Τόμας Χόουπ (συγγραφέας, 1769-1831): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Προσθήκες με αντίστοιχες παραπομπές
Γραμμή 1:
 
[[Αρχείο:Henry_Bone_001.jpg|μικρογραφία| Ο Τόμας Χόουπ με τουρκική ενδυμασία, έργο του Sir William Beechey, (1798, λάδι σε καμβά). National Portrait Gallery, London.]]
Ο '''Τόμας Χόουπ''' (αγγλ.: '''Thomas Hope,''' 1769-1831''')''' ήταν Ολλανδός και Άγγλος, γόνος οικογένειας τραπεζιτών, αλλά και συγγραφέας, φιλόσοφος και συλλέκτης έργων τέχνης. Έγινε γνωστός ως συγγραφέας του μυθιστορήματος του ''Αναστάσιος,'' που όταν πρωτοκυκλοφόρησε ανώνυμα πολλοί το απέδιδαν στον λόρδο Βύρωνα.
 
=Βιογραφία=
 
==Νεανικά χρόνια στο Άμστερνταμ και ένα Grand tour==
Ο Τόμας, πρωτότοκος γιός του ΊανΤζον Χόουπ, καταγόταν από παλιά Σκωτσέζικη οικογένεια τραπεζιτών, η οποία αναφέρονταν ως οι «Χόουπς του Άμστερνταμ» καθώς και ως «Hope & Co». Γεννήθηκε στο [[Άμστερνταμ]] το1769. Κληρονόμησε από τη μητέρα του την αγάπη για τις καλές τέχνες και έγινε συλλέκτης έργων τέχνης, χάρις και στον πλούτο που συσσώρευσαν ο πατέρας του και ο παππούς του. Τον 18ο αιώνα πολλοί νέοι των πλουσίων οικογενειών της εποχής συνήθιζαν να πραγματοποιούν ένα [[Grand Tour| grand tour]], δηλαδή ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στις χώρες της Ευρώπης και της Ασίας για να ανακαλύψουν την αρχιτεκτονική και την τέχνη τους. Τα ταξίδια αυτά στα τέλη του 18ου αιώνα, εξαιτίας των ναπολεόντειων[[Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης | πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης]], είχαν αλλάξει κατεύθυνση και είχαν φέρει τους περιηγητές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, επομένως και στην Ελλάδα, καθώς η περιοχή δεν είχε εμπλακεί στους Ναπολεόντειους πολέμους.
 
Το 1784, όταν ο Τόμας ήταν 15 ετών, ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά στη [[Χάγη]]. Προτιμώντας τη συντροφιά της μητέρας του και των αδελφών του, παρά εκείνη των θείων του στο Άμστερνταμ, ο Τόμας δεν ακολούθησε τις οικογενειακές επιχειρήσεις, αλλά έστρεψε το ενδιαφέρον του στη μελέτη των καλών τεχνών και ιδίως εκείνων των κλασσικών πολιτισμών. Έτσι και ο Τόμας, το 1787, σε ηλικία 18 ετών, ξεκίνησε ένα grand[[Grand tourTour]], μια περιοδεία στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, που διήρκεσε περισσότεροδιήρκεσε απόπερίπου 78 χρόνια. Ο Χόουπ ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την αρχιτεκτονική και τη γλυπτική, δημιουργώντας μια μεγάλη συλλογή από αντικείμενα που τράβηξανπροκάλεσαν το ενδιαφέρον του {{Sfn|Chisholm|1911}}
 
