Κερατόκωνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Γερμανός]] οφθαλμίατρος [[Μπούρχαρντ Μάουχαρτ]] (''Burchard Mauchart''), παρείχε μία πρώιμη περιγραφή σε μια διδακτορική διατριβή του [[1748]] για μια περίπτωση κερατόκωνου,<ref name="puco">{{Cite web|url=http://www.pacificu.edu/optometry/ce/courses/15167/etiologypg1.cfm|title=Etiology, Diagnosis, and Management of Keratoconus: New Thoughts and New Understandings|website=Pacific University College of Optometry|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090107180802/http://www.pacificu.edu/optometry/ce/courses/15167/etiologypg1.cfm|archivedate=7 January 2009|dead-url=yes|accessdate=15 December 2008}}</ref> την οποία ονόμασε ''staphyloma diaphanum''. Ωστόσο, μέχρι το [[1854]], ο Βρετανός γιατρός Τζον Νότινγκχαμ (''John Nottingham'', 1801&#x2013;1856) περιέγραψε με σαφήνεια τον κερατόκωνο και το διέκρινε από άλλες εκτασίες του κερατοειδούς.<ref name="puco" /> Ο Νότινγκχαμ ανέφερε τις περιπτώσεις «κωνικού κερατοειδούς» που είχαν περιέλθει στην προσοχή του και περιέγραψε αρκετά κλασσικά χαρακτηριστικά της νόσου, όπως η [[διπλωπία]], η αδυναμία του κερατοειδούς και η δυσκολία προσαρμογής των διορθωτικών φακών στην όραση του ασθενούς.<ref name="nottingham"><div> Nottingham J. ''Πρακτικές παρατηρήσεις σχετικά με τον κωνικό κερατοειδή: και από την κοντινή όραση, και άλλα ελαττώματα όρασης που συνδέονται με αυτό.'' Λονδίνο: J. Churchill, 1854. </div></ref> Το [[1859]], ο Βρετανός χειρούργος [[Σερ Ουίλιαμ Μπόουμαν, 1ος Βαρονέτος|Ουίλιαμ Μπόουμαν]] (''William Bowman'') χρησιμοποίησε ένα [[Βυθοσκόπηση|βυθοσκόπιο]], που τότε είχε εφευρεθεί προσφάτως από τον [[Χέρμαν φον Χέλμχολτζ]] (''Hermann von Helmholtz''), για να διαγνώσει τον κερατόκωνο και περιέγραψε πώς να γωνιάσει τον καθρέφτη του οργάνου, έτσι ώστε να βλέπει καλύτερα το κωνικό σχήμα του κερατοειδούς.<ref>Bowman W, ''On conical cornea and its treatment by operation.'' Ophthalmic Hosp Rep and J R Lond Ophthalmic Hosp. 1859;9:157.</ref> Ο Μπόουμαν προσπάθησε επίσης να αποκαταστήσει την όραση τραβώντας την [[Ίρις (οφθαλμού)|ίριδα]] με ένα λεπτό άγκιστρο που εισήχθη μέσα από τον κερατοειδή και τεντώνοντας την κόρη σε μια κάθετη σχισμή, όπως αυτή μιας γάτας. Αναφέρει ότι είχε επιτυχία σε μεγάλο βαθμό με αυτή την τεχνική, αποκαθιστώντας την όραση σε μια 18χρονη γυναίκα, που προηγουμένως δεν κατάφερνε να μετρήσει τα δάχτυλά της σε απόσταση 20 εκατοστών.

Το [[1869]], όταν ο πρωτοποριακός [[Ελβετία|Ελβετός]] οφθαλμίατρος [[Γιόχαν Φρίντριχ Χόρνερ]] (''Johann Friedrich Horner'') έγραψε μία διατριβή με τίτλο «''Σχετικά με τη θεραπεία του κερατόκωνου''»,<ref>Horner JF, ''Zur Behandlung des Keratoconus.'' Klinische Monatsblätter für Augenheilkunde. 1869.</ref> η διαταραχή απέκτησε το σημερινό της όνομα. Η θεραπεία εκείνη την εποχή, που προωθήθηκε από τον κορυφαία Γερμανό οφθαλμίατρο [[Άλμπρεχτ φον Γκράφε]] (''Albrecht von Graefe''), ήταν μία προσπάθεια να αναδιαμορφωθεί φυσικά ο κερατοειδής χιτώνας με χημική καυτηρίαση με διάλυμα [[Νιτρικός άργυρος|νιτρικού αργύρου]] και την εφαρμογή ενός παράγοντα που προκαλεί [[:en:Miosis|miosis]] με έναν επίδεσμο πίεσης.<ref name="puco">{{Cite web|url=http://www.pacificu.edu/optometry/ce/courses/15167/etiologypg1.cfm|title=Etiology, Diagnosis, and Management of Keratoconus: New Thoughts and New Understandings|website=Pacific University College of Optometry|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090107180802/http://www.pacificu.edu/optometry/ce/courses/15167/etiologypg1.cfm|archivedate=7 January 2009|dead-url=yes|accessdate=15 December 2008}}</ref> Το [[1888]], η θεραπεία του κερατόκωνου έγινε μία από τις πρώτες πρακτικές εφαρμογές του φακού επαφής, που εφευρέθηκε πρόσφατα, όταν ο [[Γάλλος]] γιατρός [[Εζέν Καλτ]] (''Eugène Kalt''), κατασκευάζει ένα γυάλινο κέλυφος σκληρού χιτώνα που βελτιώνει την όραση, συμπιέζοντας τον κερατοειδή σε πιο κανονικό σχήμα.<ref>{{Cite journal|last=Pearson RM|title=Kalt, keratoconus, and the contact lens|journal=Optometry and Vision Science|volume=66|issue=9|pages=643–6|date=September 1989|pmid=2677884|doi=10.1097/00006324-198909000-00011}}</ref> Από τις αρχές του [[20ός αιώνας|20ου αιώνα]], η έρευνα για τον κερατόκωνο έχει βελτιώσει την κατανόηση της νόσου και έχει επεκτείνει σημαντικά το φάσμα των θεραπευτικών επιλογών. Η πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση κερατοειδούς για τη θεραπεία του κερατόκωνου έγινε το 1936 από τον [[Ραμόν Καστροβιέχο]] (''Ramon Castroviejo)''.<ref name="pmid16693468">{{Cite journal|last=Castroviejo R|title=Keratoplasty for the Treatment of Keratoconus|journal=Transactions of the American Ophthalmological Society|volume=46|issue=|pages=127–53|year=1948|pmid=16693468|pmc=1312756}}</ref> <ref name="keratoconus1937report">Castroviejo, R.: International Abstract of Surgery, 65:5, December 1937.</ref>