Κάτω Κορακιάνα Κέρκυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +επιμέλεια
μ Ρομπότ: Ορφανή σελίδα, προσθήκη ετικέτας
Γραμμή 1:
{{ορφανό|ημερομηνία=Ιανουαρίου 2008}}
{{επιμέλεια}}
Η '''Κάτω Κορακιάνα''' ή '''Κατωμέρι''' ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση κοινότητα της [[Κέρκυρα|Κέρκυρας]] και βρίσκεταιΒορειοανατολικά του νησιού. Το κέντρο του χωριού απέχει από την πόλη της Κέρκυρας 15 χιλιόμετρα και στο ίδιο σημείο το υψόμετρο από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 92 μέτρα. Ο πληθυσμός του χωριού, 3 χιλιάδες περίπου μόνιμοι κάτοικοι, ασχολείται και ζει κατά κύριο λόγο με τον τουρισμό κι έτσι θα μπορούσαμε να πούμε πως το Κατωμέρι είναι ένα καθεαυτό τουριστικό χωριό. Ας μην ξεχνάμε πως ιδρύθηκε εδώ, πριν από 40 χρόνια, από τον δαιμόνιο Γάλλο επιχειρηματία Billitz, και λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα, η πρώτη τουριστική μονάδα της Κέρκυρας και μία από τις πρώτες της Ελλάδας το Κλαμπ Μεντιτερανέ. Ο χώρος δε που καταλάμβανε το Κλαμπ, θεωρείται ως το μαγευτικότερο κομμάτι όλου του νησιού. Σε όλο το μήκος της ανατολικής της πλευράς η Κάτω Κορακιάνα βρέχεται από το γαλάζιο Ιόνιο, σχηματίζοντας μια σειρά από μαγευτικά ακρογιάλια, γραφικούς όρμους και κολπίσκος από τον Υψο μέχρι το Κομμένο, ενώ το υπόλοιπο τμήμα της συνορεύει με Γουβιά, Άνω Κορακιάνα, Άγιο Μάρκο και Πυργί. Σ’ ένα από αυτά τα ακρογιάλια κατηφορίζουν ακόμα περήφανα τα καρποφόρα περιβόλια του Μέρλιν, που το 1925 πρωτοκαλλιεργήθηκαν εδώ τα τόσα φημισμένα πορτοκάλια από τον πρώτο παραγωγό τους που τους χάρισε κιόλας το όνομά του, τον Σίδνευ Μέρλιν. Από το 1867 ολόκληρη η περιοχή της Κορακιάνας αποτελούσε τότε μέρος του Δήμου Απηλιωτών. Ώσπου το 1912 το κάτω μέρος, από όπου και ΄Κατωμέρι’, αποχωρίστηκε διοικητικά από το υπόλοιπο τμήμα, αποτελώντας έτσι αυτόνομη κοινότητα. Ημιορεινό χωριό, αραιοκατοικημένο και χωρισμένο σήμερα σε είκοσι περίπου γραφικούς συνοικισμούς από τους οποίους οι πιο σημαντικοί είναι ο Υψος, η Ανάληψη, η Αγία Ελένη, ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Βασίλης, τα Γαζάτικα, το Κομμένο, ο Δαφνίλας, ο Τζάβρος, η Δασιά κ.λ.π. Το Κατωμέρι δεν μπορεί να τοποθετηθεί ιστορικά σε κάποια συγκεκριμένη χρονολογική περίοδο. Ο εποικισμός του χωριού θα πρέπει να έγινε τμηματικά αρχίζοντας ίσως από τα προχριστιανικά ακόμα χρόνια και φθάνοντας μέχρι σήμερα, όπου οι παραλιακοί οικισμοί, κυρίως, ανοικοδομήθηκαν μέσα στην τελευταία 25ετία. Πάντως σύμφωνα με κάποιες παλιές μαρτυρίες, ένα αρκετά μεγάλο μέρος του χωριού θα πρέπει να χτίσθηκε μεταξύ 16ου και 17ου αιώνα. Αυτό επιβεβαιώνεται κάπως κι από τις εκκλησίες ορισμένων συνοικισμών που ανάγονται σε αυτή την περίοδο. Κατάλοιπα όλων αυτών των εποχών σώζονται σήμερα στο χωριό διάσπαρτα παντού, καθένα με την δική του μορφή. Απομεινάρια του Βυζαντινού λιμανιού στον Υψο, ερειπωμένα κτίρια, μεσαιωνικά κτίσματα, εκκλησίες και βυζαντινά μοναστήρια, κρατούν ως απαραβίαστο μυστικό τα όσα έζησαν στου μακρινού χρόνου το πέρασμα. Ο παλιός μεσαιωνικός πύργος των Πολυλάδων, αργότερα ‘Βίλλα Μιμπέλι’ και αργότερα ξενοδοχείο ‘Καστέλλο’, μοναδικό στο είδος του αρχιτεκτόνημα, βρίσκεται εδώ μέσα σ’ ένα απαράμιλλης ομορφιάς δάσος με έλατα, κουκουναριές και σπάνια αιωνόβια δέντρα. Στις αρχές του αιώνα, στον πύργο αυτό, φιλοξενήθηκαν οι διασημότερες προσωπικότητες της Ευρώπης ανάμεσά τους ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραγκίσκος Ιωσήφ, ο Κάιζερ Γουλιέλμος, ο βασιλιάς της Ιταλίας Βίκτωρ Εμμανουήλ, ο Γεώργιος ο Α της Ελλάδας αλλά και ο Γεώργιος ο Β που μάλιστα διάλεξε τον πύργο αυτό σαν μόνιμη κατοικία του από το 1936 μέχρι το1939. Παραθαλάσσιο χωριό καθώς είναι η Κάτω Κορακιάνα λεηλατήθηκε άγρια αρκετές φορές από τους κουρσάρους και δύο φορές, στα 1537 και 1716 σχεδόν καταστράφηκε τελείως από τους Τούρκους. Στην εκκλησία δε της Ζωοδόχου Πηγής, που κάηκε και της δύο φορές, διακρίνει κανείς ακόμα και σήμερα τα λογχίσματα των Αγαρηνών πάνω σε ορισμένες εικόνες που σώζονται από εκείνη την εποχή. Πλούσιο χωριό σήμερα η Κάτω Κορακιάνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ την πολιτιστική της παράδοση. Το Πολιτιστικό της Κέντρο έχει ως πρωταρχικό του στόχο την διατήρηση και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με πρώτο δημιούργημα το Φιλαρμονικό σώμα ‘Γεράσιμος Μαρκοράς’ που ήδη έχει διαγράψει μια αξιοπρόσεκτη και αξιόλογη πορεία στο χώρο της μουσικής. Το όνομα της Φιλαρμονικής δόθηκε προς τιμήν του μεγάλου Κερκυραίου ποιητή, ο οποίος συνδεόταν συγγενικά με την Κάτω Κορακιάνα, ενώ έζησε για πολλά χρόνια εδώ ιδρύοντας το 1854 το πρώτο σχολείο στο χωριό. Ο ίδιος ο ποιητής θεωρείται και ο πρώτος δάσκαλος του χωριού στην νεότερη ιστορία του. Ένας άλλος μεγάλος Έλληνας ποιητής, ο Λορέντζος Μαβίλης, είχε κι αυτός σπίτι στην Κάτω Κορακιάνα λίγο πιο πάνω από του Τζάβρου.