==Μετοικεσία στο Λονδίνο==
Ο Τόμας Χόουπ επέστρεψε στη Χάγη το 1794, όταν πέθανε η μητέρα του. Όμως την ίδια χρονιά οι τρεις αδελφοί Χόουπ μετακόμισαν στο Λονδίνο, πριν ο επαναστατικός Γαλλικός στρατός φθάσει στο Άμστερνταμ. Με τηντη βιασύνη τους να αφαιρέσουν τις συλλογές τέχνης τους για να τις μετακομίσουν στην ασφάλεια του Λονδίνου, οι Χόουπς άφησαν στα καλοκαιρινά σπίτια τους και στα πάρκα διακοσμήσεις τοίχων, έπιπλα και βαριά αγάλματα. Έτσι απέφυγαν τη Γαλλική κατοχή της Ολλανδίας από τον Ναπολέοντα, που διάρκεσε από το 1795 έως το 1810. Ο Τόμας δεν ξαναγύρισε στο Άμστερνταμ, ενώ, μετά τη γαλλική κατοχή, ο μικρότερος αδερφός του, ο Άντριαν Ηλίας επέστρεψε για να ζήσει στο Groenendaal Park, στην Ολλανδία, με πλήρη απασχόληση. Ένας εξάδελφος του Τόμας, ο Χένρι που πάντα ήλπιζε να επιστρέψει στο σπίτι του, τη Βίλα Βελέγκεν, αλλά πέθανε το 1811 προτού ο Βασιλιάς [[Γουλιέλμος Α΄ των Κάτω Χωρών]] αποκαταστήσει την ολλανδική κυριαρχία το 1814.
 
Το 17991795, ο Τόμας απέκτησεεγκαταστάθηκε, μαζί με τους αδελφούς του, σε ένα πολυτελές μέγαρο στο κέντρο του Λονδίνου, μια μοναδική κατοικία, έργο του αρχιτέκτονα Robert Adam, στη Duchess Street, κοντά στην Portland Place. ΤαΗ σχέδιαεσωτερική διακόσμηση του σπιτιού του, σταπου οποίαέγινε συμμετείχεαπό τον Τόμας, ήταν σαφώς επηρεασμέναεπηρεασμένη από τις χώρες που είχε επισκεφτεί, και εκεί στέγασε τις αρχαιολογικές συλλογές που δημιούργησε. Στο σπίτι αυτό υπήρχαν τρεις αίθουσες με αρχαία ελληνικά αγγεία, αλλά κυρίως αγγεία προερχόμενα από τη νότια Ιταλία, τα οποία αγόρασε από τον γνωστό διπλωμάτη και συλλέκτη Sir William Hamilton. Ο Τόμας Χόουπ δεν έμεινε για πολύ στο Λονδίνο. Έφυγε για να συνεχίσει την grand tour από εκεί που την είχε αφήσει, επισκεπτόμενος την Οθωμανική αυτοκρατορία σε τόπους της Τουρκίας, τη Ρόδο, την Αίγυπτο τη Συρία και την Αραβία. Ο Τόμας Χόουπ επισκέφτηκε την Ελλάδα για δεύτερη φορά γύρω στα τέλη τού 1799. Κατά τη δεύτερη επίσκεψή του περιηγήθηκε την Πελοπόννησο, όπου τον συνόδευε ο Προκόπιος Μακρής, Αντιπρόσωπος της Εταιρείας της Μέσης Ανατολής (Levant Company) στην Αθήνα και πατέρας της Τερέζας Μακρή, της «Κόρης των Αθηνών» του Byron[[Λόρδος Βύρων | Μπάιρον]] <ref> Φανή-Μαρία Τσιγκάκου: «Thomas Hope (1769-1831), Εικόνες από την Ελλάδα του 18ου αιώνα». Μουσείο Μπενάκη, Βρετανικό Συμβούλιο, Εκδοτικός οίκος «Μέλισσα», Αθήνα, 1985, από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού https://argolikivivliothiki.gr/2019/09/02/thomas-hope/ </ref>. Στην Κωνσταντινούπολη έμεινε περίπου ένα χρόνο. Τότε εκεί δημιούργησε περίπου 350 σχέδια που απεικονίζουν τοπία και ανθρώπους που μαρτυρούν την εποχή. Η συλλογή αυτή των σχεδίων του σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Μπενάκη, στηναπό Αθήνατις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν βρέθηκαν στις αποθήκες του Μουσείου και δημοσιεύτηκαν από την Δρ. Ιστορίας της Τέχνης Φ. Τσιγκάκου <ref> Αστραπέλλου Μ.: Υπόθεση Τόμας Χόουπ, Το Βήμα Online, https://www.tovima.gr/2016/03/18/culture/ypothesi-tomas-xooyp/ </ref>.
 
