Αθεϊστικός Σατανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 141.255.110.215 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό 141.237.226.112
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 13:
Ο Σατανισμός του Λαβέι  - ο οποίος μερικές φορές αποκαλείται και «Σύγχρονος Σατανισμός» ή «Ορθολογικός Σατανισμός» - έχει ταξινομηθεί από μελετητές των θρησκευτικών σπουδών ως νέο θρησκευτικό κίνημα. Όταν χρησιμοποιείται, ο όρος «Ορθολογικός Σατανισμός» συχνά εξυπηρετεί τη διάκριση ανάμεσα στην προσέγγιση των Σατανιστών του ΛαΒέι και στον «Εσωτερικό Σατανισμό» (κυριολεκτικό-θεϊστικό) που αγκαλιάζεται από ομάδες όπως ο Ναός του Σετ. Ορισμένοι επιστήμονες των θρησκευτικών σπουδών τον έχουν χαρακτηρίσει επίσης ως μορφή «αυτο-θρησκείας» ή «αυτο-πνευματικότητας», με τη μελετητή των θρησκευτικών σπουδών Amina Olander Lap να υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να ιδωθεί ταυτόχρονα ως μέρος της «πτέρυγας της ευημερίας» του αυτο-πνευματικού κινήματος της Νέας Εποχής και ως μια μορφή του Κινήματος του Ανθρώπινου Δυναμικού. Αντιθέτως, ο μελετητής του Σατανισμού Jesper Aa. Petersen προτιμούσε να αντιμετωπίζει τον Σύγχρονο Σατανισμό ως «ξάδερφο» των κινημάτων της Νέας Εποχής και του Ανθρώπινου Δυναμικού.
 
Η ανθρωπολόγος Jean La Fontaine περιέγραψε τον Σατανισμό του ΛαΒέι ως έχοντα «τόσο ελιτίστικα όσο και αναρχικά στοιχεία», επικαλούμενη ταυτόχρονα και έναν ιδιοκτήτη αποκρυφιστικού βιβλιοπωλείου ο οποίος αναφέρεται στην προσέγγιση της Εκκλησίας του ΛαΒέι ως «αναρχικό ηδονισμό». Στη μελέτη τους για τον σατανισμό, οι μελετητές των θρησκευτικών σπουδών Asbjørn Dyrendal, James R. Lewis και Jesper Aa. Petersen υπαινίσσονται ότι ο ΛαΒέι έβλεπε τη θρησκεία του ως μια «αντινομιακή αυτο-θρησκεία για τους κοινωνικά απροσάρμοστους, με μια κυνική καρναβαλική αντίληψη ζωής και κανένα υπερφυσικισμό» (;). Ο κοινωνιολόγος της θρησκείας James R. Lewis περιέγραψε ακόμη τον Σατανισμό του ΛαΒέι ως «μια μίξη Επικουρισμού και φιλοσοφίας της [[Άυν Ραντ|Ayn Rand]], με μια γεύση τελετουργικής μαγείας». Ο ιστορικός της θρησκείας Mattias Gardell περιέγραψε τη θρησκεία του ΛαΒέι ως μια «εγωιστική ορθολογική ιδεολογία του ηδονισμού και της αυτο-συντήρησης», ενώ ο Nevill Drury χαρακτήρισε τον Σατανισμό του ΛαΒέι ως «θρησκεία της αυτο-επιείκειας/κατάφασης» Έχει επίσης περιγραφεί ως «θέσμιση του Μακιαβελικού συμφέροντος».
 
Η Εκκλησία του Σατανά απορρίπτει όλες τις άλλες οργανώσεις που ισχυρίζονται πως είναι σατανικές θεωρώντας τες ως «λατρευτές του Διαβόλου». Ο διακεκριμένος ηγέτης της Εκκλησίας Blanche Barton περιέγραψε τον Σατανισμό ως «μια ευθυγράμμιση (με τα θέλω), ένα τρόπο ζωής». Ο ΛαΒέι και η Εκκλησία του υιοθέτησαν την άποψη ότι «οι Σατανιστές γεννιούνται, δεν γίνονται», ότι είναι ξένοι (ως προς την υπόλοιπη κοινωνία) από τη φύση τους, ζώντας με τον τρόπο που αυτοί θεωρούν κατάλληλο (χωρίς να ακολουθούν τις κοινωνικές νόρμες) και αυτο-συνειδητοποιούνται μέσω μιας θρησκείας που εκλύει τη πραγματική σατανιστική φύση, οδηγώντας τους στο να συνειδητοποιήσουν ότι είναι Σατανιστές μέσω της εξεύρεσης ενός συστήματος πεποιθήσεων που είναι σύμφωνο με τη δική τους προοπτική και τρόπο ζωής.
 
