Κυριάκος Μάτσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κυριάκος Μάτσης'''<ref>Εθνομάρτυρες του Κυπριακού Έπους 1955-59, Εκδόσεις Αδελφότητας Θεολόγων(Ο Σωτήρ), Νικ. Βασιλειάδη</ref>ήταν αγωνιστής, μέλος της [[ΕΟΚΑ]] κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας (με το ψευδώνυμο "Μιλτιάδης") και στοχαστής<ref>Ιωάννης Φωτιάδης, φύλλο εφημερίδας "Εθνική Ηχώ", τεύχος Νοεμβρίου 2020: "Κυριάκος Μάτσης, ο Σταυραετός του Πενταδάκτυλου"</ref>. Γεννήθηκε στο χωριό Παλαιχώρι, της [[επαρχία Λευκωσίας|επαρχίας Λευκωσίας]] στις 23 Ιανουαρίου του 1926 και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Χρηστοφή και της Κυριακού Μάτση. Ο αδελφός του, Γιαννάκης Μάτσης, ήταν Τομεάρχης Λευκωσίας και μετέπειτα πολιτικός. Ο Κυριακός το 1946 εισήχθη στο [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης]] όπου σπούδασε [[γεωπονία]] (απόφοιτος 1952). Κατά την διάρκεια της διαμονής του στην [[Θεσσαλονίκη]] γνωρίστηκε με το [[Γρηγόρης Αυξεντίου|Γρηγόρη Αυξεντίου]] που υπηρετούσε στον ελληνικό στρατό σαν έφεδρος αξιωματικός. Ο Μάτσης συνδέθηκε μαζί του και οργάνωνε διαλέξεις εθνικής διαφωτίσεως, ενώ όταν γύρισε στην [[Κύπρος|Κύπρο]] εργαζόταν ως γεωπόνος στην [[Αμμόχωστος|Αμμόχωστο]]. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην [[Παναγροτική Ένωση Κύπρο]]υ για τα δίκαια του αγρότη. Διετέλεσε τομεάρχης της ΕΟΚΑ στην [[επαρχία Αμμοχώστου]] από το 1955 και τομεάρχης Κερύνειας έως τον θάνατο του. Συνελήφθη στις 9 Ιανουαρίου 1956, μετά από προδοσία και κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων τον επισκέφθηκε ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ και του πρόσφερε το υπερβολικά μεγάλο για την εποχή ποσό των 500.000 λιρών αν αποκάλυπτε πού κρυβόταν ο [[Γεώργιος Γρίβας|Διγενής]]. Εκεί απάντησε το γνωστό "''Ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα...αλλά περί αρετής''" Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 δραπέτευσε και επικηρύχτηκε με το ποσό των 5.000 λιρών. Στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του στο Δίκωμο [[Πενταδάκτυλος|Πενταδάκτυλου]], όπου βρισκόταν μαζί με δύο συναγωνιστές του και αρνήθηκε να παραδοθεί. Έτσι, ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο. Θάφτηκε στα "φυλακισμένα μνήματα" που τότε ήταν φυλακή, χωρίς να επιτραπεί στους συγγενείς του να παραλάβουν τη σωρό του.