==Ο γάμος και η εγκατάσταση στο Deepdene==
Το 1806 νυμφεύτηκε με την Louisa Beresford, και το 1807, ένα χρόνο μετά το γάμο του αγόρασε την εξοχική έπαυλη και το κτήμα Deepdene, στην περιοχή του Ντόρκινγκ (Dorking) στο [[Σάρεϋ]] (Surrey). Στην εξοχική του έπαυλη, όπως και στο σπίτι του στο Λονδίνο, ο Τόμας Χόουπ στέγασε τις πολυπληθείς συλλογές του σε ένα ιδιόρρυθμο και εκθαμβωτικό περιβάλλον, που διακόσμησε ο ίδιος, και όπου φιλοξενούσε με φανταχτερό τρόπο την κοσμική αγγλική κοινωνία. Έτσι το Deepdene έγινε διάσημος τόπος και το επισκέπτονταν πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων, αλλά και της μόδας. Εδώ, περιτριγυρισμένος από τις μεγάλες συλλογές ζωγραφικής, γλυπτικής και αντίκες, παρείχε στους καλεσμένους του και μια μικρή βιβλιοθήκη σε κάθε υπνοδωμάτιο με βιβλία σε πολλές γλώσσες {{Sfn|Chisholm|1911}}. Υπήρξε από τους σημαντικότερους προπαγανδιστές της «Ελληνικής Αναβίωσης» (Greek Revival) στην Αγγλία και συνέβαλε ουσιαστικά στην εξοικείωση της αγγλικής καλαισθησίας με μία αυθεντικότερη ελληνική αισθητική <ref> Φανή-Μαρία Τσιγκάκου: «Thomas Hope (1769-1831), Εικόνες από την Ελλάδα του 18ου αιώνα». Μουσείο Μπενάκη, Βρετανικό Συμβούλιο, Εκδοτικός οίκος «Μέλισσα», Αθήνα, 1985. Επίσης στην ιστοσελίδα της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας & Πολιτισμού https://argolikivivliothiki.gr/2019/09/02/thomas-hope/ </ref>.
Το 1806 νυμφεύτηκε με την Louisa Beresford, και το 1807, ένα χρόνο μετά το γάμο του αγόρασε την εξοχική έπαυλη και το κτήμα Deepdene
 
στο Σάρεϊ (Surray). Το Deepdene έγινε διάσημος τόπος και το επισκέπτονταν πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων, αλλά και της μόδας. Εδώ, περιτριγυρισμένος από τις μεγάλες συλλογές ζωγραφικής, γλυπτικής και αντίκες, παρείχε στους καλεσμένους του και μια μικρή βιβλιοθήκη σε κάθε υπνοδωμάτιο με βιβλία σε πολλές γλώσσες. {{Sfn|Chisholm|1911}}
 
==Συγγραφές==
Ο Χόουπ επιθυμούσε να αυξήσει την ευαισθητοποίηση του κοινού για την ιστορική ζωγραφική και να επηρεάσει το σχεδιασμό στα μεγάλα σπίτια της εποχής του στυλ Regency στο Λονδίνο. Επιδιώκοντας να δημιουργήσει ακαδημαϊκά έργα, άρχισε να σχεδιάζει έπιπλα, εσωτερικούς χώρους και κοστούμια και να εκδίδει βιβλία με τα συνοδευτικά επιστημονικά του κείμενα.
 
Το 1807 ο Τόμας Χόουπ δημοσίευσεάρχισε να δημοσιεύει σχετικά βιβλία. Δημοσίευσε σκίτσα των επίπλων του, σε έναν τόμο με τίτλο "''Έπιπλα«Οικιακή οικιακήςΕπίπλωση χρήσηςκαι Εσωτερική Διακόσμηση» (Household Furniture and Interior Deco¬ration, 1807), και διακόσμηση''συνέχισε ''εσωτερικούμε σχέδια ρούχων, όπως: «Η ενδυμασία των Αρχαίων» (Costume of the Ancients, 2 τόμοι, 1812) και «Σχέδια για τη Σύγχρονη Ενδυμασία» (Designs of Modern Costume, χώρου''"1812). Οι Τοπίνακες βιβλίοτων εκδόσεων χαράχτηκαν με βάση τα σχέδια πού φιλοτέχνησε ο ίδιος μελετώντας σχολαστικά και αντιγράφοντας παραστάσεις αρχαίων αγγείων, από αυτά που είχε στην ιδιωτική του συλλογή. Τα βιβλία του είχαν σημαντική επιρροή και επέφερεεπέφεραν σημαντική αλλαγή στην εσωτερική διακόσμηση των σπιτιών. Τα σχέδια επίπλων του Χόουπ ανήκαν σε ένα ψευδοκλασικό στυλ, που ονομάζονταν «Αγγλική Αυτοκρατορία». Μερικές φορές ήταν υπερβολικό, και συχνά βαρύ, αλλά ήταν πολύ πιο συγκρατημένο από τις πιο άγριες και μετέπειτα δημιουργίες του Thomas Sheraton σε αυτό το στυλ. {{Sfn|Chisholm|1911}}
 
