Νικαιο-Βενετική συνθήκη του 1219: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "Nicaean–Venetian treaty of 1219" |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες συνθήκης|||
{{Πληροφορίες συνθήκης||||image=LatinEmpire.png|image_width=280px|caption=The [[Empire of Nicaea]] in about the year 1214}}Η '''Νικαίο-Βενετική Συνθήκη του 1219''' ήταν ένα [[Εμπόριο|εμπορικό]] και μη επιθετικό [[Συμφωνία των μερών|σύμφωνο]] [[Στράτευμα|άμυνας]], [[Συμφωνία των μερών|που]] υπεγράφη μεταξύ της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Αυτοκρατορίας της Νίκαιας]] και της [[Βενετική Δημοκρατία|Δημοκρατίας της Βενετίας]], με τη μορφή αυτοκρατορικού [[Χρυσόβουλο|χρυσόβουλου, που]] εκδόθηκε από τον αυτοκράτορα [[Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης|Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρη]] (περίπου 1205–1222). Αυτή η συνθήκη, η οποία παρείχε στους Ενετούς την ελευθερία του εμπορίου και των εισαγωγών χωρίς [[Τελωνειακή Υπηρεσία|δασμούς]] σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία με αντάλλαγμα τη μη στήριξη της νεοσύστατης [[Λατινική Αυτοκρατορία|Λατινικής Αυτοκρατορίας]] .▼
|image = LatinEmpire.png
|image_width = 280px
|caption = The [[Empire of Nicaea]] in about the year 1214
}}
▲
== Ιστορικό ==
Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] κατά τη διάρκεια της [[Δ΄ Σταυροφορία|Δ΄ Σταυροφορίας]] το 1204, οι Βενετοί, οι οποίοι είχαν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εκτροπή της Σταυροφορίας και την τελική λεηλασία της Ρωμαϊκής πρωτεύουσας, πρωτοστάτησαν μεταξύ των νικητών. Στην επακόλουθη συμφωνία μεταξύ των Σταυροφόρων, την ''[[Partitio Terrarum Imperii Romaniae|Partitio terrarum imperii Romaniae]]'', οι Βενετοί επρόκειτο να λάβουν τα τρία όγδοα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένων των τριών ογδόων της ίδιας της Κωνσταντινούπολης. <ref name="Ostrogorsky, pp. 423–424">{{Harvnb|Ostrogorsky|1969}}.</ref> Αν και η Βενετία έλαβε το μεγαλύτερο όφελος από τη Σταυροφορία, παραιτήθηκε από την άμεση κυριαρχία επί των εδαφών της [[Ήπειρος (περιοχή)|Ηπείρου]], της [[Ακαρνανία|Ακαρνανίας]], της [[Αιτωλία|Αιτωλίας]] και της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]], που αρχικά είχαν ανατεθεί στη Δημοκρατία. Αντ
Με την υποστήριξη των Βενετών, οι Λατίνοι συνέχισαν την εκστρατεία τους στα [[Βαλκάνια]], για να διεκδικήσουν τον έλεγχό τους στα (πρώην) Ρωμαϊκά εδάφη, αλλά σταμάτησαν στη μάχη της Αδριανούπολης το 1205 από τους [[Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία|Βούλγαρους]]. <ref name="Ostrogorsky, p. 429">{{Harvnb|Ostrogorsky|1969}}.</ref> Η νεοσυσταθείσα [[Λατινική Αυτοκρατορία]], μαζί με τη Βενετία, υπέγραψαν μία μυστική συνθήκη με τον [[Καϊκαούς Α΄|Γκιγιασεντίν
== Η συνθήκη ==
Υπήρξε μία μακρά εμπορική σχέση μεταξύ των Βενετών και των
Η συνθήκη έδωσε στη νεοσυσταθείσα Αυτοκρατορία
Στις αρχές της δεκαετίας του 1270
== Δείτε επίσης ==
* [[Συνθήκη του Νυμφαίου του 1214|Συνθήκη Νυμφαίου (1214)]]
* Συνθήκη Νυμφαίου (1261)
==
{{Παραπομπές|2}}
==Πηγές==
* Ostrogorsky, George (1969). History of the Byzantine State. New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press. ISBN 0-8135-1198-4.
* Nicol, Donald M. (1988). Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-34157-4.
* Tafel, Gottlieb Lukas Friedrich; Thomas, Georg Martin (1856). Urkunden zur älteren Handels- und Staatsgeschichte der Republik Venedig, mit besonderer Beziehung auf Byzanz und die Levante: Vom neunten bis zum Ausgang des fünfzehnten Jahrhunderts. II. Theil (1205–1255). Vienna: Kaiserlich-Königliche Hof- und Staatsdruckerei.
[[Κατηγορία:13ος αιώνας στη Βενετική Δημοκρατία]]
[[Κατηγορία:Συνθήκες της Βενετικής Δημοκρατίας]]
[[Κατηγορία:Οικονομία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]
{{authority control}}
|