Διώξεις κατά Χριστιανών έως τον 4ο αιώνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση κειμένου (-μΧ +μ.Χ.) |
|||
Γραμμή 19:
[[Αρχείο:Young_Folks'_History_of_Rome_illus315.png|μικρογραφία|Καλλιτεχνική απεικόνιση για τις Διώξεις των Χριστιανών με βάση την χριστιανική παράδοση]]
Σύμφωνα με αρκετές χριστιανικές πηγές και την παράδοση, και μερικές μη χριστιανικές πηγές, επί βασιλείας Νέρωνα έγιναν διωγμοί εναντίον των Χριστιανών. Κάποιες πηγές (όπως ο Τάκιτος) συσχετίζουν τους διωγμούς με την [[Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης]] του 64
===Απόψεις ιστορικών===
{{επιμέλεια}}
Γραμμή 39:
|archivedate = 2016-12-20
|url-status = dead
}}</ref> Οι Lans & Bremmer,<ref>Η Birgit van der Lans είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Groningen [https://www.rug.nl/staff/b.e.a.l.van.der.lans/research]. Ο J.N. Bremmer είναι καθηγητής της Επιστήμης των Θρησκειών και Συγκριτικών Θρησκευτικών σπουδών στο πανεπιστήμιο Groningen (Ολλανδία)[https://www.rug.nl/staff/j.n.bremmer/research] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20130525154508/http://www.rug.nl/staff/j.n.bremmer/research |date=2013-05-25 }}</ref> κρίνοντας την άποψη του Shaw για την πρώιμη χρήση του όρου "Χριστιανοί", παραθέτουν σχετική μελέτη. Κατ' αυτούς, ο μη συσχετισμός των Χριστιανών με την πυρκαϊά στον Σουητώνιο, δεν σημαίνει ότι ο όρος δεν ήταν γνωστός στη δεκαετία του έτους 60
Οι B. Lans και Bremmer έχουν διαφορετική άποψη από τον Shaw. Αναφέρουν ότι η παλαιότερη σχετική με τους διωγμούς πηγή είναι η Προς Εβραίους Επιστολή, η οποία κατά τους ειδικούς δεν γράφτηκε από τον Παύλο αλλά από άγνωστο συγγραφέα, και κατά πολλούς χρονολογείται πριν από το έτος 100. Εκεί αναφέρονται μαρτύρια και εξευτελισμοί που έγιναν δημοσίως στη Ρώμη ή στην Ιταλία, χωρίς να αναφέρει με ακρίβεια πότε και πού. Η φράση "''Ἀναμιμνῄσκεσθε δὲ τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων, τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσιν θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες· καὶ γὰρ τοῖς δεσμίοις συνεπαθήσατε, καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε''" (Εβρ. 10,32-33) θεωρείται βέβαιο ότι αναφέρεται σε κάποιους διωγμούς που έγιναν στο παρελθόν, πιθανώς επί Νέρωνα. Σχετική θεωρείται και μια αναφορά της Αποκάλυψης του Ιωάννου, που χρονολογείται περίπου στο έτος 100. Η αναφορά στο "δεύτερο θηρίο" και ο αριθμός του, κατά τους περισσότερους ερμηνευτές, υπονοεί τον Νέρωνα, καθώς 666 (Απ. 13, 18) είναι το αριθμητικό ισοδύναμο των εβραϊκών γραμμάτων των λέξεων "Νέρων Καίσαρ". Αλλά και η αναφορά στην πληγή στο κεφάλι του θηρίου η οποία θεραπεύτηκε (Απ. 13,3) πιθανότατα παραπέμπει στο μύθο του Nero rediturus, κατά τον οποίο ο Νέρων - ως εσχατολογικός αντίπαλος - θα επανέλθει για να ανακτήσει το θρόνο του. Η παρουσίαση του Νέρωνα ως εσχατολογικού αντιπάλου (του Θεού) είναι δύσκολο να εξηγηθεί αν απορριφθεί ότι συνέβησαν διωγμοί επί της βασιλείας του. Σχετικό θεωρείται και το Απόκρυφο κείμενο Αναβατικόν Ησαΐου που γράφτηκε περί το 70-120
== Από το 2ο αιώνα μέχρι τον Διοκλητιανό ==
Γραμμή 58:
Υποστηρίζεται ότι κάποιοι Χριστιανοί αναζήτησαν και καλοδέχτηκαν το μαρτύριο. Οι ρωμαϊκές αρχές προσπάθησαν πολύ για να αποφύγουν τους Χριστιανούς, επειδή φέρονται ότι προκαλούσαν τα πλήθη και ζητούσαν το θάνατό τους."<ref>{{cite book|title=Martyrdom of Women: A Study of Death Psychology in the Early Christian Church to 301 CE|url=https://archive.org/details/martyrdomofwomen0000idea|first1=Arthur Frederick|last1=Ide|authorlink1=Arthur F. Ide|first2=John Paul|last2=Smith|authorlink2=John Paul Smith|publisher=Tangelwuld|isbn=978-0-930383-49-7|year=1985|location=Garland|page=[https://archive.org/details/martyrdomofwomen0000idea/page/21 21]}} apud {{cite book|title=The Emotional Life of Nations|first1=Lloyd|last1=deMause|authorlink1=Lloyd deMause|publisher=Karnac|isbn=1-892746-98-0|year=2002|chapter=Ch. 9. The Evolution of Psyche and Society. Part III.