===Αναστάσιος===
Πλησιάζοντας την ηλικία των 50 ετών, με την ενθάρρυνση φίλων του, ο Χόουπ άρχισε τη συγγραφή ενός μυθιστορήματος που ολοκληρώθηκε και δημοσιεύτηκε το 1819 από τον εκδότη Τζον Μάρεϊ (John Murray) σε τρεις τόμους με τίτλο «Αναστάσιος ''ή οι Αναμνήσεις ενός σύγχρονου Έλληνα γραμμένες στο κλείσιμοτέλος του 18ου αιώνα» (Αηαstasius'' ''or'' ''the'' ''Memoirs'' ''of'' ''a'' ''Modern'' ''Greek, written'' ''at'' ''the'' ''close'' ''of'' ''the 18th'' ''Century).'' Ο ''Αναστάσιος'', ήταν ένα έργο τέτοιου ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, ακατέργαστου ενθουσιασμού και περιγραφικής δύναμης που η πρώτη έκδοση που όταν κυκλοφόρησε από τον διάσημο εκδότη του Λονδίνου, John Murray, έγινε μια αίσθηση μίας νύχτας. Μια δεύτερη έκδοση εξαντλήθηκε σε είκοσι τέσσερις ώρες. Ακολούθησαν γρήγορα ξένες μεταφράσεις στα γαλλικά, τα γερμανικά και τα φλαμανδικά.
 
Στους τρεις τόμους ο Χόουπ περιγράφει την ιστορία ενός νεαρού Χιώτη, που αναγκάζεται να καταφύγει στη θάλασσα επειδή αποπλάνησε την ανήλικη κόρη του αφεντικού του πατέρα του. Φτάνει στην Κωνσταντινούπολη, και υπηρετεί κάποιον Εβραίο ψευτογιατρό μέχρι που καταλήγουν και οι δύο στη φυλακή. Ο πατήρ Αμβρόσιος, μιας Ιταλικής ιεραποστολής, προσπαθεί να τον προσηλυτίσει στον καθολικισμό χωρίς επιτυχία. Όμως αργότερα προσηλυτίζεται στον ισλαμισμό και ονομάζεται Σελίμ. Προσλαμβάνεται στην υπηρεσία του ηγεμόνα της Βλαχίας Μαυρογένη, τότε δραγουμάνου του Καπουδάν Πασά, με τον οποίο τελικά αποχωρίζονται λίγο πριν ο ηγεμόνας Μαυρογένης περάσει τον Δούναβη και εκτελεσθεί από τους Τούρκους. Ο Αναστάσιος / Σελίμ ταξιδεύει στο Κάιρο και μπαίνει στην υπηρεσία του Σουλεϊμάν μπέη, του οποίου παντρεύεται την κόρη. Κάνει προσκύνημα στη Μέκκα και αφού πηγαίνει στη Σμύρνη, όπου σχετίζεται με κάποια Ευφροσύνη, με την οποία αποκτά γιό, που ονομάζει Αλέξη, επιστρέφει στην Αραβία και συνδέεται με Βεδουίνους. Κληρονομώντας περιουσία πηγαίνει στη Σμύρνη και διεκδικεί τον γιό του, ο οποίος πεθαίνει στο πλοίο ταξιδεύοντας από τη Βενετία στην Τεργέστη. Τελικά ο ήρωας πεθαίνει στα 35 του, αφού υπαγορεύει τα απομνημονεύματά του στον Κόνραντ, έναν Αυστριακό τραυματία πολέμου, που βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη χρημάτων για να συντηρήσει την οικογένειά του. <ref> Lia Brad Chisacof: Ancient Greece, Byzantium or Ottoman Empire, Sociedad Hispanica de Estudios Neogriegos, Vitoria‐Gasteiz, 2012, σελ. 87 http://ojs.shen-org.es/index.php/estneogr/article/view/166 </ref>. Στο παραπάνω μυθιστόρημα ο Χόουπ ζωντανεύει το σκηνικό, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων που ο ίδιος είχε γνωρίσει στη διάρκεια των ταξιδιών του.
Το μυθιστόρημα αφαίρεσε την άγνοια του κοινού της εποχής για την Ανατολή, χωρίς να είναι περιγραφή των ταξιδιών του Χόουπ. Ο επώνυμος αφηγητής-ήρωας Αναστάσιος ήταν άφοβος, περίεργος, πονηρός, αδίστακτος και γενναίος. Ως νέος μουσουλμάνος στρατιώτης μισθοφόρος, Selim, τα ταξίδια του τον έριξαν μεταξύ φίλων, εραστών και εχθρών.
 
