Πόλεμοι των Διαδόχων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 42:
Επίσης έστειλε τον ανιψιό του [[Πτολεμαίος (στρατηγός)|Πτολεμαίο]] με στρατό δια μέσου της Καππαδοκίας στον Ελλήσποντο για να αποκόψει τον Άσανδρο από τους Λυσίμαχο και Κάσσανδρο. Ο Πτολεμαίος ήταν επιτυχής, εξασφαλίζοντας τα βορειοδυτικά της Μ. Ασίας για τον Αντίγονο, καθώς εισέβαλε στην Ιωνία/Λυδία και συγκράτησε τον Άσανδρο στην Καρία, αλλά δεν μπόρεσε να εκβάλει τον αντίπαλό του από τη σατραπεία εκείνου. Τελικά ο Αντίγονος αποφάσισε να εκστρατεύσει εναντίον του ίδιου του Ασάνδρου, αφήνοντας τον μεγαλύτερο γιο του Δημήτριο να προστατεύει τη Συρία και τη Φοινίκη εναντίον του Πτολεμαίου. Ο Πτολεμαίος και ο Σέλευκος εισέβαλαν από την Αίγυπτο και νίκησαν τον Δημήτριο στη [[μάχη της Γάζας (312 π.Χ.)]]. Έπειτα από τη μάχη, ο Σέλευκος πήγε ανατολικά και εξασφάλισε τον έλεγχο της Βαβυλώνας (της παλιάς του σατραπείας) και μετά πήγε να εξασφαλίσει τις ανατολικές σατραπείες της Αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου Γ΄.
 
Ο Αντίγονος, έχοντας νικήσει τον Άσανδρο, έστειλε τους ανιψιούς του [[Τελεσφόρος (στρατηγός)|Τελεσφόρο]] και Πτολεμαίο στην Ελλάδα να πολεμήσουν τον Κάσσανδρο, ενώ ο ίδιος επέστρεψε στη Συρία/Φοινίκη, εκτοπίζοντας τον Πτολεμαίο Α΄ και έστειλε τον Δημήτριο ανατολικά να φροντίσει τον Σέλευκο. Αν και ο Αντίγονος τώρα κατέληξε σε συμβιβασμό ειρήνης με τους Πτολεμαίο, Λυσίμαχο και Κάσσανδρο, συνέχισε τον πόλεμο με τον Σέλευκο, προσπαθώντας να ανακτήσει τον έλεγχο των ανατολικών εσχατιών της Αυτοκρατορίας. ΠΑράΠαρά το ότι πήγε ανατολικά ο ίδιος το 310 π.Χ., δεν μπόρεσε να νικήσει τον Σέλευκο (μάλιστα έχασε μία μάχη με αυτόν) και έπρεπε να εγκαταλείψει τις ανατολικές σατραπείες.
 
Τότε περίπου ο Κάσσανδρος σκότωσε τον νεαρό Αλέξανδρο Δ΄ και τη μητέρα εκείνου Ρωξάνη. Έτσι η δυναστεία των Αργεαδών, που κυβέρνησε τη Μακεδονία για αιώνες, εξέλιπε. Προς το παρόν όλοι οι στρατηγοί συνέχιζαν να αναγνωρίζουν τον αποβιώσαντα Αλέξανδρο Δ΄ ως βασιλιά, μια και ο Κάσσανδρος δεν είχε δημόσια ανακοινώσει τους θανάτους, αλλά φαινόταν καθαρά ότι κάποια στιγμή ένας ή όλοι τους θα διεκδικούσαν τη βασιλεία.