Φακός επαφής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Nikandre13 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ διορθωση σε *φακοι εξαμηναίοι αντι διμηναίοι που δεν υπηρχαν ποτέ
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πηγές|15|01|2014}}
[[Αρχείο:Contact lens.JPG|thumb|Ένας μαλακός φακός επαφής.]]
Ο '''φακός επαφής''' (αναφερόμενος απλά και ως ''φακός'') είναι ένα διορθωτικό, κοσμητικό ή και θεραπευτικό μέσο που χρησιμοποιείται από ανθρώπους με προβλήματα όρασης όπως [[μυωπία]], [[Αστιγματισμός|αστιγματισμό]], [[υπερμετρωπία]] και [[πρεσβυωπία]]. Είναι μια μικρή φακοειδής οφθαλμική πρόθεση, που τοποθετείται πάνω στον [[Κερατοειδής χιτώνας|κερατοειδή χιτώνα]] του ματιού. Χρειάζεται το βλεφάρισμα του ματιού ώστε να παίρνει το δάκρυ για καθαρίζεται και να μη θολώνει αλλά και για να παραμένει στη θέση της.
 
Οι φακοί επαφής χρησιμοποιούνται συνήθως για την αποφυγή χρήσης γυαλιών. Οι άνθρωποι επιλέγουν να φορούν φακούς επαφής για πολλούς λόγους, συχνά λόγω της εμφάνισής τους και λόγους πρακτικότητας. Σε σύγκριση με τα γυαλιά, οι φακοί επαφής επηρεάζονται λιγότερο από τον υγρό καιρό, δεν δημιουργείται ποτέ ατμός επάνω τους, και παρέχουν ένα ευρύτερο οπτικό πεδίο. Είναι πιο κατάλληλο για τις αθλητικές δραστηριότητες. Επιπλέον, οφθαλμικές παθήσεις όπως ο [[κερατόκωνος]] δεν μπορούν να διορθωθούν με ακρίβεια με τα γυαλιά.
 
Έχει υπολογιστεί ότι 125 εκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν φακούς επαφής σε όλο τον κόσμο (2%), συμπεριλαμβανομένων των 28 με 38 εκατομμυρίων στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]] και 13 εκατομμύρια στην Ιαπωνία. Τα είδη των φακών που χρησιμοποιούνται προβλέπεται να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των χωρών.
 
== Ιστορική αναδρομή ==
Τον πρώτο φακό επαφής από κρύσταλλο για λόγους έρευνας και όχι για εφαρμογή σε ανθρώπινο μάτι κατασκέυασε το 1508 ο [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]] ενώ το 1636 ο [[Ρενέ Ντεκάρτ|Καρτέσιος]] προσπάθησε να κατασκευάσει τον πρώτο κερατοειδικό φακό επαφής αλλά χωρίς επιτυχία. Τελικά το 1801 [[Τόμας ΓιάνγκΓιανγκ]] κατασκεύασε τον πρώτο φακό επαφής βασισμένος στο μοντέλο του Καρτέσιου για να διορθώσει τη δική του όραση.
 
Τον 19ο αιώνα εμφανίστηκαν νέες τεχνικές λείανσης των φακών ενώ άρχισε να γίνεται και η εφαρμογή σε άτομα με προβλήματα όρασης. Το 1945 η Αμερικανική Οπτομετρική Ένωση (Optometric Association) αναγνώρισε επίσημα τη χρήση φακών ως μέσο διόρθωσης των διαθλαστικών ανωμαλιών και την καθόρισε ως τμήμα της οπτομετρίας. Το 1949 εμφανίστηκαν οι πρώτοι σκληροί φακοί επαφής, το 1960 οι πρώτοι μαλακοί, ενώ από τη δεκαετία του 1980 εισάγονται οι πρώτοι φακοί ημερήσιας αντικατάστασης, οι διπλοεστιακοί φακοί επαφής και οι έγχρωμοι φακοί.