Ο ''Αναστάσιος'', ήταν ένα έργο μεγάλου ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, ενθουσιασμού και περιγραφικής δύναμης, που η πρώτη έκδοση, όταν κυκλοφόρησε από τον διάσημο εκδότη του Λονδίνου, John Murray, έγινε ανάρπαστη. Στην έκδοση αυτή δεν αναφέρονταν το όνομά του συγγραφέα. Λόγω της σεμνότητάς του, ο Χόουπ αρχικά είχε επιλέξει να μην δηλώσει το όνομά του στην πρώτη έκδοση του Αναστάσιου. Κατά ειρωνικό τρόπο, η συγγραφή του τολμηρού Αναστάσιου αποδόθηκε αρχικά κατά λάθος στον Λόρδο Μπάιρον, ο οποίος, σύμφωνα με τον μύθο, ομολόγησε στον Marguerite, κόμη του Blessington, ότι έκλαψε πικρά όταν το διάβασε. "Για να είμαι ο συγγραφέας του Αναστάσιου, θα έδινα τα δύο ποιήματα που μου έδωσαν την μεγαλύτερη δόξα". Αυτά τα γεγονότα ώθησαν τον Χόουπ στο να αποκαλύψει την ταυτότητά του στην τρίτη έκδοση, όπου σε ένα σύντομο πρόλογο αποκαλύπτεται ως συγγραφέας, δηλώνει τις επιδιώξεις του, όπως και το γεγονός ότι ο ήρωας του είναι μυθοπλαστικό πρόσωπο, προσθέτοντας έναν χάρτη των ταξιδιών του Αναστάσιου και βελτιώνοντας τα κείμενα. Η δήλωσή του ως συγγραφέα αντιμετωπίσθηκε αρχικά με δυσπιστία από ορισμένα περιοδικά. Μια δεύτερη έκδοση εξαντλήθηκε σε είκοσι τέσσερις ώρες. Ακολούθησαν γρήγορα ξένες μεταφράσεις στα γαλλικά (1820), τα γερμανικά (1821) και τα φλαμανδικά. Ο εκδοτικός θρίαμβος αυτού του βιβλίου στο αναγνωστικό κοινό συνεχίστηκε μέχρι το 1849, έτος κυκλοφορίας της τελευταίας έκδοσης, μετά από την οποία το μυθιστόρημα αυτό γλίστρησε στην παγκόσμια λήθη <ref> Nolan, J : Thomas Hope: Triumph, Tragedy,Obverse Worlds. https://web.archive.org/web/20160311102649/http://thomashope.org.uk/triumph-tragedy.htm </ref>. Παρόλο ότι το μυθιστόρημα αφορούσε την Ελλάδα και συνέβαλλε στο να την γνωρίσουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, και με αυτό τον τρόπο βοήθησε και το φιλελληνικό κίνημα, δεν δημοσιεύτηκε ποτέ ολοκληρωμένα στα Ελληνικά. Περισσότερα από 80 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, έγινε μια απόπειρα μετάφρασης στα Ελληνικά. Ήταν μια δημοσίευση που άρχισε σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολη τον Φεβρουάριο του 1903 με τίτλο «Ο Τουρκαναστάσης», αλλά σταμάτησε το Μάρτιο του ιδίου έτους και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. <ref> Αγγελομάτη- Τσουγκαράκη, Ελ.: Απόπειρες Ελληνικών μεταφράσεων του μυθιστορήματος του Thomas Hope Anastasius , Ερανιστής, 1997, τόμ. 21, σελ. 402-407, https://doi.org/10.12681/er.228 </ref>.
Οι περιγραφές του έδειχναν τη ζωή των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρείχαν εκπληκτικές ματιές στους πολέμους που διεξάγονταν μεταξύ των Τούρκων και των Ρώσων. Περιέγραψε επίσης πολλές, προηγουμένως άγνωστες, λεπτομέρειες του ισλαμικού πολιτισμού, όπως τη μουσική, γλώσσα, κουζίνα, θρησκεία, νόμους και λογοτεχνία.
 
