Έρωτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:2409:906F:E0CD:ED5D:DA99:38C5 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό 2A02:587:B20A:6CAE:B9AD:7745:4CAC:FB52 Ετικέτες: Επαναφορά Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό |
Τον ορισμό της λέξης Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|04|05|2012}}
{{άλλεςχρήσεις4|στον έρωτα ως ανθρώπινο συναίσθημα|το Θεό στη μυθολογία|Έρως}}
Ο '''έρωτας''' είναι αυτό που νιώθω εγώ με τον βλακα τον γείτονα μου μόνο που τον κυνηγάω 9 μήνες και ακόμα να μου κάτσει. Δηλαδή η ζωηρή έλξη μεταξύ δύο προσώπων, η οποία συνήθως σχετίζεται με την επιθυμία για [[συνουσία]]. Θεωρείται το ισχυρότερο συναίσθημα έλξης μεταξύ δύο προσώπων ή ζώων.{{παραπομπή}} Συμβάλλει στη διαιώνιση των ειδών και την [[αναπαραγωγή]].
Η αντίληψη του τι είναι έρωτας διαφέρει ανάμεσα στους λαούς. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο έρωτας ήταν ένα συναίσθημα άγριο ή απλό, χωρίς τίποτα το πνευματικό, και στρεφόταν γύρω από την εξωτερική ομορφιά της γυναίκας με τελικό σκοπό την ηδονή και την τεκνοποίηση. Συνήθως, στον έρωτα συμπεριλαμβανόταν και η εγκατάλειψη της ερωμένης. Με την έλευση του χριστιανισμού, η θέση της γυναίκας βελτιώθηκε και σε πολλούς θρύλους της Βόρειας Ευρώπης παρατηρείται ο λεγόμενος ''ιπποτικός έρωτας''. Από αυτή την έννοια, μετά το τέλος του Μεσαίωνα προήλθε ο ''ρομαντικός έρωτας''. Μια παρερμήνευση αυτού του έρωτα ήταν ο ''πλατωνικός έρωτας'', η αγνή αγάπη που δεν αποσκοπεί στη σαρκική ηδονή.
| |||