Ρωμαϊκός στρατός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη 1 βιβλίου για Επαληθευσιμότητα) #IABot (v2.0.7) (GreenC bot |
|||
Γραμμή 21:
== Ο ρωμαϊκός στρατός επί Ρωμαϊκής Δημοκρατίας ==
[[File:A ROMAN STANDARD BEARER..gif|thumb|Ρωμαίος σημαιοφόρος]]
Ο ρωμαϊκός στρατός δεν ήταν ένα σώμα με ενιαία δομή. Οι διαχωριστικές όμως γραμμές δεν περνούσαν τόσο, όπως στους σύγχρονους στρατούς, μεταξύ των διαφόρων όπλων, δηλαδή μεταξύ πεζικού, ιππικού και ναυτικού. Οι διαφορές εντοπίζονταν κυρίως στο προσωπικό νομικό καθεστώς των στρατιωτικών, αν δηλαδή ήταν Ρωμαίοι πολίτες ή ξένοι (πολίτες δηλαδή μιας μη ρωμαϊκής πόλεως ή ενός φυλετικού κοινού). Ρωμαίοι πολίτες (cives Romani) υπηρετούσαν στις λεγεώνες, ενώ μη Ρωμαίοι, αντίθετα, στα συμμαχικά σώματα. Ο διαχωρισμός αυτός δεν πρέπει βέβαια να αποδοθεί σε κάποιο καινοφανές ορθολογικό σχέδιο εκείνης της εποχής, αλλά κατάγεται μάλλον από τη στρατιωτική οργάνωση της ελεύθερης ρωμαϊκής πολιτείας. Η Ρώμη από την αρχή της εδαφικής της επεκτάσεως πέρα από την πολιτική της χώρα, είχε επιδιώξει να αξιοποιήσει τη στρατιωτική δύναμη άλλων πόλεων και φυλών. Οι πολιτικές αυτές μονάδες, εφόσον δεν ενσωματώνονταν στο ρωμαϊκό κράτος, είχαν συνήθως το καθεστώς συμμάχων (socii). Η Ρώμη οργάνωσε τις δικές της στρατιωτικές δυνάμεις σε λεγεώνες (legiones), των συμμάχων όμως σε "συμμαχικά" σώματα (auxilia). Αυτά δεν πρέπει να θεωρηθούν ως κατώτερες μονάδες. Αντίθετα ως προς την πολεμική τους αξία μπορούσαν άριστα να συγκριθούν με τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Όταν μετά τον συμμαχικό πόλεμο (91 - 88 π.Χ.) οι Ιταλοί σύμμαχοι απέκτησαν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη, τα περισσότερα πρώην επικουρικά σώματα έγιναν πια αυτόματα σώματα Ρωμαίων πολιτών. Δεν εξαφανίσθηκαν όμως βέβαια οι συμμαχικές μονάδες από τον στρατό, αφού και οι υποταγμένοι κάτοικοι των επαρχιών, προπάντων όταν πρόκειται για ειδικές κατηγορίες όπλων, στρατολογούνταν συχνά ως επικουρικοί. Το ιππικό ιδίως, αλλά και οι τοξότες, οι σφενδονήτες και άλλα παρόμοια ειδικά σώματα καθώς και τακτικές πεζικές μονάδες σχηματίζονταν αποκλειστικά σχεδόν από μη Ρωμαίους.
Οι δύο αυτές μεγάλες κατηγορίες του ρωμαϊκού στρατού που προήλθαν από την περίοδο της ελεύθερης πολιτείας οργανώθηκαν από τον Αύγουστο βάση ενός ορθολογικού συστήματος, το οποίο στις βασικές του γραμμές ίσχυσε ως το τέλος σχεδόν του 3ου αι. μ.Χ. Έτσι, λεγεώνες και συμμαχικά σώματα αποτέλεσαν τη βασική διαίρεση του τακτικού στρατού της αυτοκρατορικής περιόδου. <ref>{{Cite book|title=Ιστορία του Ελληνικού Έθνους|first=Ελληνισμός και Ρώμη|last=Τόμος ΣΤ|publisher=Εκδοτική Αθηνών|isbn=|year=1976|location=Αθήνα|page=60|quote=}}</ref>
Ο ρωμαϊκός στρατός αποτελείτο κυρίως από το πεζικό. Το μικρότερο σώμα του πεζικού ήταν η εκατονταρχία που είχε 100 άνδρες.<ref>{{En}} «[https://books.google.gr/books?id=VL49-zLGLx4C&pg=PP100#v=onepage&q&f=false Centuria: the main infantry subdivision of the cohort, ...]». Alan Bowman, Life and Letters from the Roman Frontier, Routledge, 2013, σελ. 100, {{ISBN|1136773924}}, {{ISBN|9781136773921}}, από [https://books.google.gr/books?id=VL49-zLGLx4C&source=gbs_navlinks_s google books]. Ανακτήθηκε 31/12/2018.</ref> Έξι εκατονταρχίες σχημάτιζαν μία [[κοόρτις|κοόρτη]] με 600 άνδρες. Δέκα κοόρτεις απάρτιζαν μία λεγεώνα, με 6.000 στρατιώτες.
| |||