|location=New York|chapterurl=http://primal-page.com/ps3.htm|quote=Both Christians and Jews "engaged in a contest and reflection about the new-fangled practice of martyrdom,"<sup>191</sup> even unto suicide. Jesus, too, says John, really committed suicide, and Augustine spoke of "the mania for self-destruction" of early Christians.<sup>192</sup> Roman authorities tried hard to avoid Christians because they "goaded, chided, belittled and insulted the crowds until they demanded their death."<sup>193</sup> One man shouted to the Roman officials: "I want to die! I am a Christian," leading the officials to respond: "If they wanted to kill themselves, there was plenty of cliffs they could jump off."<sup>194</sup> But the Christians, following Tertullian's dicta that "martyrdom is required by God," forced their own martyrdom so they could die in an ecstatic trance: "Although their tortures were gruesome, the martyrs did not suffer, enjoying their analgesic state."<sup>195</sup><br>191. Daniel Boyarin, Dying for God: Martyrdom and the Making of Christianity and Judaism. Stanford: Stanford University Press, 1999, p. 40.<br>192. Arthur J. Droge and James D. Tabor, A Noble Death: Suicide and Martyrdom Among Christians and Jews in Antiquity. San Francisco: HarperSanFrancisco, 1992, p. 5.<br>193. Arthur F. Ide, Martyrdom of Women: A Study of Death Psychology in the Early Christian Church to 301 CE. Garland: Tangelwuld, 1985, p. 21.<br>194. Ibid., p. 136.<br>195. Ibid., pp. 146, 138.}}</ref> Σύμφωνα με τους Droge και Tabor, "''το 185 ο ανθύπατος της Ασίας, Άρριος Αντωνίνος, προσεγγίστηκε από μια ομάδα Χριστιανών που απαιτούσε να εκτελεστεί. Ο ανθύπατος έκανε τη χάρη σε μερικούς από αυτούς και στη συνέχεια έδιωξε τους υπόλοιπους, λέγοντας ότι αν ήθελαν να σκοτωθούν υπήρχε αρκετό σχοινί ή βράχια απ' όπου θα μπορούσαν να πηδήσουν.''"<ref>{{cite book|title=A Noble Death: Suicide and Martyrdom Among Christians and Jews in Antiquity|first1=Arthur J.|last1=Droge|authorlink1=Arthur J. Droge|first2=James D.|last2=Tabor|authorlink2=James D. Tabor|publisher=HarperSanFrancisco|isbn=978-0-06-062095-0|date=November 1992|location=San Francisco|page=[https://archive.org/details/nobledeathsuicid00drog/page/136 136]|url=https://archive.org/details/nobledeathsuicid00drog/page/136}} Misquoted as Groge and Tabor (1992:136) by C. Douzinas in {{cite book|title=Terrorism and the Politics of Response|first1=Angharad|last1=Closs Stephens|authorlink1=Angharad Closs Stephens|first2=Nick|last2=Vaughan-Williams|authorlink2=Nick Vaughan-Williams|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-45506-0|year=2009|location=Oxon and New York|page=198|url=https://books.google.com/books?id=C2cAF2OQ7RkC&pg=PA198&dq=groge+and+tabor+1992+cliffs+jump+off&cd=1#v=onepage&q=groge%20and%20tabor%201992%20cliffs%20jump%20off&f=false|author3=C. Douzinas}}</ref> Τέτοια αναζήτηση του θανάτου βρίσκεται στο Scorpiace του [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανού]] και στις επιστολές του [[Ιγνάτιος Αντιοχείας|Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας]], αλλά δεν ήταν η μόνη περίπτωση μαρτυρίου στην πρώιμη Χριστιανική εκκλησίας. Το κείμενο ''Μαρτύριο του Πολύκαρπου'' του 2ου αιώνα αναφέρει την ιστορία του Πολύκαρπου, επισκόπου Σμύρνης, ο οποίος δεν επιθυμούσε το θάνατο, αλλά πέθανε σαν μάρτυρας στην πυρά, και στη συνέχεια μαχαιρώθηκε αφού η φωτιά ως εκ θαύματος δεν τον άγγιξε.
Σύμφωνα με δύο διαφορετικές Χριστιανικές παραδόσεις, ο Σίμων Μπαρ Κοκμπά, ο ηγέτης της [[Τρίτος Ιουδαϊκός Πόλεμος|δεύτερης Εβραϊκής εξέγερσης κατά της Ρώμης]] (132 έως 136
==O Μεγάλος Διωγμός επι Διοκλητιανού==
|