== Οι πεποιθήσεις ==
=== Η Σατανική Βίβλος ===
 
Η Σατανική Βίβλος τυπώθηκε το 1969 και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Ο Lewis ισχυρίστηκε ότι παρόλο που οι Σατανιστές του ΛαΒέι δεν αντιμετωπίζουν την Σατανική Βίβλο ως ιερό κείμενο (θεόπνευστο) όπως πολλές άλλες θρησκευτικές ομάδες αντιμετωπίζουν τα ιερά τους κείμενα, ωστόσο εξακολουθεί να θεωρείται ως ένα επίσημο έγγραφο το οποίο λειτουργεί αποτελεσματικά ως γραφή μέσα στην σατανιστική κοινωνία. Ειδικότερα, ο Lewis επισήμανε ότι πολλοί σατανιστές - τόσο μέλη της Εκκλησίας του Σατανά όσο και άλλες ομάδες - επικαλούνται χωρία της είτε για να νομιμοποιήσουν τη δική τους θέση είτε για να απο-νομιμοποιήσουν τις θέσεις άλλων σε μια αντιπαράθεση. Επίσης πολλές άλλες σατανικές ομάδες αλλά και μεμονωμένοι σατανιστές που δεν αποτελούν μέρος της Εκκλησίας του Σατανά αναγνωρίζουν το έργο του ΛαΒέι ως έχον σημαντική επιρροή.
 
Πολλοί σατανιστές αποδίδουν τη μεταστροφή τους ή τις ανακαλύψεις τους περί Σατανισμού στη Σατανική Βίβλο, με το 20% των ερωτηθέντων σε μια έρευνα του James Lewis να αναφέρει πως η Σατανική Βίβλος επηρέασε απευθείας τη μεταστροφή τους. Για τα μέλη της Εκκλησίας, το βιβλίο λέγεται ότι λειτουργεί όχι μόνο ως μια συλλογή ιδεών, αλλά και ως κριτήριο της αυθεντικότητας του ισχυρισμού κάποιου ότι είναι σατανιστής. Τα γραπτά και οι διδασκαλίες του ΛαΒέι λειτουργούν ως «ακρογωνιαίοι λίθοι» μέσα στην Εκκλησία και έχουν συμπληρωθεί με τα γραπτά του τελευταίου Αρχιερέα, του Gilmore, που συγκεντρώνονται στο βιβλίο του, Τα Σατανικά Γραπτά.
 
Η Σατανική Βίβλος έχει περιγραφεί ως το σημαντικότερο έγγραφο από άποψη επιρροής στον σύγχρονο σατανισμό. Το βιβλίο περιέχει τις βασικές αρχές του σατανισμού και θεωρείται το θεμέλιο της φιλοσοφίας και του δόγματος του. Στην ιστοσελίδα της, η Εκκλησία του Σατανά παροτρύνει όποιον επιθυμεί να μάθει για τον Σατανισμό του ΛαΒέι, να διαβάσει τη Σατανική Βίβλο, δηλώνοντας ότι αυτό «ισοδυναμεί με την κατανόηση τουλάχιστον των βασικών στοιχείων του Σατανισμού». Ο Petersen σημείωσε ότι είναι «κατά πολλούς τρόπους το κεντρικό κείμενο της Σατανικής κοινότητας», με την Lap παρομοίως να πιστοποιεί την κυρίαρχη θέση του μέσα στο ευρύτερο σατανιστικό κίνημα. Ο David G. Bromley το αποκαλεί «εικονοκλαστικό» και «τη γνωστότερη και με μεγαλύτερη επιρροή δήλωση της σατανικής θεολογίας». Ο Eugene V. Gallagher λέει ότι οι Σατανιστές χρησιμοποιούν τα γραπτά του ΛαΒέι «ως φακούς μέσω των οποίων βλέπουν τον εαυτό τους, την ομάδα τους και τον Κόσμο.» Δηλώνει επίσης: «Με μια ξεκάθαρη εκτίμηση της πραγματικής ανθρώπινης φύσης, με μια αγάπη για τελετουργία και πομπή, και με μια ροπή προς την ειρωνεία, η Σατανική Γραφή του ΛαΒέι αποτελεί ένα ευαγγέλιο αυτο-επιείκειας που, όπως ισχυρίστηκε, θα αγκαλιάσει οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει την πραγματικότητα νηφάλια».