Γρηγόριος Μαρασλής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]] το [[1831]] και ήταν γιόςγιος του εμπόρου Γρηγορίου Μαρασλή με καταγωγή από τα Μαράσια Έβρου και της Ζωής Θεοδωρίδη, από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Φοίτησε στην ελληνεμπορική σχολή Οδησσού, στο Λύκειο Ρισελιά στην Οδησσό και εν συνεχεία στο [[Παρίσι]]. Μετά την επιστροφή του στην Οδησσό ακολούθησε σταδιοδρομία στην δημόσια διοίκηση εργαζόμενος αρχικά στο γραφείο του γενικού διοικητή του Καυκάσου Βοροντσώφ.<ref name="Παπουλίδης"/> Το [[1867]] άρχισε να υπηρετεί ως δημόσιος υπάλληλος στον δήμο Οδησσού. Το [[1877]] εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Οδησσού και το [[1878]] δήμαρχος Οδησσού. Επανεξελέγη τέσσερις φορές στην ίδια θέση παραμένοντας μέχρι και το [[1894]]. Κατά τη διάρκεια της δημαρχιακής θητείας του ο Μαρασλής κατόρθωσε να μεταβάλει την Οδησσό σε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα μεριμνώντας για την ηλεκτροδότηση της πόλης και κατασκευάζοντας θέατρο, τροχιοδρόμους, νοσοκομεία, γηροκομείο, υδραγωγείο, πληθώρα σχολείων, δημοτικό αναγνωστήριο και παιδικούς σταθμούς. Ειδικότερα κατά τη θητεία του δημιούργησε μεγάλο δημοτικό πάρκο, το οποίο εγκαινίασε ο ίδιος ο Τσάρος [[Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρος Β΄]], δημοτικό πτωχοκομείο χωρητικότητας 150 ατόμων, δημοτικές φυλακές κ.αά.

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας πραγματοποίησε πλήθος δωρεών προς την πόλη της Οδησσού και στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα δώρισε προς την ελληνική κοινότητα Οδησσού την οικία του πατέρα του, όπου είχε ιδρυθεί η [[Φιλική Εταιρεία]], ένα ακίνητο στην οδό Πούσκιν καθώς και γηροκομείο. Με δική του πρωτοβουλία ίδρυσε την Μαράσλειο Εμπορική Σχολή Αθηνών (σήμερα [[Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών]]), το [[Μαράσλειο Διδασκαλείο|Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών]], το Μαράσλειο Ορφανοτροφείο Κέρκυρας, την Πατριαρχική Αστική Σχολή Μαρασλή στο Φανάρι, το Μαράσλειο Εμπορικό Ορφανοτροφείο Θεσσαλονίκης, την Μαράσλειο Σχολή στη [[Φιλιππούπολη]], τηντη βιβλιοθήκη στη Γάνο, το ενυδρείο στο [[Παλαιό Φάληρο]], το οποίο καταστράφηκε το [[1912]], ενώ συνέβαλε καθοριστικά στην ανέγερση του κτιρίου του Ιπποκράτειου Γενικού Νοσοκομείο Αθηνών.<ref name="Παπουλίδης"/>

Με δικές του δαπάνες κατασκευάστηκε στο κέντρο της Οδησσού κτίριο με σκοπό να στεγάσει τηντη δημόσια βιβλιοθήκη και στο οποίο σήμερα φιλοξενείται το αρχαιολογικό Μουσείο της Οδησσού.<ref name="Καραγιώργης ">Καραγιώργης Βάσος, ''Το Αρχαιολογικό Μουσείο'', από το Ένθετο "Επτά Ημέρες" με τίτλο ''Η Οδησσός των Ελλήνων'', [[Η Καθημερινή]], σελ. 30 - 31</ref> Προκειμένου να εμπλουτίσει τηντη βιβλιοθήκη προχώρησε στην αγορά 2.800 τόμων θεατρικού περιεχομένου ενώ μετά τον θάνατό του ο ανηψιόςανιψιός του, Σαφόνοφ, δώρισε τη συλλογή βιβλίων του Μαρασλή (4.700 τίτλους).<ref name="Σουροβα">Σούροβα Τατιάνα, ''Η ζώσα κληρονομιά Μαρασλή'', από το Ένθετο "Επτά Ημέρες" με τίτλο ''Η Οδησσός των Ελλήνων'', [[Η Καθημερινή]], σελ. 29</ref>

Το [[1897]] ίδρυσε τηντη Βιβλιοθήκη Μαρασλή που σκοπό είχε τηντη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα επιστημονικών συγγραμμάτων.<ref name="Παπουλίδης2"/> Συνολικά υπολογίζεται ότι διέθεσε προς τηντη Βιβλιοθήκη Μαρασλή άνω του ενός εκατομμυρίου δρααχμέςδραχμές.<ref name="Παπουλίδης2">Παπουλίδης Κωνσταντίνος, ''Βιβλιοθήκη Μαρασλη'', από το Ένθετο "Επτά Ημέρες" με τίτλο ''Η Οδησσός των Ελλήνων'', [[Η Καθημερινή]], σελ. 16</ref> Με την επιμέλεια του Χατζηκώστα και του καθηγητή [[Αναστάσιος Μάλτος|Αναστάσιου Μάλτου]] εκδόθησαν 118 συγγράμματα. Με βάση αυτά γράφτηκαν ''«Αι Παροιμίαι»'' και «Παραδόσεις» από το Ν. Γ. Πολίτη, τα ''«Νομίσματα του κράτους των Πτολεμαίων»'' του Ι. Σβορώνου, τα ''«Άπαντα»'' του Βαλαωρίτη, τα ''«Ανάλεκτα»'' του [[Άγγελος Βλάχος (1838-1920)|Άγγελου Βλάχου]] κ.ά. Στα έργα που εξελληνίστηκαν ανήκουν: ''«Η Ιστορία της Ελλάδας»'' των Κούρτιου - Λάμπρου, ''«Γενική Παθολογία»'' του Ποδβισότσκι, ''«Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας»'' και πολλά άλλα.

Ήταν παντρεμένος, από το [[1903]], με τηντη Μαρία Ferdinandovna, η οποία μετά την επανάσταση κατέφυγε στην Ελλάδα.<ref name="athensvoice">[http://www.athensvoice.gr/archives/o-maikinas-grigoris-gr-maraslis Ο μαικήνας Γρηγόριος Μαρασλής], από την ιστοσελίδα athensvoice.gr</ref> Ύστερα από αίτησή της της δόθηκε ένα μικρό δωμάτιο στο υπόγειο του [[Μαράσλειο Διδασκαλείο|Μαράσλειου Διδασκαλείου]]. Το [[1928]], ύστερα από παρέμβαση του [[Γεώργιος Χαριτάκης|Γεώργιου Χαριτάκη]], η Βουλή των Ελλήνων, με μεσολάβηση του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]], ενέκρινε τιμητική σύνταξη για τη συντήρησή της.

Κληρονόμος της τεράστιας περιουσίας του κατέστη ο ανηψιόςανιψιός του, υιός της αδελφής του Ευριδίκης, Αλέξανδρος Σαφόνωφ, αξιωματικός του ρωσικού στρατού, ο οποίος έχει ενταφιαστεί στο [[Παρίσι]].