Λόγω της σεμνότητάς του, ο Χόουπ αρχικά επέλεξε να μην δηλώσει το όνομά του στην πρώτη έκδοση του ''Αναστάσιου''. Κατά ειρωνικό τρόπο, δεδομένης της ήπιας φήμης του Χόουπ, η συγγραφή του τολμηρού ''Αναστάσιου'' αποδόθηκε αρχικά κατά λάθος στον Λόρδο Μπάιρον, ο οποίος, σύμφωνα με τον μύθο, ομολόγησε στον Marguerite, κόμη του Blessington, ότι έκλαψε πικρά όταν το διάβασε. "Για να είμαι ο συγγραφέας του ''Αναστάσιου,'' θα έδινα τα δύο ποιήματα που μου έδωσαν την μεγαλύτερη δόξα." Αυτά τα γεγονότα ώθησαν τον Χόουπ να αποκαλύψει την ταυτότητά του ως συγγραφέα σε μεταγενέστερες εκδόσεις, προσθέτοντας έναν χάρτη των ταξιδιών του Αναστάσιου και βελτιώνοντας τα κείμενα. Η δήλωσή του ως συγγραφέα αντιμετωπίσθηκε αρχικά με δυσπιστία από ορισμένα περιοδικά.
 
Το μυθιστόρημα Το μυθιστόρημα ενημέρωσε το κοινό της εποχής για την Ανατολή, χωρίς να είναι περιγραφή των ταξιδιών του Χόουπ, αλλά διήγηση του Αναστάσιου, ήρωα και αφηγητή.
Λίγο μετά το θάνατο του Χόουπ το 1831, η χήρα του Louisa παντρεύτηκε τον ξάδελφό της, τον William Carr Beresford, 1ο υποκόμη του Beresford. Η οικογένειά του ακολούθησε στη συνέχεια συντηρητικές αξίες, αναγκάζοντάς τους να εξουσιοδοτήσουν την κατεδάφιση του θρυλικού σπιτιού του συγγραφέα στο Λονδίνο, να διαλύσουν τη μυθικής αξίας συλλογή των έργων τέχνης του και να αποστασιοποιηθούν από το αριστούργημά του. Καμία ουσιαστική συλλογή προσωπικών αντικειμένων του Χόουπ δεν επέζησε της οικογενειακής αδιαφορίας και ο ''Αναστάσιος,'' το μεγαλοπρεπές του έργο, έγινε θύμα της ηθικής της βικτοριανής εποχής.
Οι περιγραφές του έδειχναν τη ζωή των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρείχαν εκπληκτικές ματιές στους πολέμους που διεξάγονταν μεταξύ των Τούρκων και των Ρώσων. Περιέγραψε επίσης πολλές, προηγουμένως άγνωστες στον δυτικό κόσμο, λεπτομέρειες του ισλαμικού πολιτισμού, όπως τη μουσική, γλώσσα, κουζίνα, θρησκεία, νόμους και λογοτεχνία.
 
