|
[[Αρχείο:Ch4-structure.png|thumb|right|400px|Η δομή του [[μόριο|μορίου]] του [[μεθάνιο|μεθανίου]], της απλούστερης [[οργανικές ενώσεις|οργανικής ένωσης]].]]
[[Αρχείο:Urea3D.png|thumb|left|3DΤρισδιάστατος τύπος [[ουρία|ουρίας]], της πρώτης οργανικής ένωσης που συνθέθηκε εργαστηριακά από ανόργανη.]]
Η '''Οργανική Χημεία''' είναι ο κλάδος της [[Χημεία|Χημείας]] που μελετά τη δομή, τις ιδιότητες και τις [[χημική αντίδραση|αντιδράσεις]] των [[Οργανική ένωση|οργανικών ενώσεων]], περιλαμβάνουν [[άνθρακας|άνθρακα]] σε [[Ομοιοπολικός δεσμός|ομοιοπολικούς δεσμούς]].<ref name="J. Clayden, N. Greeves 2012 pp. 1-15">Clayden, J.; Greeves, N. and Warren, S. (2012) ''Organic Chemistry''. Oxford University Press. pp. 1–15. {{ISBN|0-19-927029-5}}.</ref>
Επιπρόσθετα, εναλλακτική έρευνα στην οργανική χημεία εστιάζει σε άλλες οργανομεταλλικές ενώσεις, που συμπεριλαμβάνουν [[Σπάνιες γαίες|λανθανίδες]], αλλά ιδιαίτερα μέταλλα [[Στοιχεία μετάπτωσης|μετάπτωσης]], όπως [[Ψευδάργυρος|ψευδάργυρο]], [[Χαλκός|χαλκό]], [[παλλάδιο]], [[νικέλιο]], [[κοβάλτιο]] και [[χρώμιο]].
Οι οργανικές ενώσεις αποτελούν τη βάση όλης της [[Γη|γήινης]] [[Ζωή|ζωής]] και αποτελούν την πλειοψηφία των γνωστών χημικών ενώσεων. Η ευρεία ποικιλία των δεσμικών μοτίβων του άνθρακα, με την [[Χημικό σθένος|τετρασθένειά]] του, συμπεριλαμβάνει απλούς δεσμούς, [[Διπλός δεσμός|διπλούς δεσμούς]] και [[Τριπλός δεσμός|τριπλούς δεσμούς]], αλλά επίσης και δομές απεντοπισμένων [[Ηλεκτρόνιο|ηλεκτρονίων]], δίνοντας στη γκάμα των οργανικών ενώσεων δομική ποικιλία και επομένως το εύρος των εφαρμογών τους τεράστιο. Οι οργανικές ενώσεις αποτελούν τη βάση ή και αποτελούν συστατικά πολλών εμπορικών προϊόντων, που συμπεριλαμβάνουν φαρμακευτικά, [[πετροχημικά]] και [[αγροχημικά]], [[Λιπαντικό|λιπαντικά]], [[Διαλύτης|διαλύτες]], [[Καύσιμο|καύσιμα]] και [[Εκρηκτικές ύλες|εκρηκτικά]]. Η μελέτη της Οργανικής Χημείας επικαλύπτει την οργανομεταλλική χημεία, τη βιοχημεία, αλλά επίσης τη [[φαρμακευτική χημεία]], τη [[χημεία πολυμερών]] και την [[επιστήμη υλικών]].<ref name="J. Clayden, N. Greeves 2012 pp. 1-15" />
Ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τις [[οργανικές ενώσεις]] ήταν ο [[Καρλ ΓουΐλχελμΒίλελμ ΣηλΣίλε]] (''Carl Wilhelm Scheele''), ο οποίος απομόνωσε πλήθος οργανικών ενώσεων από φυτικές και ζωικές ύλες. Ο [[ ΤζονςΓιενς ΤζάκομπΓιάκομπ Μπερζέλιους|Γενς Γιάκομπ Μπερζέλιους]] (''Jöns Jacob Berzelius''), ένας [[ιατρική|γιατρός]], εισήγαγε τον όρο «Οργανική Χημεία» το [[1807]], για τη μελέτη των χημικών ενώσεων που προέρχονται από [[βιολογία|βιολογικές πηγές]]. Μέχρι και τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] αιώνα οι φυσιοδίφες και οι επιστήμονες παρατήρησαν ορισμένες κρίσιμες διαφορές μεταξύ των χημικών ενώσεων που προέρχονται από ζώντες οργανισμούς και αυτών που δεν προέρχονται. Οι χημικοί της περιόδου σημείωσαν ότι φαινόταν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλά ανεξήγητες (για την εποχή) διαφορές μεταξύ των ιδιοτήτων των δυο αυτών κατηγοριών χημικών ενώσεων. Γι' αυτό διατυπώθηκε και έγινε ευρύτατα αποδεκτή η [[Βιταλισμός|Θεωρία της ζωτικής δύναμης]] (''vis vitalis''), σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια άγνωστη προέλευσης δύναμη στις οργανικές ενώσεις αλλά όχι στις ανόργανες και η οποία εξηγούσε (τρόπος του λέγειν δηλαδή) τις διαφορές στις ιδιότητες και εμπόδιζε την παραγωγή οργανικών ενώσεων από μη οργανικές, παρά μόνο μέσα σε ζωντανούς οργανισμούς. Ο [[ ΦριέντριχΦρίντριχ ΒόχλερΒέλερ]] (''Friedrich Wöhler'') θεωρείται ευρύτατα ως ένας πρωτοπόρος της οργανικής χημείας, αφού με την εργαστηριακή σύνθεση της ουρίας που πραγματοποίησε διέψευσε τη μυθώδη θεωρία της ζωτικής δύναμης. Η ιστορική διεργασία που ακολούθησε ονομάζεται [[σύνθεση WöhlerΒέλερ]]. Η διεργασία αυτή μπορεί να συνοψιστεί απλοποιημένα στην παρακάτω στοιχειομετρική εξίσωση<ref>Προσέξτε ότι οι δυο ενώσεις είναι [[ισομέρεια|ισομερείς]].</ref>: <div style="text-align: center;"> (ανόργανο [[κυανικό αμμώνιο]]) <math>\mathrm{NH_4CNO \xrightarrow{\triangle} H_2NCONH_2} </math> (οργανική ουρία)
</div>
| 