Κύκλος CNO: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα [[Νετρίνο|νετρίνα]] που εκπέμπονται στη διάσπαση βήτα θα έχουν ένα ευρύ φάσμα ενεργειών, επειδή παρόλο που η [[Αρχή διατήρησης της ορμής|ορμή διατηρείται]], η ορμή μπορεί να μοιραστεί με οποιονδήποτε τρόπο μεταξύ του ποζιτρονίου και του νετρίνου, όπου το ένα είτε εκπέμπεται σε ηρεμία με το άλλο να λαμβάνει όλη την ενέργεια, ή μετο αντίστροφο ή οποιαδήποτε ενδιάμεση επιλογή, αρκεί να χρησιμοποιείται όλη η ενέργεια από την τιμή Q. Η συνολική [[ορμή]] που λαμβάνει το ηλεκτρόνιο και το νετρίνο δεν είναι αρκετά μεγάλη για να προκαλέσει μια σημαντική ανάκρουση του πολύ βαρύτερου άλλου πυρήνα τηςπου δημιουργείται στην αντίδρασηςαντίδραση {{Efn|Note: It is not important how invariant masses of e and ν are small, because they are already small enough to make both particles relativistic. What is important is that the daughter nucleus is heavy compared to ''p''/''c''&nbsp;.}} και ως εκ τούτου, τη συμβολή του στην κινητική ενέργεια των προϊόντων, για την ακρίβεια των τιμών που δίνονται εδώ, μπορεί να παραμεληθεί. Έτσι, το νετρίνο που εκπέμπεται κατά τη διάσπαση του αζώτου-13 μπορεί να έχει ενέργεια από μηδέν έως 1.20 MeV και το νετρίνο που εκπέμπεται κατά τη διάσπαση του οξυγόνου-15 μπορεί να έχει ενέργεια από μηδέν έως 1.73&nbsp;MeV. Κατά μέσο όρο, περίπου 1.7&nbsp;MeV της συνολικής ενεργειακής παραγωγής αφαιρείται από νετρίνα για κάθε βρόχο του κύκλου, αφήνοντας περίπου 25&nbsp;MeV διαθέσιμα για παραγωγή φωτεινότητας . <ref>

Σε ένα μικρό κλάδο της παραπάνω αντίδρασης, που εμφανίζεταισυμβαίνει στο κέντρο του Ήλιου για περίπου 0,04% του χρόνου, η τελική αντίδραση η οποία περιλαμβάνει άζωτο-15 (¹⁵₇Ν) και φαίνεται παραπάνω δεν παράγει άνθρακα-12 και ένα σωματίδιο άλφα, αλλά αντ 'αυτού παράγει οξυγόνο-16 και ένα φωτόνιο και συνεχίζει

: ¹⁵₇N 7N → ^{16 8O}₈Ο → &nbsp;^{17 9F}₉F → &nbsp;^{17 8O}₈O → ^{14 7N}₇N → ^{15 8O}₈O → ^{15 7N}₇N

: ¹⁷₈ Ο 8O → &nbsp;¹⁸₉ 9FF → &nbsp;¹⁸₈ 8OO → ¹⁵₇ 7NN → ¹⁶₈ 8OO → ¹⁷₉ 9FF → &nbsp;¹⁷₈ 8OO

Υπό συνθήκες υψηλότερης θερμοκρασίας και πίεσης, όπως εκείνες που παρατηρούνται σε εκρήξεις [[Καινοφανής αστέρας|καινοφανών]] και εκλάμψεις ακτίνων Χ, ο ρυθμός σύλληψης πρωτονίων υπερβαίνει τον ρυθμό της διάσπασης β, ωθώντας τις πυρηνικές αντιδράσεις προς τη ζώνη ευστάθειας του αριθμού πρωτονίων-νετρονίων σε έναν πυρήνα. Η βασική ιδέα είναι ότι ένα ραδιενεργό στοιχείο θα συλλάβει ένα πρωτόνιο προτού μπορέσει να αποσυντεθεί με διάσπαση βήτα, ανοίγοντας νέες οδούς πυρηνικής καύσης που διαφορετικά δεν είναι προσβάσιμεςπροσβάσιμοι. Λόγω των υψηλότερων θερμοκρασιών, αυτοί οι καταλυτικοί κύκλοι αναφέρονται συνήθως ως οι ζεστοί κύκλοι CNO. Επειδή οι χρονικές κλίμακες περιορίζονται από διασπάσεις βήτα αντί γιααπό τη σύλληψη πρωτονίων, ονομάζονται επίσης κύκλοι CNO περιορισμένοι από διάσπαση-β. 

: ¹²₆ 6CC → ¹³₇ 7NN → ¹⁴₈ 8OΟ → &nbsp;¹⁴₇ 7NN → &nbsp;¹⁵₈ 8OO → ¹⁵₇ 7NN → ¹²₆ 6CC

: ¹⁵₇N 7N → ^{16 8O}₈Ο → &nbsp;^{17 9F}₉F → &nbsp;^{18 10Ne}₁₀Ne → ^{18 9F}₉F → ^{15 8O}₈O → ^{15 7N}₇N

: &nbsp;¹⁸₉F 9F → &nbsp;^{19 10Ne}₁₀Ne → ^{19 9F}₉F → ^{16 8O}₈O → ^{17 9F}₉F → ^{18 10Ne}₁₀Ne → ^{18 9F}₉F

== ΧρήσηΕφαρμογές στην αστρονομία ==

Παρά το ότι ο συνολικός αριθμός των "καταλυτικών" πυρήνων διατηρείται στον κύκλο, στην [[αστρική εξέλιξη]] οι σχετικές αναλογίες των πυρήνων (και κατά συνέπεια η χημική σύσταση) μεταβάλλονται. Όταν ο κύκλος εκτελείται σε ισορροπία, η αναλογία των πυρήνων άνθρακα-12 / άνθρακα-13 οδηγείται στο λόγο 3,5 και το άζωτο-14 γίνεται ο πιο πολυάριθμος πυρήνας, ανεξάρτητα από την αρχική σύνθεση. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης ενός αστεριού, τα επεισόδια ανάμιξης στο εσωτερικό του άστρου μετακινούν υλικό, μέσα στο οποίο έχει λάβει χώρα ο κύκλος CNO, από το εσωτερικό του αστεριού προς στην επιφάνεια, αλλάζοντας την παρατηρούμενη χημική σύνθεση του αστεριού. Οι [[Ερυθρός γίγαντας|ερυθροί γίγαντες]] παρατηρείται ότι έχουν χαμηλότερες αναλογίες άνθρακα-12 / άνθρακα-13 και άνθρακα-12 / άζωτο-14 από ότι τα αστέρια της [[Κύρια ακολουθία|Κύριας Ακολουθίας]], γεγονός τα οποίο θεωρείται ως πειστικόαποδεικτικό στοιχείο για την υπάρξειύπαρξη του κύκλου CNO.