Εκείνη την εποχή πολλές γνωστές προσωπικότητες εντυπωσιάστηκαν διαβάζοντας το μυθιστόρημα του Χόουπ. Μεταξύ αυτών και ο τότε πανίσχυρος υπουργός εξωτερικών της [[Αυστριακή Αυτοκρατορία |Αυστριακής Αυτοκρατορίας]], ο [[Κλέμενς φον Μέττερνιχ]], που σε επιστολή του τον Ιανουάριο του 1821 έγραψε: «Υπάρχει στο μυθιστόρημα μια περιγραφή του χαρακτήρα των Ελλήνων που είναι πολύ καλή και ακριβής, όπως και όλα όσα περιλαμβάνει αυτό το βιβλίο σχετικά με την Ανατολή, ειδικά τις συνήθειες των Ελλήνων. Θα βρεις μέσα στο βιβλίο έναν χαρακτήρα που είναι ίδιος ο Καποδίστριας, λέξη προς λέξη, ακριβώς όπως είναι» <ref> Χατζής, Αριστείδης: Αναζητώντας την ελληνική ταυτότητα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 3 Ιαν. 2021, σελ.26 </ref>.
Ωστόσο, επηρέασε τα μεταγενέστερα έργα των [[Ουίλλιαμ Θάκερυ]], [[Μαρκ Τουαίην]] και [[Χέρμαν Μέλβιλ]] . Πιο πρόσφατα, ο γνωστός μελετητής των πολιτισμών της Ανατολής, ο Robert Irwin, έγραψε: "αυτό το βιβλίο, ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του δέκατου ένατου αιώνα, πρέπει να διαβαστεί ευρύτερα."
 
Εκτός από τα άλλα επιτεύγματά του, ο Χόουπ ήταν ο συγγραφέας και ενός σημαντικού φιλοσοφικού έργου που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατο, "''The Origin and Prospect of Man"'' (1831), στο οποίο οι εικασίες του αποκλίνουν ευρέως από τις κοινωνικές και θρησκευτικές απόψεις της βικτοριανής εποχής. {{Sfn|Chisholm|1911}} Αυτός ο τόμος, που αναφέρθηκε από τον εμπειρογνώμονα της φιλοσοφίας Roger Scruton, ήταν ένα εξαιρετικά εκλεκτικό έργο και έλαβε μια σφαιρική εικόνα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
 
Ο Χόουπ ωστόσο, επηρέασε τα μεταγενέστερα έργα των [[Ουίλλιαμ Θάκερυ]], [[Μαρκ Τουαίην]] και [[Χέρμαν Μέλβιλ]] . Ο καθηγητής John Rodenbeck, αναφερόμενος στο νόημα του βιβλίου, συγκρίνοντας τον Αναστάσιο με τον Ανάχαρση του αβά [[Ζαν-Ζακ Μπαρτελεμύ]] (Barthélemy) που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1788 και κυκλοφόρησε σε ευρύ κοινό, επισημαίνει την σημαντική τους διαφορά. Ο ήρωας του Μπαρτελεμύ ζει στην Ελλάδα του 4ου π.Χ. αι, καθώς ο συγγραφέας του θέλει να αναβιώσει τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Σε αντίθεση ο πρωταρχικός σκοπός του Χόουπ, όπως το δηλώνει και στον πρόλογο της 3ης έκδοσης, είναι να περιγράψει μια αυθεντική εικόνα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.<ref> Rodenbeck, John : Thomas Hope, Anastasius : Towards Background and Meaning https://web.archive.org/web/20160313111116/http://thomashope.org.uk/background.htm </ref>. Γι’αυτό το βιβλίο του Χόουπ απέκτησε κύρος αντίστοιχο ενός ιστορικού συγγράμματος, όπως φαίνεται και στις πολλές αναφορές και αποσπάσματα από τον Αναστάσιο που χρησιμοποίησε ο Θεόδωρος Μπλανκάρ στο σχετικό βιβλίο που έγραψε για τον Νικόλαο Μαυρογένη και εκδόθηκε το 1896 <ref> Θεόδωρος Μπλανκάρ: Ο οίκος των Μαυρογένη, μεταφρ. Αδαμοπούλου, Δ. και Cholou, A., Εκδ. ΕΣΤΙΑΣ, Αθήνα, 2011, Κεφ. 2, 3, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 13 και 15, ISBN 978-960-05-1510-7 </ref>. Πιο πρόσφατα, ο συγγραφέας και μελετητής των πολιτισμών της Ανατολής, ο Ρόμπερτ Έργουιν (Robert Irwin), έγραψε: "αυτό το βιβλίο, ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία του δέκατου ένατου αιώνα, πρέπει να διαβαστεί ευρύτερα."
Γνωστό στους λογοτεχνικούς κύκλους ως «Αναστάσιος του Χόουπ », η καλλιτεχνική κληρονομιά του Τόμας Χόουπ εξακολουθεί να έχει καθολικό ενδιαφέρον και σημασία.
 
