυγούστα Πουλχερία, αγανακτισμένη δε κατέφυγε και πάλιν στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] το 443, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό της το 460. Δεν επέστρεψε δε στην Βασιλεύουσα ούτε μετά τον θάνατο του Θεοδοσίου το 450. Κατά
Η Ευδοκία έγραψε αρκετά έργα, τα πλείστα των οποίων απωλέσθησαν. Μεταξύ των σωζόμενων περιλαμβάνονται στίχοι για τη νίκη του Θεοδοσίου Β´ εναντίον των [[πέρσες|Περσών]], παράφραση της [[Οκτάτευχος|Οκτατεύχου]] και των προφητών [[Ζαχαρίας|Ζαχαρία]] και [[Δανιήλ]], ευαγγελική ιστορία σε [[όμηρος|ομηρικούς]] στίχους και τρία βιβλία περί του μάγου Κυπριανού του Αντιοχέως.
|