Όσκαρ Ουάιλντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Πρόσθεσα κάποιες μεταφράσεις και διόρθωσα τα έτη έκδοσης ορισμένων μεταφράσεων βασιζόμενος στη Βιβλιογραφία των ελληνικών μεταφράσεων της ξένης λογοτεχνίας 1901 - 1950 του Κ.Γ. Κασίνη (Αθήνα, 2013) και στον κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|15|05|2017}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Όσκαρ Ουάιλντ''' (πλήρες όνομα '''Όσκαρ Φίνγκαλ Ο'Φλάχερτι Ουίλς Ουάιλντ''', [[Αγγλική γλώσσα|αγγλ.]] ''Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde'',
Οι γονείς του ήταν επιφανείς [[Δουβλίνο|Δουβλινέζοι]] διανοούμενοι, με Αγγλικές ρίζες. Ο Όσκαρ από μικρός έμαθε άπταιστα [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]] και [[Γερμανική γλώσσα|Γερμανικά]]. Στο πανεπιστήμιο ασχολήθηκε με τις [[Κλασική αρχαιότητα|κλασικές σπουδές]], επιδεικνύοντας από μικρή ηλικία κλίση προς τον [[Κλασικισμός|Kλασικισμό]], τόσο στο Δουβλίνο όσο και αργότερα στην [[Οξφόρδη]]. Έγινε γνωστός για την ενασχόλησή του με το νεόκοπο αλλά ανερχόμενο ρεύμα του [[Αισθητισμός|Αισθητισμού]], το οποίο ίδρυσαν δύο από τους καθηγητές του, οι [[Ουόλτερ Πέιτερ]] (''[[Walter Pater]]'', 1839 - 1894) και [[Τζον Ράσκιν]] (''John Ruskin'', 1819 - 1900). Μετά το πανεπιστήμιο, ο Ουάιλντ μετακόμισε στο Λονδίνο όπου εντάχθηκε στους ανώτερους πνευματικούς και κοινωνικούς κύκλους. Ως εκπρόσωπος του κινήματος του Αισθητισμού ασχολήθηκε με όλες τις μορφές διανόησης: εξέδωσε μία ποιητική συλλογή, έδωσε ομιλίες στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Η.Π.Α.]] και στον [[Καναδάς|Καναδά]] σχετικά με τον «Αγγλικό Διαφωτισμό στην Τέχνη» και έπειτα επέστρεψε στο Λονδίνο όπου έγραψε μεγάλο αριθμό άρθρων ως δημοσιογράφος. Γνωστός για το οξυδερκές πνεύμα, τις εξεζητημένες εμφανίσεις και τους πνευματώδεις διαλόγους του, ο Ουάιλντ έγινε μια από τις διασημότερες προσωπικότητες της εποχής του.
Γραμμή 12:
[[Αρχείο:Oscar Wilde Statue.JPG|right|thumb|200px|Άγαλμα του Όσκαρ Ουάιλντ στην πλατεία Merrion Square στο [[Δουβλίνο]]]]
Ο Όσκαρ Ουάιλντ γεννήθηκε στο [[Δουβλίνο]], το δεύτερο από τα τρία παιδιά της Τζέην Φρανσέσκα Έλτζι (''Jane Francesca Elgee'', 1821 - 1896) και του Σερ Ουίλλιαμ Ουάιλντ (''Sir William Wilde'', 1815 - 1876). Η μητέρα του, υπέρμαχη της επανένωσης της Ιρλανδίας, έγραφε ποίηση για το επαναστατικό κίνημα των Young Irelanders, με το ψευδώνυμο Speranza (ελπίδα στα ιταλικά). Διάβαζε στα δύο αδέλφια (τον Όσκαρ και τον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερό του Ουίλλυ(''Willie Wilde'', 1852 - 1899)) από μικρή ηλικία ποιήματα του κινήματος, μεταλαμπαδεύοντάς τους την αγάπη της για αυτά. Ο Σερ Ουίλλιαμ Ουάιλντ ήταν επιτυχημένος χειρούργος ωτορινολαρυγγολόγος και χρίστηκε ιππότης το
Ο Ουάιλντ βαφτίστηκε στην [[Αγγλικανική Εκκλησία]] του Αγίου Μάρκου στο Δουβλίνο.
Εκτός των τριών παιδιών του με την Τζέην, ο Ουίλλιαμ Ουάιλντ είχε αποκτήσει τρία ακόμη παιδιά εκτός γάμου, πριν παντρευτεί την σύζυγό του: Τον Χένρι Ουίλσον (''Henry Wilson'') (
Το
Μέχρι την ηλικία των εννέα ετών λάμβανε μαθήματα κατ' οίκον, ενώ στην συνέχεια φοίτησε στο Portora Royal School, 160 χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Δουβλίνου. Μέχρι τα είκοσί του χρόνια ο Ουάιλντ παραθέριζε στην εξοχική κατοικία του πατέρα του, στο παραθαλάσσιο χωριό Κονγκ (''Cong''), στην επαρχία του Μάγιο (''Mayo'') στην Δυτική Ιρλανδία. Εκεί, ο Όσκαρ με τον Ουίλλυ περνούσαν τον χρόνο τους με τον μετέπειτα συγγραφέα Τζορτζ Μούρ (''[[George Moore (novelist)|George Moore]]'', 1852 - 1933).
Γραμμή 33:
Ο Ουάιλντ κέρδισε υποτροφία για να σπουδάσει Κλασική Φιλολογία από το 1871 έως το 1874 στο Trinity College στο Δουβλίνο όπου συγκατοίκησε με τον αδελφό του Ουίλλυ. Το Trinity, ένα από τα κορυφαία σχολεία στο είδος του, του παρείχε τα απαραίτητα εχέγγυα για να αναπτύξει το ταλέντο του και η συναναστροφή του με τον [[Τζων Μάχαφυ]] (''J.P. Mahaffy'', 1839 - 1919) του ενέπνευσε την αγάπη για την [[Ελληνική Λογοτεχνία|Αρχαία Ελληνική γραμματεία]]. Όσο σπούδαζε στο κολλέγιο, συνεργάστηκαν στην συγγραφή του βιβλίου του Μάχαφυ ''Η κοινωνική ζωή στην Ελλάδα από τον Όμηρο μέχρι τον Μένανδρο'' (''Social life in Greece from Homer to Menander'', 1874). Ο Ουάιλντ, παρά τις μεταγενέστερες επιφυλάξεις του, χαρακτήριζε τον Μάχαφυ «ο πρώτος και καλύτερος δάσκαλός μου» και «ο λόγιος που μου έμαθε να αγαπάω κάθε τι ελληνικό». Από την πλευρά του, ο Μάχαφυ υπερηφανευόταν ότι εκείνος δημιούργησε τον Ουάιλντ· αργότερα όμως θα τον αποκαλούσε «το μόνο μελανό σημείο της διδασκαλίας μου».
Στο κολλέγιο δραστηριοποιείτο η «Φιλοσοφική Κοινωνία» του Πανεπιστημίου, μια ομάδα όπου φοιτητές μαζεύονταν και συζητούσαν ζητήματα τέχνης και φιλοσοφίας, η οποία ιδρύθηκε το
=== Κολλέγιο Magdalen, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ===
|