Γαλλική λογοτεχνία του 19ου αιώνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[Σταντάλ]] θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Γάλλους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, και ορισμένα μυθιστορήματά του, όπως [[Το Κόκκινο και το Μαύρο|το ''Κόκκινο και το Μαύρο'']] (Le rouge et le noir, 1830) ήκαι ''[[Το Μοναστήρι της Πάρμας]]'', (La Chartreuse de Parme,1839) συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Άλλα έργα του το ''Περί έρωτος'' (De l'amour,1822), ''το'' ημιτελές ''[[Λυσιέν Λεβέν]]'' (Lucien Leuwen,1835). Ο Σταντάλ κινήθηκε μεταξύ του ρομαντισμού και του ρεαλισμού και το έργο του χαρακτηρίζεται από λεπτή ψυχολογική ανάλυση.

Ο [[Ονορέ ντε Μπαλζάκ]] ήταν ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών, θεμελιωτής του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, συγγραφέας με τεράστιο έργο που αργότερα έγινε γνωστό ως ''Η '''Ανθρώπινη Κωμωδία''''' μια συλλογή που περιλαμβάνει κατανεμημένα σε τρία θέματα τα 91 μυθιστορήματα, μύθους και διηγήματα που έγραψε από το 1829 έως το 1848. Το σημαντικότερο θέμα είναι οι '''''Μελέτες των ηθών''.''' Εκεί περιλαμβάνονται οι «σκηνές της ιδιωτικής ζωής» με χαρακτηριστικά έργα την ''Τριαντάχρονη γυναίκα'' (La femme de trente ans,1834) και το ''Συμβόλαιο γάμου'' ( Le Contrat de marriage, 1835), οι «σκηνές της επαρχιακής ζωής»: ''Ο Παπάς της Τουρ'' (Le Curé de Tours,1832) και ''Ευγενία Γκραντέ (Eugenie Grandé;'' 1833) , οι "σκηνές της παρισινής ζωής": ''Καίσαρ Μπιροττώ'' (Cesar Birotteau,1837), ''Η εξαδέλφη Μπέτυ'' (La Cousine Betty), ''Μεγαλεία και δυστυχίες των εταιρών'', (''Splendeurs et misères des courtisanes,''1847), οι "«σκηνές της πολιτικής ζωής"»: ''Μια σκοτεινή υπόθεση'' (Une tenebreuse affaire, 1841) ), οι "σκηνές της στρατιωτικής ζωής": ''Οι Σουάνοι'' (Les Chouans, 1829) και οι " «σκηνές της ζωής στην εξοχή "» :''Ο γιατρός της εξοχής'' (Le Medecin de campagne, 1833). Ο δεύτερος κύκλος είναι οι '''Φιλοσοφικές μελέτες:''' ''Το μαγικό δέρμα'' (La peau de chagrin,1831), ''[[Λουί Λαμπέρ]]'', (Louis Lambert,1832) , ''Το άγνωστο αριστούργημα'', (Le chef-d’ oeuvre inconnu, 1831), αυτά τα τελευταία έργα που φέρνουν περισσότερο στη φαντασία και στον μυστικισμό παρά στον ρεαλισμό. Ο τρίτος κύκλος είναι οι '''''Αναλυτικές μελέτες''''' (σειρά δοκιμίων με τίτλο ''Η φυσιολογία του γάμου'', έργο σατιρικό και χιουμοριστικό με θέμα τη συζυγική απιστία, ''Πραγματεία περί των νεώτερων διεγερτικών (Traité des excitants modernes'').

Ο [[νατουραλισμός]] στη λογοτεχνία αποτέλεσε προέκταση της παράδοσης του [[Ρεαλισμός (λογοτεχνία)|ρεαλισμού]] και απέβλεπε σε μια ακόμη πιο πιστή, μη επιλεκτική παρουσίαση της πραγματικότητας, ως ένα αληθινό "«κομμάτι της ζωής"», που έπρεπε να δίνεται χωρίς καμιά κρίση ηθικού χαρακτήρα.<ref>Νατουραλισμός, Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 44, σελ. 373</ref> Σαν αισθητικό κίνημα πρωτοεμφανίστηκε στη Γαλλία και ο βασικός εκπρόσωπός του ήταν ο '''Εμίλ Ζολά.'''

