Τετραγράμματο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Αυτόματη αντικατάσταση κειμένου (-πχ +π.χ.)
Στο μέτωπο του Αρχιερέα έγραφε η Αγιότητα ανήκει στον Γιάχβε, όχι Ιεχωβά
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 372:
==Θεολογική σημασία==
===Στον Ιουδαϊσμό===
[[Εικόνα:LEV 8- High priest in robes and breastplate.jpg|thumb|150px|Ο Ιουδαίος αρχιερέας φορούσε πάνω στο μέτωπο και κάτω από το τουρμπάνι του μια χρυσή πλακέτα που ανέγραφε: «Η Αγιότητα ανήκει στον ΙεχωβάΓιάχβε»<ref>«Οι πολύτιμοι λίθοι στην επιστήθια πλακέτα του αρχιερέα ήταν εγχάρακτοι με τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, Έξ. 29:14, και μία πλακέτα από χρυσάφι ήταν προσαρμοσμένη στη [[μίτρα]] του η οποία έφερε την επιγραφή "Η Αγιότητα στον Ιεχωβά", εδ. 30». ([[William Henry Green]], ''General Introduction to the Old Testament'', 1899, σελ. 143)</ref>]]
 
Σύμφωνα με τον [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαϊσμό]], το τετραγράμματο {{Εβραϊκά1| יהוה}} είναι «το ξεχωριστό προσωπικό όνομα του Θεού του Ισραήλ», κατέχει δηλαδή τη «διακεκριμένη λειτουργία ως ο προσδιορισμός του Θεού του Ισραήλ»<ref>Walter A. Elwell, ''Evangelical Dictionary of Theology'' 2nd edition, Baker Academic, 2001, σελ. 507.</ref>. «Ο Θεός έδωσε στον λαό Ισραήλ ένα εξαιρετικό προνόμιο: τους αποκάλυψε το προσωπικό του όνομα»· αποτελούσε προνόμιο καθώς με αυτό τον τρόπο «δεν λάτρευαν μια ανώνυμη και απόμακρη θεότητα», αλλά έναν «προσωπικό μάλλον παρά υπερβατικό Θεό»<ref>Walter A. Elwell, ''Evangelical Dictionary of Theology'' 2nd edition, Baker Academic, 2001, σελ. 507, 1172.</ref>. Αυτή η γνώση μεταδιδόταν μέσω της εκπαίδευσης στα παιδιά τους<ref>«Η εκπαίδευση των Εβραίων ήταν ουσιαστικά θρησκευτική, η οποία αποσκοπούσε στο να παράγει ανθρώπους που ήταν κατά πρώτο λόγο υπηρέτες του Ιεχωβά και κατά δεύτερο λόγο καλοί πολίτες». (Shailer Mathews, A History of the New Testament Times in Palestine 175 B.C.-70 A.D., The MacMillan Company, 1929, σελ. 165, 166)</ref>. Η προφορά του Τετραγραμμάτου άρχισε να θεωρείται [[ταμπού]] πιθανώς από τον [[2ος αιώνας π.Χ.|2ο αιώνα]] [[ΠΚΧ]] και κατά συνέπεια οι Ορθόδοξοι Ιουδαίοι το αντικαθιστούν κατά την ανάγνωση των [[Τανάκ|Γραφών]] με τον τίτλο ''Αδωνάι'' (Κύριος) και στην καθημερινή ομιλία με τη λέξη ''χαΣέμ'', που σημαίνει «το Όνομα». Οι υπέρμαχοι της γλωσσικής καθαρότητας δεν κάνουν καμία απόπειρα ανακατασκευής του ονόματος και γράφουν απλώς τα τέσσερα σύμφωνα (JHVH/YHVH) ενώ άλλοι λόγιοι το αποδίδουν είτε ''Γιαχβέ'' (Jahveh/Yahveh) είτε με την πιο διαδεδομένη ως σήμερα μεταγραφή ''Ιεχωβά'' (Jehovah)<ref>''Jews, God, and History'', 2nd Edition, [[Max I. Dimont]], 2004, Signet Classics, ISBN 978-0451529404, σελ. 19.</ref>.