Μητροφάνης Γ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
|||
Γραμμή 20:
Γεννήθηκε γύρω στο [[1520]] στο [[Πικρίδιο]] (Χάσκιοϊ) της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας του ήταν [[Βούλγαροι|Βούλγαρος]] έμπορος κεραμικών. Το κοσμικό του όνομα ήταν Μανουήλ ή Μιχαήλ. Εκάρη μοναχός στη [[Μονή Μεγίστης Λαύρας]] του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]] και υπηρέτησε ως εφημέριος του ναού της Αγίας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ. Όταν ο προσωπικός του φίλος [[Διονύσιος Β΄|Διονύσιος Γαλατιανός]] εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Μητροφάνης αποσπάστηκε στον Πατριαρχικό ναό και το [[1546]] εξελέγη Μητροπολίτης [[Καισάρεια|Καισαρείας]] με την υποστήριξη του Πατριάρχη. Ο ίδιος Πατριάρχης του ανέθεσε αποστολές στη [[Βενετία]], τη [[Ρώμη]] και την [[Κέρκυρα]]. Ενώ ήταν Πατριαρχικός Έξαρχος στη Ρώμη, συνάντησε με δική του πρωτοβουλία τον [[Πάπας Ιούλιος Γ΄|Πάπα Ιούλιο Γ΄]], με αποτέλεσμα να προκληθεί σοβαρή κρίση στους κόλπους της Εκκλησίας και αντιδράσεις που έπληξαν τον ίδιο τον Πατριάρχη. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να καθαιρεθεί και να εκτοπιστεί στην Παροναξία. Το [[1551]] συγχωρήθηκε και αποσύρθηκε στη Μονή Αγίας Τριάδας στη [[Χάλκη (Τουρκία)|Χάλκη]], την οποία ανακαίνισε, οργάνωσε και εφοδίασε με αξιόλογη βιβλιοθήκη.
Τον Ιανουάριο του [[1565]] εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης με την υποστήριξη του προκρίτου Μιχαήλ Καντακουζηνού, ο οποίος όμως είχε και την ευθύνη της καθαίρεσής του, το [[1572]]<ref>{{cite book |last=Ζαχαριάδου |first=Ελισάβετ Α. |title=Δέκα τουρκικά έγγραφα για την Μεγάλη Εκκλησία (1483-1567) |year=1996 |publisher=Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών |location=Αθήνα |isbn=960-7094-69-7 |pages=67 }}</ref>. Κατά την Πατριαρχία του ασχολήθηκε με οικονομικά και διοικητικά ζητήματα του Πατριαρχείου, και περιόδευσε στη [[Μολδαβία]]. Πήρε αυστηρά μέτρα κατά της [[Σιμωνία|σιμωνίας]], θεωρώντας αυτοκαθαίρετους χειροτονούντες και χειροτονούμενους με σιμωνιακά μέσα<ref>{{cite book|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας|volume=A|pages=396|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|isbn=978-960-8116-17-7}}</ref>. Ήταν διαλλακτικός με Ρωμαιοκαθολικούς και Προτεστάντες και ακολούθησε φιλενωτική πολιτική, επιχειρώντας προσεκτικές προσεγγίσεις. Κατά την Πατριαρχία του αυτή, το [[1568]], ο Σουλτάνος [[Σελίμ Β΄]] διέταξε να δημευτούν όλα τα κτήματα και η κινητή περιουσία των Μονών του Αγίου Όρους, καθώς και των μοναχών τους.
Μετά την καθαίρεσή του, και ενώ συνέχισε να διαμένει στη Μονή Αγίας Τριάδος, του δόθηκε «[[ζωάρκεια|εις ζωαρκείαν]]» η Μητρόπολη [[Χίος|Χίου]] και κατόπιν η Μητρόπολη [[Λάρισα|Λαρίσης]], την οποία πούλησε για χίλια φλουριά. Προσπάθησε χωρίς επιτυχία να επανέλθει στον Οικουμενικό Θρόνο και το [[1573]] εξορίστηκε στο [[Άγιο Όρος]] για το λόγο αυτό. Συνέχισε όμως τις προσπάθειές του, και πέτυχε με λαϊκή στήριξη να επανεκλεγεί Πατριάρχης στις [[29 Νοεμβρίου]] του [[1579]]. Παρέμεινε στο Θρόνο μέχρι το θάνατό του, στις [[9 Αυγούστου]] [[1580]]. Τάφηκε στη [[Μονή Παμμακαρίστου|μονή της Παναγίας Παμμακαρίστου]] στην Κωνσταντινούπολη.
==Παραπομπές==
| |||