Αιγυπτιακός ναός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 92:
Το οικοδόμημα του ναού διακοσμείτο πλούσια με ανάγλυφα και ανεξάρτητα γλυπτά, όλα με θρησκευτική σημασία. Οι θεοί θεωρούντο παρόντες σε αυτές τις εικόνες όπως και στο λατρευτικό είδωλο, περιβάλλοντες το ναό με ιερή δύναμη.<ref>{{harvnb|Assmann|2001|p=43}}</ref> Σύμβολα τοποθεσιών της Αιγύπτου ή περιοχών του κόσμου ενίσχυαν τη μυθική γεωγραφία που ήταν ήδη παρούσα στην αρχιτεκτονική των ναών. Εικόνες τελετών εξυπηρετούσαν το σκοπό της υποστήριξης του μαγικού χαρακτήρα των τελετών και της διαιώνισης αυτής της επίδρασης ακόμα και μετά τη λήξη του τελετουργικού. Λόγω του θρησκευτικού τους χαρακτήρα, αυτές οι διακοσμήσεις παρουσίαζαν μια ιδεατή εκδοχή της πραγματικότητας, αντιπροσωπευτική του σκοπού του ναού περισσότερο παρά της πραγματικών γεγονότων.<ref>Gundlach, Rolf, "Temples", in {{harvnb|Redford|2001|loc=vol. III|pp=369, 371–372}}</ref> Για παράδειγμα, ο βασιλιάς απεικονιζόταν να διεξάγει τις περισσότερες τελετές, ενώ οι ιερείς, εάν απεικονίζονταν, είχαν δευτερεύουσα παρουσία. Ήταν ασήμαντο ότι σπάνια παρευρισκόταν σε αυτές τις τελετές· σημασία είχε ο ευρύτερος ρόλος του ως ενδιάμεσος κρίκος με τους θεούς.<ref>{{harvnb|Eaton|2013|pp=28, 121}}</ref>
Η σημαντικότερη μορφή διακόσμησης ήταν τα ανάγλυφα.<ref name="Gundlach 371">Gundlach, Rolf, "Temples", in {{harvnb|Redford|2001|p=371}}</ref> Τα ανάγλυφα έγιναν ακριβότερα κατά το πέρασμα του χρόνου, και στους μεταγενέστερους ναούς οι τοίχοι, οι οροφές, οι κίονες και οι δοκοί ήταν διακοσμημένα,<ref>Finnestad, Ragnhild Bjerre, "Temples of the Ptolemaic and Roman Periods: Ancient Traditions in New Contexts", in {{harvnb|Shafer|1997|p=191}}</ref> καθώς επίσης και οι ανεξάρτητες [[στήλη (μνημείο)|στήλες]] που ανεγείρονταν μέσα στο έγκλεισμα.<ref>Hölzl, Regina, "Stelae", in {{harvnb|Redford|2001|loc=vol. III|pp=320–322}}</ref> Οι Αιγύπτιοι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν χαμηλά ανάγλυφα και [[βυθισμένο ανάγλυφο|βυθισμένα ανάγλυφα]]. Το χαμηλό ανάγλυφο επέτρεπε λιγότερο πομπώδη και λιγότερο ευδιάκριτα καλλιτεχνήματα αλλά απαιτούσε περισσότερο σκάλισμα από τα βυθισμένα ανάγλυφα. Η τεχνική του βυθισμένου ανάγλυφου εφαρμοζόταν λοιπόν σε σκληρότερη, πιο δύσκολη πέτρα και όταν οι δημιουργοί ήθελαν να τελειώσουν γρήγορα.<ref>{{harvnb|Robins|1986|pp=20-25}}</ref> Ήταν επίσης κατάλληλο για εξωτερικές επιφάνειες, όπου οι σκιές έκαναν τις μορφές να ξεχωρίζουν στο λαμπρό φως του ήλιου.<ref name="Wilkinson 43"/> Τα ολοκληρωμένα ανάγλυφα βάφονταν μαύρα, λευκά, κόκκινα, κίτρινα, πράσινα και μπλε, αλλά ενίοτε οι καλλιτέχνες αναμείγνυαν αυτές τις βασικές βαφές και δημιουργούσαν άλλα χρώματα.<ref name="Robins 20"/> Σε μερικές περιπτώσεις εφαρμοζόταν επιχρύσωση ή κομμάτια χρωματιστού γυαλιού ή [[φαγεντιανή (αιγυπτιακή)|φαγεντιανή]] αντί βαφής.<ref name="Uphill"/>
Η διακόσμηση των ναών αποτελεί μια σημαντικότατη πηγή πληροφοριών για την Αρχαία Αίγυπτο. Περιλαμβάνει ημερολόγια εορτών, μυθικές διηγήσεις, απεικονίσεις τελετουργικών, και κείμενα ύμνων. Οι φαραώ κατέγραφαν τις ανεγέρσεις ναών που έκαναν καθώς και τις εκστρατείες τους ενάντια στους εχθρούς της Αιγύπτου.<ref name="Gundlach 371"/> Οι Πτολεμαϊκοί ναοί προχωρώντας περισσότερο περιελάμβαναν πληροφορίες όλων των ειδών από τις βιβλιοθήκες των ναών.<ref>Finnestad, Ragnhild Bjerre, "Temples of the Ptolemaic and Roman Periods: Ancient Traditions in New Contexts", in {{harvnb|Shafer|1997|p=194}}</ref><!-- The decoration in a given room either depicts the actions performed there or has some symbolic tie to the room's purpose, providing a great deal of information on temple activities.<ref>{{harvnb|Arnold|2003|p=205}}</ref> Interior walls were divided into several [[register (art)|registers]]. The lowest registers were decorated with plants representing the primeval marsh, while the ceilings and tops of walls were decorated with stars and flying birds to represent the sky.<ref name="Wilkinson 76"/> Illustrations of rituals, surrounded by text related to the rituals, often filled the middle and upper registers.<ref>{{harvnb|Eaton|2013|pp=16–17}}</ref> Courts and exterior walls often recorded the king's military exploits. The pylon showed the "smiting scene", a motif in which the king strikes down his enemies, symbolizing the defeat of the forces of chaos.<ref>{{harvnb|Wilkinson|2000|pp=44–46}}</ref>
| |||