Ισαβέλλα Γκοντζάγκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 14:
===Ο 2ος γάμος της===
Το 1615 ο καρδινάλιος [[Βιντσέντσο Β΄ Γκοντζάγκα]], νεότερος αδελφός του [[Φερδινάνδος Γκοντζάγκα|Φερδινάνδου]] δούκα της Μάντουα & του Μομφερράτου, εγκαταστάθηκε στο κάστρο του Γκατζουόλο, κοντά στο Σαν Μαρτίνο. Παρά την εκπαίδευση και την ανατροφή που έλαβε από τους Ιησουίτες, ο 21 ετών πρίγκιπας είχε μία πολύ άσωτη συμπεριφορά, για την οποία έφυγε από τη δουκική Αυλή. Όταν έμαθε ότι κοντά του ζούσε μία μεσόκοπη μακρινή συγγενής του, που κάποτε εθεωρείτο η πιο όμορφη καλλονή, αποφάσισε να τν επισκευθεί. Όμως αποδείχθηκε ότι η 39 ετών Ισαβέλλα, αν και μητέρα 8 παιδιών, ήταν ακόμη ελκυστική. Ο Βιντσέντσο την ερωτεύθηκε, αλλά αυτή αρνήθηκε να προχωρήσει. Τότε αυτός της έκανε πρόταση. Τον Αύγουστο του 1616 παντρεύτηκαν μυστικά στο παρεκκλήσιο του ανακτόρου του Αγ. Μαρτίνου. Ο Βιντσέντσο ζήτησε από τον [[πάπα Παύλος Ε΄|πάπα Παύλο Ε΄]] τη λύση του από τους μοναστικούς όρκους. Στις 5 Σεπτεμβρίου αποκήρυξε το αξίωμα του καρδιναλίου και έλαβε επίσημη επικύρωση.
Ο Φερδινάνδος ήταν εναντίον του γάμου, καθώς είχε σχεδιάσει να επηρεάσει μέσω του νεότερου αδελφού του Βιντσέντσο Β΄ την πολιτική της Αγίας Έδρας προς όφελος του Οίκου των Γκοντζάγκα. Ο δούκας ζήητησε από τον επίσκοπο της Μάντουα να κηρύξει τον γάμο άκυρο, με σκοπό να επιστρέψει ο Βιντσέντσο στο αξίωμά του. Το ίδιο συμμεριζόταν και η σύζυγός του [[Αικατερίνη των Μεδίκων, κυβερνήτης της Σιένα|Αικατερίνη των Μεδίκων]], η οποία προσπάθησε να πείσει τη μητέρα της [[Χριστίνα της Λωρραίνης]] να πάρει την υποστήριξη του μεγάλου δουκάτου της Τοσκάνης. Στην αρχή ο Βιντσέντσο αντιστάθηκε απελπισμένα, αλλά όταν περιορίστηκε στο Γκόιτο και του στερήθηκαν μερικά υλικά πλεονεκτήματα, λύγισε και τον Δεκέμβριο του 1616 συμφώνησε με την απαίτηση του μεγαλύτερου αδελφού του να ακυρώσει τον γάμο του με την Ισαβέλλα.
Η Ισαβέλλα κρατήθηκε υπό επιτήρηση για λίγο καιρό στο Γκρατζουόλο. Όταν είδαν ότι δεν ήταν έγκυος, της επετράπη να επιστρέψει στο σαν Μαρτίνο. Πάντως η ακύρωση του γάμου του Βιντσέντσο αποδείχθηκε δύσκολο. Ο Φερδινάνδος, με τη βοήθεια της εξαδέλφης της συζύγου του, της [[Μαρία των Μεδίκων (1575-1642)|Μαρίας των Μεδίκων]], συζύγου του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας, έλαβε το πόρισμα της ακύρωσης του γάμου εξαιτίας της συγγένειας του ζεύγους. Ωστόσο αυτό δεν έφθανε. Στη Μάντουα τα μέλη των κλάδων Σαμπιονέτα και Νοβελάρα ήταν εναντίον του διαζυγίου.
τότε ο Φεδινάνδος, που ήταν άτεκνος, κατάλαβε ότι ο νεότερος αδελφός του ήταν ο κληρονόμος του και ήθελε ο Φραντσέσκο να νυμφευτεί σύντομα, για να εξασφαλιστεί η συνέχεια της δυναστείας. Έτσι, έπειτα από μία αποτυχημένη απόπειρα να να δηλητηριάσει την Ισαβέλλα, ο δούκας την κατηγόρησε για μαγεία. Οι κατηγορίες προκάλεσαν την αρχή μίας διαδικασίας εξέτασης, που έγινε στην επισκοπή της μάντουας το 1622. Εμφανίστηκαν τάχα μάρτυρες, που είπαν ότι είδαν τη χήρα κυρία του σαν Μαρτίνο αλλ'Άργκινε να χρησιμοποιεί μαγικά φίλτρα. Η Ισαβέλλα σύντομα κατάλαβε ότι δεν είχε ελπίδα με μία δίκη στη Μάντουα να σώσει τη ζωή της, ιδίως επειδή την κατηγορία υποστήριζε ακόμη και ο σύζυγός της. Το 1623 διέφυγε στη Ρώμη και έκανε έφεση στην ανώτερη Ιερά Εξέταση. Τώρα μία νέα διαδικασία ξεκίνησε, που την ενέκρινε ο [[πάπας Ουρβανός Η΄]]. Ο Φερδινάνδος εις μάτην επέμενε να διεξαχθεί η διαδικασία εξέτασης στη Μάντουα. Η Ισαβέλλα, με την επιμονή του δούκα, φυλακίστηκε στο Καστέλ Σαντ'Άντζελο στη Ρώμη. Σύντομα όμως, έπειτα από ενδελεχή έρευνα, κρίθηκε αθώα όλων των κατηγοριών μαγείας. Όλοι οι "μάρτυρες", όταν κλήθηκαν στη Ρώμη, αναίρεσαν τις κατηγορίες. Τον Ιανουάριο και τον Μάιο του 1624 η Ισαβέλλα αποκαταστάθηκε πλήρως. Η επόμενη προσπάθεια του δούκα και του συζύγου της να τη σκοτώσουν με πληρωμένους δολοφόνους, απέτυχε.
τον Οκτώβριο του 1626 ο Βιντσέντοσ Β΄ έγινε ο νέος δούκας της Μάντουα & του Μομφερράτου. Αν και το ζεύγος ζούσε χωριστά, ήταν ακόμη νομικά παντρεμένοι. Τα νέα την έφθασαν στη Ρώμη. Τον Απρίλιο του 1627 η Αγία Έδρα επικύρωσε την εγκυρότητα του γάμου τους. επιπρόσθετα δημιουργήθηκε το θέμα της υλικής αποζημίωσης για βλάβες που έγιναν από τον άνδρα της και τους συγγενείς της, καθώς και την αναγνώρισή της ως δούκισσας της Μάντουα & του Μομφερράτου. Τον Δεκέμβριο του 1627 η Ισαβέλλα χήρευσε για δεύτερη φορά. Με το τέλος του άτεκνου συζύγου της ο κύριος κλάδος των γκοντζάγκα εξέλειπε και άρχισε ο Πόλεμος για τη διαδοχή στη Μάντουα.
==Οικογένεια==
| |||