Χρήστης:Apostolos Petros/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία |
Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία |
||
Γραμμή 51:
== Επίλυση αντιπαραθέσεων αίματος ==
Ο Ιόρμενρεντ του Κεντ ήταν γιος του βασιλιά Έαντμπαλντ (ή Έντμπαλντ) και εγγονός του Βασιλιά Εθελβέρτου του Κεντ. Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο αδελφός του Ιορσενβέρτος έγινε βασιλιάς. Η περιγραφή του Ιόρμενρεντ ως βασιλιά μπορεί να υποδηλώνει ότι κυβερνούσε από κοινού με τον αδερφό του ή, εναλλακτικά, ότι ήταν υπο-βασιλιάς σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Μετά το θάνατό του, οι δύο νεαροί γιοι του ανατέθηκαν στη φροντίδα του θείου τους Βασιλιά Ιορσενβέρτου, ο οποίος διαδέχθηκε τον θάνατό του από τον γιο του Έγκμπερτ. Μέσω της συνείδησης του συμβούλου του βασιλιά Έγκμπερτ, Θάνορ, οι γιοι του Ιόρμενρεντ δολοφονήθηκαν. Ο βασιλιάς θεωρήθηκε ότι είτε συμφώνησε είτε έδωσε την εντολή για αυτή τη δολοφονία.<ref>{{Cite book|title=Martyrdom, Murder, and Magic: Child Saints and Their Cults in Medieval Europe|first=Patricia Healy|last=Wasyliw|publisher=Peter Lang|isbn=978-0-8204-2764-5|date=2008|url=https://books.google.gr/books?id=-1HS5gCZ1w4C&pg=PA81&lpg=PA81&dq=Saint+Tyfei&source=bl&ots=UppyXiI3AO&sig=ACfU3U3IOJJoGn9kUPoz9fFrE1eOR88Weg&hl=en&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Saint%20Tyfei&f=false}}</ref> Για να εξουδετερώσει την οικογενειακή διαμάχη που θα προκαλούσε αυτή η συγγένεια, ο Έγκμπερτ συμφώνησε να δώσει λεφτά αποζημίωσης για τους δολοφονημένους πρίγκιπες στην αδερφή τους. (Τα λεφτά αποζημίωσης των θανάτων, γνωστά ώς «''weregild''», ήταν ένας σημαντικός νομικός μηχανισμός στην πρώιμη Γερμανική κοινωνία. Η άλλη κοινή μορφή νομικής αποκατάστασης εκείνη τη στιγμή ήταν η εκδίκηση αίματος. Η πληρωμή γινόταν συνήθως στην οικογένεια ή στη φυλή ενός δολοφονημένου.) Ο θρύλος ισχυρίζεται ότι στην Δόμνη Εάφε (εγγονή του Βασιλιά Έντμπαλντ) προσφέρθηκε τόση γη όσο το πίσω μέρος του κατοικίδιου ζώου της μπορούσε να τρέξει σε έναν γύρο. Το αποτέλεσμα, είτε ως θαυματουργό είτε με την καθοδήγηση του ιδιοκτήτη, ήταν ότι απέκτησε περίπου ογδόντα γιοκ (μονάδα μέτρησης γης που χρησιμοποιήθηκε στο Κεντ στην Αγγλία τον καιρό του [[Domesday Book]]) γης στο Θάνετ, όπου η ίδια χρησιμοποίησε για να ιδρύσει το μοναστήρι του Αγίου Μίλντρεντ.<ref name=":0" />
Παρόμοια κατάσταση προέκυψε στο Βορρά. Η Ίενφλεντ ήταν κόρη του βασιλιά Έντουιν της Νορθρουμβίας. Ο παππούς της ήταν ο Βασιλιάς Εθελβέρτος του Κεντ. Παντρεύτηκε τον Οσιού, βασιλιά της [[Βέρνη|Βέρνης]]. Το 651, μετά από επτά χρόνια ειρηνικής κυριαρχίας, ο Οσιού κήρυξε πόλεμο εναντίον του Όσγουιν, βασιλιά της γειτονικής Ντέιρα. Ο Όσγουιν, ο οποίος ανήκε στην αντίπαλη βασιλική οικογένεια Ντέιρα, ήταν δεύτερος ξάδερφος του Οσιού.