Εκτός από τα άλλα επιτεύγματά του, ο Χόουπ ήταν ο συγγραφέας και ενός σημαντικού φιλοσοφικού έργου που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατο, "''The Origin and Prospect of Man"'' (1831), στο οποίο οι εικασίες του αποκλίνουν ευρέως από τις κοινωνικές και θρησκευτικές απόψεις της βικτοριανής εποχής. {{Sfn|Chisholm|1911}} Αυτός ο τόμος, που αναφέρθηκε από τον εμπειρογνώμονα της φιλοσοφίας Roger Scruton, ήταν ένα εξαιρετικά εκλεκτικό έργο και έλαβε μια σφαιρική εικόνα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
 
== Θάνατος και κληρονομιά ==
Στις αρχές του 1831ο Χόουπ αρρώστησε. Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου στην οδό Duchess. και θάφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου στο μαυσωλείο που έκτισε στο Deepdene. {{Sfn|Orbell|2008}} Στα τελευταία του χρόνια είχε παγιώσει τη θέση του στην κοινωνία. Την εποχή του θανάτου του, η συμβολή του στην τέχνη και την αρχιτεκτονική είχε αναγνωριστεί ευρέως.
 
Τα δύο σπίτια που δημιουργήθηκαν από τον Χόουπ έχουν χαθεί. ότι Το πρώτο στην οδό Duchess κατεδαφίστηκε από τον γιο του το 1851 και τοντο δεύτερο, το Deepdene, κατεδαφίστηκε το 1969. Η μόνη πλήρης σωζόμενη κατασκευή που χτίστηκε από τηντον Χόουπ είναι το μαυσωλείο που έκτισε το1818το 1818 στο Deepdene.
 
== Παραπομπές ==
 
ΛίγοΣύντομα, μετά τοτον θάνατοθάνατό του Χόουπ το 1831, η χήρα του Louisa παντρεύτηκε τον ξάδελφό της, τον William Carr Beresford, 1οτον υποκόμηοποίο τουφαίνεται Beresfordότι συμπαθούσε ιδιαίτερα και πριν από το γάμο της με τον Τόμας. Η οικογένειά του ακολούθησεΤόμας στη συνέχειαακλουθώντας συντηρητικές αξίες, αναγκάζοντάςτην τουςανάγκασε να εξουσιοδοτήσουνσυναινέσει τηνστην κατεδάφιση του θρυλικού σπιτιού του συγγραφέα στο Λονδίνο, νακαι διαλύσουνστη τη μυθικήςδιάλυση αξίαςτης συλλογήσυλλογής των έργων τέχνης του και να αποστασιοποιηθούν από το αριστούργημά του. Καμία ουσιαστική συλλογή προσωπικώντων αντικειμένωνεγγράφων του Χόουπ δεν επέζησε της οικογενειακής αδιαφορίας, και ο ''Αναστάσιος,'' το μεγαλοπρεπές του έργο, έγινε θύμα της ηθικής της βικτοριανής εποχής.
 
== Παραπομπές ==
* {{EB1911|wstitle=Hope, Thomas}}</img>
 
Γραμμή 55 ⟶ 54 :
 
 
 
* [[iarchive:anastasiusormemoi01hope|''Anastasius'' Vol. 1]] [[iarchive:anastasiusormemoi02hope|''Anastasius'' Vol. 2]] [[iarchive:anastasiusormemoi03hope|''Anastasius'' Vol. 3]] στο [[Internet Archive|Αρχείο Διαδικτύου]].
 
[[Κατηγορία:Άγγλοι περιηγητές]]