Μαρλέν Ντίτριχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
[[Αρχείο:Gary Cooper and Marlene Dietrich in Morocco trailer 2.jpg|thumb|right|250px|Η Μαρλέν Ντίτριχ με τον [[Γκάρι Κούπερ]] σε σκηνή της ταινίας ''Μαρόκο''.]]
Η '''Μαρλέν Ντίτριχ''' (<small>[[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]:</small> ''Marie Magdalene "Marlene" Dietrich'', {{προφορά|maɐˈleːnə ˈdiːtʁɪç}}) ([[27 Δεκεμβρίου]] [[1901]] - [[6 Μαΐου]] [[1992]]) ήταν [[Γερμανία|Γερμανίδα]] [[ηθοποιός]] του κινηματογράφου και τραγουδίστρια που κατείχε και την Γερμανική και την Αμερικανική υπηκοότητα. Καθ'όλη την μακρά καριέρα της (που κυμάνθηκε από τηντη δεκαετία του 1910 μέχρι τηντη δεκαετία του 1980) διατήρησε την φήμητηνφήμη της μέσω της συνεχούς ανακάλυψης του εαυτού της.
 
Την δεκαετία του 1920 η Ντίτριχ συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις και στον βουβό κινηματογράφο. Ο ρόλος της ως Λόλα στο [[Γαλάζιος Άγγελος|''Γαλάζιος Άγγελος'']] ''(Der blaue Engel,'' 1930) της χάρισε παγκόσμια φήμη και ένα συμβόλαιο με την Paramount Pictures. Η Ντίτριχ πρωταγωνίστησε σε ταινίες του Χόλυγουντ όπως το [[Μαρόκο (ταινία 1930)|''Μαρόκο'']] (1930), [[Κατάσκοπος Χ-27|''Κατάσκοπος Χ-27'']] (1931), [[Σαγκάη Εξπρές|''Σαγκάη Εξπρές'']] (1932), ''Desire'' (1936) και [[Η τραγική τσαρίνα|''Η τραγική τσαρίνα'']]. Επένδυσε επιτυχώς στην περσόνα και στις "εξωτικές" εμφανίσεις της και έγινε από τις ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς της εποχής της. Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν μια υψηλού επιπέδου διασκεδάστρια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρόλο που συμμετείχε κατά καιρούς σε ταινίες μετά τον πόλεμο, η Ντίτριχ πέρασε τις δεκαετίες από το 1950 μέχρι το 1970 κάνοντας περιοδεία ανά τον κόσμο ως περφόρμερ ζωντανού προγράμματος.
Γραμμή 25:
 
=== Επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες ===
Το 1930, μετά την διεθνή επιτυχία του [[Γαλάζιος Άγγελος|''Γαλάζιου Άγγελου'']], και με την παρότρυνση του [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ]], ο οποίος είχε ήδη εγκατασταθεί στο Χόλυγουντ, η Ντίτριχ πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από το συμβόλαιο με την Paramount Pictures. Η εταιρεία αυτή απέκτησε την Ντίτριχ ως την γερμανική απάντηση στην απόκτηση της Σουηδέζας Γκρέτα Γκάρμπο από την Metro-Goldwyn-Mayer. Ο [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] την καλωσόρισε με δώρα, συμπεριλαμβανομένων μιας πράσινης Ρολς Ρόις. Το αυτοκίνητο εμφανίστηκε στην πρώτη τους αμερικανική ταινία [[Μαρόκο (ταινία 1930)|''Μαρόκο'']].
 
Η Ντίτριχ πρωταγωνίστησε σε έξι ταινίες του [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] με την Paramount από το 1930 μέχρι το 1935. Ο [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] συνεργάστηκε πετυχημένα με την Ντίτριχ προκειμένου να δημιουργηθεί η εικόνα μιας μυστηριώδους μοιραίας γυναίκας. Την ενθάρρυνε να χάσει βάρος και την εκπαίδευσε αρκετά στην υποκριτική. Πρόθυμα ακολούθησε την μερικές φορές επιθετική του συμπεριφορά, με την οποία άλλοι ηθοποιοί αντιδρούσαν.
 