<ref>{{Cite book|title=Kings and kingdoms of early Anglo-Saxon England|first=Barbara|last=Yorke|publisher=Seaby|isbn=1-85264-027-8|year=1990|location=Λονδίνο|page=76|url=https://www.worldcat.org/oclc/26404222|id=26404222|quote=}}</ref> Ο Όσγουιν αρνήθηκε να συμμετάσχει σε μάχη, και αντί αυτού, αποφάσησε να υποχωρήσει στο Γκίλινγκ και στο σπίτι του φίλου του, Ερλ Χάμβαλντ.<ref>{{Cite book|title=From the arrival of Julius Caesar to the end of the Saxon heptarchy|first=Joseph|last=Strutt|publisher=J. Cooper|isbn=|year=|date=1777|location=|page=139|url=https://books.google.gr/books?id=EcNCAQAAMAAJ&q=Oswin+of+Deira+++humwald&pg=PA139&redir_esc=y#v=snippet&q=Oswin%20of%20Deira%20+%20humwald&f=false|quote=}}</ref> Ο Χάμβαλντ πρόδωσε τον Όσγουιν, παραδίδοντάς τον στους στρατιώτες του Οσιού από τους οποίους ο Όσγουιν δολοφονήθηκε.<ref>{{Cite book|title=The History and Antiquities of the County Palatine of Durham|first=William|last=Hutchinson|publisher=G. Walker|isbn=|year=|date=1817|location=|page=9|url=https://books.google.gr/books?id=O5AxAQAAMAAJ&q=earl+humwald&pg=PA9&redir_esc=y#v=snippet&q=earl%20humwald&f=false|quote=}}</ref> Στην αγγλοσαξονική κουλτούρα, θεωρήθηκε ότι οι πλησιέστεροι συγγενείς ενός δολοφονημένου ατόμου, θα επιδιώκουν να εκδικηθούν τον θάνατο ή να απαιτήσουν κάποιο άλλο είδος δικαιοσύνης έναντι του υπευθύνου. Ωστόσο, ο πλησιέστερος συγγενής του Όσγουιν ήταν η σύζυγος του Οσιού, η Ίενφλεντ, επίσης δεύτερη ξαδέλφη του Όσγουιν<ref>{{Cite book|title=The earliest English kings|first=D. P.|last=Kirby|publisher=Routledge|isbn=0-203-17014-8|year=2000|edition=Rev.|location=Λονδίνο|page=78|url=https://www.worldcat.org/oclc/48139750|id=48139750|quote=}}</ref> Σε αποζημίωση για τη δολοφονία των συγγενών της, η Ίενφλεντ απαίτησε μια σημαντική παραχώρηση γης, την οποία στη συνέχεια χρησιμοποίησε για να ιδρύσει τη Μονή του Γκίλινγκ.<ref>Yorke, 1990, σελ. 80.</ref> Το μοναστήρι στελεχώθηκε εν μέρει από τους συγγενείς και των δύο οικογενειών τους, και ανέλαβαν το καθήκον να προσφέρουν προσευχές τόσο για τη σωτηρία του Οσιού όσο και για την ψυχή του Όσγουιν. Ιδρύοντας το μοναστήρι λίγο μετά το θάνατο του Όσγουιν,<ref>{{Cite book|title=The coming of Christianity to Anglo-Saxon England|first=Henry|last=Mayr-Harting|publisher=Pennsylvania State University Press|isbn=0-271-00769-9|year=1991|edition=3η|location=University Park, Pa.|page=106|url=https://www.worldcat.org/oclc/23080192|id=23080192|quote=}}</ref> ο Οσιού και η Ίενφλεντ απέφυγαν τη δημιουργία οποιασδήποτε διαμάχης.<ref>{{Cite book|title=The conversion of Britain : religion, politics and society in Britain c.600-800|first=Barbara|last=Yorke|publisher=Pearson/Longman|isbn=0-582-77292-3|year=2006|location=Harlow, England|page=234|url=https://www.worldcat.org/oclc/70129207|id=70129207|quote=}}</ref>
== Παραπομπές ==
| |||