|
Η '''Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1885''' ([[Απρίλιος]] [[1885]] - [[Απρίλιος]] [[1886]]) ανέλαβε την εξουσία μετά την νίκη της στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1885|εκλογές του 1885]].<br />
Ο Δηλιγιάννης, παίρνοντας και τις ψήφους των οπαδών του [[Αλέξανδρος Κουμουνδούρος|Κουμουνδούρου]] -(απεβίωσε 26 Φεβρουαρίου 1883)- κατάφερε να αποσπάσει μια άνετη εκλογική νίκη, που στο Κοινοβούλιο μετατράπηκε σε μεγάλη πλειοψηφία βουλευτικών εδρών. Συγκεκριμένα, στη νέα Βουλή, που άρχισε τις εργασίες της στις 9 Μαΐου του 1885 και σε σύνολο 245 εδρών οι οπαδοί του Δεληγιάννη έλαβαν 185 έδρες, του Τρικούπη 55 και οι Δημοκρατικοί <ref>ομάδα με κέντρο τον [[Ρόκκος Χοϊδάς|Ρόκκο Χοϊδά]], που ζητούσε κατάλυση της μοναρχίας</ref> 5. <ref>[[{{cite book|first1=Ηλίας |last1=Κυριακόπουλος]]: «|authorlink1=Ηλίας Κυριακόπουλος |title=Ο κοινοβουλευτισμός εν Ελλάδι, ως πολιτικός και νομικός κανών», εκδ.|publisher=Εκδόσεις «Προμηθεύς», |year=1929, σελ. |page=196}}</ref>
Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη κατάργησε ή μείωσε κάποιους από τους φόρους που είχε επιβάλλει η προηγούμενη κυβέρνηση: κατάργησε τον νόμο για τον φόρο στα σπίρτα και μείωσε περίπου στο μισό, το φόρο στο τσιγαρόχαρτο και στο πετρέλαιο που διακινούσε το δημόσιο.
Οι κακοί χειρισμοί της κυβέρνησης Δηλιγιάννη <ref>«{{cite book|quote=...Ο Δηλιγιάννης διείδε τη δυσκολία των περιστάσεων και δεν αποφάσιζε τον πόλεμο. Ωστόσο, για να μην τραβήξει προς το μέρος του ο Χαρίλαος Τρικούπης ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τις λαϊκές μάζες με τις φιλοπόλεμες προτάσεις του, παρασύρθηκε από τον λαό και την αρθρογραφία του Τύπου και υποκρινόταν ότι είναι φιλοπόλεμος, με αποτέλεσμα να κρατήσει σε κατάσταση επιστράτευσης για οχτώ μήνες 60.000 επιστράτους και να επιβαρύνει ανεπανόρθωτα την ελληνική οικονομία...|first1=Βάγια |last1=Σερέτη |chapter=Ο απόηχος της προσάρτησης της Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία στον αθηναϊκό τύπο |title=Όψεις της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Θράκης |page=172 |url=https://docplayer.gr/30730296-Opseis-tis-istorias-kai-toy-politismoy-tis-thrakis.html}}</ref>απέναντι στην πραξικοπηματική προσάρτηση της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] στην [[Βουλγαρία]] που έγινε στις [[6 Σεπτεμβρίου]] του [[1885]], και που είχαν σαν αποτέλεσμα τον ναυτικό αποκλεισμό των Αθηνών από τα πολεμικά πλοία της Αγγλίας, Γερμανίας, Αυστρο-Ουγγαρίας και Ιταλίας, οδήγησαν τον Δηλιγιάννη σε παραίτηση.
τις φιλοπόλεμες προτάσεις του, παρασύρθηκε από τον λαό και την αρθρογραφία του Τύπου και υποκρινόταν ότι είναι φιλοπόλεμος, με αποτέλεσμα να κρατήσει σε κατάσταση επιστράτευσης για οχτώ μήνες 60.000 επιστράτους και να επιβαρύνει
ανεπανόρθωτα την ελληνική οικονομία...». Βάγια Σερέτη: «Ο απόηχος της προσάρτησης της Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία στον αθηναϊκό τύπο». Στον συλλογικό τόμο «Όψεις της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Θράκης» , σελ. 172 https://docplayer.gr/30730296-Opseis-tis-istorias-kai-toy-politismoy-tis-thrakis.html</ref>απέναντι στην πραξικοπηματική προσάρτηση της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] στην [[Βουλγαρία]] που έγινε στις [[6 Σεπτεμβρίου]] του [[1885]], και που είχαν σαν αποτέλεσμα τον ναυτικό αποκλεισμό των Αθηνών από τα πολεμικά πλοία της Αγγλίας, Γερμανίας, Αυστρο-Ουγγαρίας και Ιταλίας, οδήγησαν τον Δηλιγιάννη σε παραίτηση.
==Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου==
| 