Κούλες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Κατασκευή και συντήρηση: μδιορθ |
|||
Γραμμή 48:
Η κατασκευή του νέου οχυρού άρχισε άμεσα. Δεν είναι γνωστό ποιος σχεδίασε το οχυρό. αλλά είναι πιθανόν να εκπονήθηκαν από τον Αντόνιο Σαρατσίνι ή τον Τζοβάνι ντα Κόμο. Ο Τομάσο Μοτσενίγκο πρότεινε ένα οχυρό στα πρότυπα του [[Φρούριο Αγίου Νικολάου|φρουρίου του Αγίου Νικολάου]] στη Ρόδο και ρώτησε αν το φρούριο θα έχει τη μορφή πύργου ή φορτέτσας, δηλαδή μεγάλου φρουρίου με [[προμαχώνας|προμαχώνες]]. Η απάντηση που έλαβε δεν είναι γνωστή.{{sfn|Τζομπανάκη|2012|σ=284}}
Η κατασκευή άρχισε με τη δημιουργία της υποθαλάσσιας βάσης του φρουρίου. Οι Βενετοί για να τη φτιάξουν γέμιζαν παλιά καράβια και βάρκες με πέτρες και τα βύθιζαν. Οι πέτρες προέρχονταν από το νησί [[Ντία]] και τα [[Όρμος Φρασκιών|Φρασκιά]]. Μέχρι τον Νοέμβριο του 1530 περίπου 16 μέτρα (9 passi) θεμελίωσης. Ο Αλεσσάντρο Κανταρίνι τρεις εβδομάδες αργότερα ανέφερε ότι είχαν προχωρήσει οι εργασίες κατασκευής των εξωτερικών τοίχων και μετά από λίγο θα άρχιζαν και οι εργασίες στο εσωτερικό.{{sfn|Τζομπανάκη|2012|σ=285}} Οι εργασίες διακόπτονταν το χειμώνα λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών.{{πηγή}} Το 1533 τοποθετήθηκε πάνω από την είσοδο του φρουρίου μεγάλο λευκό ανάγλυφο του λιονταριού του Αγίου Μάρκου. Το 1539 εντοιχίστηκε πάνω από τη σκάλα προς τον όροφο, που υποδεικνύει ότι είχε ολοκληρωθεί τότε. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1540.{{sfn|Τζομπανάκη|2012|σ=286}}
Στη συνέχεια δέχθηκε αλλεπάλληλες επισκευές λόγω φθοράς από τα κύματα. Οι Βενετοί ενίσχυαν συνεχώς τη βορειοδυτική πλευρά, την οποία υπέσκαυαν τα κύματα, με νέους ογκόλιθους και προστατευτικά κρηπιδώματα. Το 1552 κατέρρευσε μερικώς{{sfn|Τζομπανάκη|2012|σ=286}} ο μόλος που βρισκόταν στη βόρεια πλευρά του φρουρίου και το προστάτευε από τα κύματα.<ref name="efah2.1">{{Cite web |url=http://koules.efah.gr/koules/Page?lang=gr&name=enotita&id=512&sub=863 |title=Η ιστορία της κατασκευής |website=koules.efah.gr |publisher=Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου |accessdate=2020-01-16}}</ref> Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι αρχές ήταν οι προσχώσεις στο λιμάνι. Για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, ο Τζανματτέο Μπέμπο πρότεινε την ανακατασκευή του φρουρίου, με την επέκτασή του προς τα βορειοανατολικά, σε μια περιοχή με ρηχά νερά.{{sfn|Τζομπανάκη|2012|σ=286}} Τον Σεπτέμβριο του 1556 ο μόλος είχε σχεδόν ανακατασκευαστεί. Η βάση του αποτελούταν από δύο σειρές ογκόλιθων βάρους οχτώ με δέκα τόνων οι οποίοι ενώνονταν με μεταλλικούς συνδέσμους και μόλυβδο. Όμως δύο χρόνια αργότερα, ήδη σημαντικό τμήμα του είχε καταστραφεί ξανά.{{sfn|Τζομπανάκη|2012|σ=286-287}}
| |||