Απελευθερωμένη Ιερουσαλήμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Θεός ρίχνει το βλέμμα του στους αρχηγούς των Σταυροφόρων. Βλέπει τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο]], τον [[Ταγκρέδος, πρίγκιπας της Γαλιλαίας| Ταγκρέδο]], τον [[Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας|Βοημούνδο]] και τον Ρινάλδο. Ξεχωρίζει πάνω από όλους τον [[Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδο]] για την πίστη και την ευσέβειά του και στέλνει προς αυτόν τον [[Αρχάγγελος Γαβριήλ| Αρχάγγελο Γαβριήλ]] για να του μεταφέρει το μήνυμά του: να συγκαλέσει το συμβούλιο τον αρχηγών με σκοπό να ξαναρχίσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις για να απελευθερωθεί η Ιερουσαλήμ. Ο Γαβριήλ λέει στον Γοδεφρείδο ότι είναι ο εκλεκτός του Θεού και θα τον επιλέξουν οι σύντροφοί του για αρχηγό τους. Στη συνέλευση ο Γοδεφρείδος παροτρύνει τους αρχηγούς να μην ξεχνούν τον σκοπό της εκστρατείας: να ιδρύσουν στην Παλαιστίνη ένα νέο βασίλειο, κυριεύοντας την αγία πόλη και ελευθερώνοντας τον [[Ναός της Αναστάσεως|Πανάγιο Τάφο]]. Ο [[Πέτρος ο Ερημίτης]], ο πρωτεργάτης της Σταυροφορίας προτρέπει τους σταυροφόρους να εκλέξουν έναν κοινό αρχηγό. Οι ηγεμόνες τότε εκλέγουν τον Γοδεφρείδο, ο οποίος διατάζει να γίνει συγκέντρωση και επιθεώρηση όλου του στρατεύματος. Την επομένη όλα τα τμήματα του στρατού και οι αρχηγοί τους παρελαύνουν μπροστά στον Γοδεφρείδο. Περνούν οι Φράγκοι ιππότες, με αρχηγό τον Ούγο, οι Νορμανδοί με αρχηγό τον [[Ροβέρτος Β΄ της Νορμανδίας|Ροβέρτο]], οι Γάλλοι με τον [[Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνο]], τον αδερφό του Γοδεφρείδου και τον [[Στέφανος Β΄ του Μπλουά|Στέφανο]], οι [[Σουηβία|Σουηβοί]] με τον Γουέλφο, οι [[Φλάνδρα|Φλαμανδοί]] ιππότες με αρχηγό έναν άλλο [[Ροβέρτος Α΄ της Φλάνδρας|Ροβέρτο]], οι Άγγλοι και οι Ιρλανδοί με αρχηγό τον Γουλιέλμο. Μετά περνά ο [[Ταγκρέδος, πρίγκιπας της Γαλιλαίας|Ταγκρέδος]], ο γενναίος ιταλογεννημένος Νορμανδός με ιππότες από την [[Καμπανία (Ιταλία)|Καμπανία]]. Αυτός είχε ερωτευτεί μια πανέμορφη πολεμίστρια των απίστων, που την είχε δει μόνο μια φορά στη μάχη. Ακολουθούν λίγοι Έλληνες (ο ποιητής ψέγει την Ελλάδα για την αδιαφορία της για τη Σταυροφορία, τονίζοντας ότι η υποδούλωσή της στους Τούρκους ήταν έργο της θείας δίκης), μετά οι περιπλανώμενοι ιππότες, οι γενναιότεροι όλων: ο Δουδών, ο Ευστάθιος (μικρότερος αδερφός του Γοδεφρείδου) και ο νεαρός Ρινάλδος, από την περιοχή του [[Αδίγης|Αδίγη]]. Τέλος, μετά τους ιππότες παρελαύνουν οι οπλίτες, Φράγκοι, όπως ο Ραϊμόνδος, Ελβετοί και άλλοι από τα [[Παπικά Κράτη]]. Ο Γοδεφρείδος ανησυχεί γιατί ο βασιλιάς της Αιγύπτου πλησίαζε με το στρατό του. Στέλνει έναν αγγελιοφόρο στην Ελλάδα, για να σιγουρέψει ότι θα φθάσουν οι ενισχύσεις από τη Δανία. Την επομένη ο στρατός ξεκινά από την παραθαλάσσια οδό. Μόλις φτάνει η φήμη στην πόλη ότι το στράτευμα των Σταυροφόρων κινείται κατά της Ιερουσαλήμ, ο Αλαδίνος, ο γέρος βασιλιάς της, ένας πιστός του Μωάμεθ, βάζει βαριά φορολογία στους λίγους χριστιανούς της πόλης. Σκέφτεται να διατάξει γενική σφαγή των χριστιανών, αλλά το μετανιώνει από το φόβο για τα αντίποινα του εχθρού. Διατάζει ωστόσο να πληγούν οι γύρω καλλιέργειες και να δηλητηριαστούν οι πηγές για μην μπορεί να βρει νερό και τροφή ο στρατός των Φράγκων. Έπειτα προστάζει να οχυρωθεί εσπευσμένα το ευάλωτο βορεινό τείχος της Ιερουσαλήμ και βάζει στην πόλη ένα μεγάλο στρατό για την υπεράσπισή της.