Στο [[Μαρόκο (ταινία 1930)|''Μαρόκο'']] (1930) η Ντίτριχ ήταν πάλι στην ομάδα των ηθοποιών ως τραγουδίστρια καμπαρέ. Η ταινία είναι περισσότερο γνωστή για την σκηνή όπου η Ντίτριχ ερμηνεύει ένα τραγούδι ντυμένη με μια ανδρική άσπρη γραβάτα και φιλάει μια άλλη γυναίκα - προκλητική σκηνή για την εποχή. Η ταινία απέσπασε μόνο μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
 
Το [[Μαρόκο (ταινία 1930)|''Μαρόκο'']] ακολουθήθηκε από το [[Κατάσκοπος Χ-27|''Κατάσκοπος Χ-27'']] (1931), μια τεράστια επιτυχία με την Ντίτριχ να ενσαρκώνει έναν κατάσκοπο, τύπου Μάτα Χάρι. Το [[Σαγκάη Εξπρές|''Σαγκάη Εξπρές'']] (1932) ήταν η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] και της Ντίτριχ και έγινε η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις για το 1932. Η Ντίτριχ και ο [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] συνεργάστηκαν ξανά στην ρομαντική ταινία ''Blonde Venus'' (1932). Η Ντίτριχ εργάστηκε χωρίς τον [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια στο ρομαντικό δράμα ''Song of Songs'' (1933), ενσαρκώνοντας μια Γερμανίδα χωρικό,υπό την σκηνοθεσία του Ρούμπεν Μαμούλιαν. Οι δυο τελευταίες ταινίες της Ντίτριχ και του [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] ''The Scarlet Empress'' (1934) και ''The Devil Is a Woman'' (1935) ήταν οι ταινίες με τα χαμηλότερα κέρδη. Η Ντίτριχ αργότερα υπογράμμισε ότι ήταν στα καλύτερά της στην ταινία ''The Devil Is a Woman''.
 
Η πρώτη ταινία της Ντίτριχ μετά το τέλος της συνεργασίας της με τον [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ|Στέρνμπεργκ]] ήταν η ταινία ''Desire'' (1936) του Φρανκ Μπόρτζαγκ, μια εμπορική επιτυχία που έδωσε στην Ντίτριχ μια ευκαιρία να δοκιμαστεί στην ρομαντική κωμωδία. Το επόμενο έργο της, ''I Loved a Soldier'' (1936), κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία όταν η ταινία παρέμεινε για αρκετές εβδομάδες στο στάδιο της παραγωγής εξαιτίας σεναριακών προβλημάτων, δημιουργώντας σύγχυση και καταλήγοντας στην απόλυση του σκηνοθέτη Ερνστ Λούμπιτς.
 
=== Αναγέννηση ===
Το 1939, με την παρότρυνση του [[Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ]], δέχτηκε την προσφορά του παραγωγού Τζόε Πάστερνακ για να παίξει ρόλους διαφορετικού ύφους στις πρώτες ταινίες της μετά από αποχή δύο ετών : τον ρόλο της καουμπόισας Φρέντσι στην κωμωδία [[Σαρξ και διάβολος]], μαζί με τον Τζέιμς Στιούαρτ. Αυτός ήταν ένας λιγότερο καλοπληρωμένος ρόλος από εκείνους στους οποίους ήταν συνηθισμένη. Ο εν λόγω ρόλος αναγέννησε την καριέρα της και το "See What the Boys in the Back Room Will Have", τραγούδι που εισήγαγε στην σειρά, έγινε επιτυχία όταν το ηχογράφησε για την εταιρεία Decca. Ενσάρκωσε παρόμοιους ρόλους στην ταινία ''Επτά Αμαρτωλοί'' (1940) και ''The Spoilers'' (1942), και στις δυο ταινίες μαζί με τον Τζον Γουέιν.
 
Ενώ η Ντίτριχ δεν απέκτησε ποτέ πλήρως την προηγούμενη τηλεοπτική της επιτυχία, συνέχισε να συμμετέχει σε κινηματογραφικές ταινίες, συμπεριλαμβανομένων διακεκριμένων σκηνοθετών όπως ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Φριτζ Λανγκ, ο Όρσον Ουέλς και ο Μπίλυ Γουάιλντερ σε ταινίες όπως [[Φλόγα και πάθος|''Φλόγα και πάθος'']] (1948), [[Πονεμένο Ρομάντζο|''Πονεμένο Ρομάντζο'']] (1950), ''Rancho Notorious'' (1952), ''[[Μάρτυρας Κατηγορίας]] ''(1957) και ''[[Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης]].''