Ένα σημαντικό έργο του είναι ο εικοσάτομος μυθιστορηματικός κύκλος '''''[[Οι Ρουγκόν-Μακάρ]]''''' με υπότιτλο ''Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας την εποχή της Β΄ Αυτοκρατορίας,'' όπου, παρακολουθώντας την πορεία και την εξέλιξη των μελών μιας οικογένειας σε βάθος πέντε γενεών, μελετά την επιρροή του περιβάλλοντος στον άνθρωπο και τα κληρονομικά ελαττώματα της οικογένειας, θεωρώντας τα σαν συνέπειες φυσιολογικών και κοινωνικών αιτίων. Ασκεί επίσης κριτική στην κοινωνία της [[Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία|Δεύτερης Αυτοκρατορίας]] και καταγγέλλει την ανηθικότητα των πλουσίων. Από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα αυτού του [[Μυθιστόρημα-ποταμός|μυθιστορήματος-ποταμού]] είναι η ''[[Νανά]]'' (1879), όπου περιγράφει την ιστορία μιας γυναίκας ελευθερίων ηθών, τo ''[[Ζερμινάλ (μυθιστόρημα)|Ζερμινάλ]]'' (1885) μια συνταρακτική απεικόνιση της φτώχειας και δυστυχίας των ανθρακωρύχων, ''[[το Ανθρώπινο κτήνος]]'' (1890) η ιστορία ενός μοιραίου ερωτικού τριγώνου και του απελπισμένου φόνου που θα το σφραγίσει τραγικά, με τις αόρατες δυνάμεις να οδηγούν τις ανθρώπινες ζωές σε μια τυφλή πορεία προς τον χαμό, ''το Στομάχι του Παρισιού'' (Le Ventre de Paris'','' 1873) όπου καταπιάνεται με τον κόσμο της κεντρικής αγοράς του Παρισιού, ''[[Η ταβέρνα|η Ταβέρνα]]'' (1877), μια μελέτη του αλκοολισμού και της φτώχειας στην εργατική τάξη, το [[Το Χρήμα|Χρήμα]], που επικεντρώνεται στη διαφθορά και στον οικονομικό κόσμο της [[Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία|Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας]], το [[Το Αμάρτημα του αββά Μουρέ|Αμάρτημα του αββά Μουρέ]], κ.ά Σε όλα του τα έργα είναι εμφανής η συμπόνια του για τους ανθρώπους και την ατομική και συλλογική δυστυχία τους. Τα μυθιστορήματα του Εμίλ Ζολά γνώρισαν τεράστια επιτυχία στην εποχή του αν και καταγγέλλονταν αδιάκοπα από το συντηρητικό κοινό ως πορνογραφικά. Ο Εμίλ Ζολά έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πολιτική φιλελευθεροποίηση της Γαλλίας και στην απαλλαγή του λοχαγού [[Υπόθεση Ντρέιφους|Άλφρεντ Ντρέιφους,]] ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε άδικα, γεγονός που συνοψίζεται στη διάσημη ανοιχτή επιστολή του με τίτλο "«Κατηγορώ"».

Υπό την επίδραση του Ζολά δημιουργήθηκε μία ομάδα νεαρών λογοτεχνών που αυτοαποκαλούνταν "«νατουραλιστές"» και θεωρούσαν τον Ζολά δάσκαλό τους. Ανάμεσα σ' αυτούς ο '''[[Γκυ ντε Μωπασσάν]]''': το μυθιστόρημα ''Μια ζωή'' (Une vie, 1883) το διήγημα ''Μπάλα από λίπος (''Boule de Suif, 1880) που περιλαμβάνονταν στο συλλογικό έργο ''οι Βραδιές στο Μεντάν'' (Les Soirées de Médan, 1880 ), ο '''[[Ζορίς-Καρλ Υσμάν]]''' στα πρώτα του μυθιστορήματα που ήταν σκοτεινά, ρεαλιστικά και γεμάτα με τις λεπτομερείς περιγραφές του Παρισιού: ''Μάρθα, Ιστορία ενός κοριτσιού'' (Μarthe, Histoire d'une fille,1876), που ήταν η ιστορία μιας νέας πόρνης, ''οι Αδελφές Βατάρ'' (Les Soeurs Vatard''),'' όπου εξετάζει τις ζωές των γυναικών που δούλευαν σε ένα βιβλιοδετείο. '''Οι αδελφοί Γκονκούρ''' (Εντμόν και Ζυλ), ένα εμβληματικό συγγραφικό ντουέτο, οι οποίοι συνέδεσαν το όνομά τους με το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας, [[Βραβείο Γκονκούρ|το βραβείο Γκονκούρ]]. Κρατούσαν σημειώσεις στα περίχωρα και τις φτωχογειτονιές του Παρισιού και έδωσαν έμφαση στην περιγραφική λεπτομέρεια και στυλιστική γραφή: ''Ζερμινί Λασερτέ'' (Germinie Lacerteux, 1865), μυθιστόρημα που αναφέρεται στη διπλή ζωή μιας υπηρέτριας και περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες τη ζωή στο Παρίσι έπειτα από την Παλινόρθωση ενώ ταυτόχρονα σκιαγραφεί με πειστικό τρόπο ανθρώπους με περίπλοκο ψυχικό κόσμο.<ref>{{Cite web|url=https://www.tovima.gr/2010/09/05/books-ideas/i-porni-poy-agapoyse-ton-theo/|title=Ζερμινί Λασερτέ -εφημερίδα το Βήμα"|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> Ο πρόλογος του έργου θεωρείται η αρχή του νατουραλισμού. Έγραψαν επίσης το ''Ημερολόγιο'' (Journal), μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία για το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.