Μπαμπ (Μπαχάι Πίστη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

=== Κηρύγματα - Διδασκαλία ===

Στα πρώτα του γραπτά, ο Μπαμπ φαίνεται πως παρουσιάζει τον εαυτό του ως την πύλη (''μπαμπ'') προς τον Κρυφό Δωδέκατο Ιμάμη, και αργότερα αρχίζει ρητά να αναγορεύεται τη θέση αυτού του κρυμμένου Ιμάμη και ενός νέου αγγελιοφόρου από το Θεό.<ref name="saiedi19">{{Cite book|title=Gate of the Heart|first=Nader|last=Saiedi|publisher=Wilfrid Laurier University Press|isbn=978-1-55458-035-4|year=2008|location=Waterloo, ON|pages=19|url=https://books.google.com/?id=XTfoaK15t64C&printsec=frontcover&dq=Understanding+the+Writings+of+the+B%C3%A1b&cd=1#v=onepage&q=}}</ref> Αντί να εκφράζει μία αποσπασματική ή εξελισσόμενη συνείδηση, ο Σαϊέντι αναφέρει ότι τα έργα του Μπαμπ είναι ενιαία στο σύνολό τους, και ότι η σταδιακή αποκάλυψη της ταυτότητας του Μπαμπ ορίστηκε από την αρχή της ενότητας στην πολυμορφία.<ref name="saiedi19" />

Στα πρώτα γραπτά συγγράμματα του Μπαμπ, η τιμητική ταυτότητα που αξιώθηκε ήταν αλάνθαστη, αλλά λόγω της υποδοχής του λαού, δίνουν την εντύπωση ότι δεν αποτελεί πάρα μόνο την πύλη για τον Κρυφό Δωδέκατο Ιμάμη.<ref name="saiedi19" /> Στον κύκλο του από τους πρώτους πιστούς, ο Μπαμπ ήταν διφορούμενος όσον αφορά την ακριβή του κατάσταση, και σταδιακά τους εκμυστηρεύτηκε την θέση του όχι απλά ως μόνο μια πύλη προς τον Κρυμμένο Ιμάμη, αλλά ως η Φανέρωση αυτού και του Κα'ιμ καθαυτού.<ref name="EoA">{{Cite book|title=The Encyclopedia of Apocalypticism, vol. III: Apocalypticism in the Modern Period and the Contemporary Age.|first=Abbas|last=Amanat|publisher=Continuum|isbn=0-8264-1255-6|year=2000|chapter=Resurgence of Apocalyptic in Modern Islam|editor-last=Stein, Stephen J.|location=New York|pages=241–242}}</ref> Στις πρώτες συναντήσεις του με τον Μούλα Χουσάιν, ο Μπαμπ περιέγραψε τον εαυτό του ως Αφέντη και τον Έναν Εκλεκτό. Δεν θεωρούσε τον εαυτό του απλά ως διάδοχο του Καζίμ Ραστί, αλλά αξιώθηκε μία προφητική θέση, ένα είδος εκπροσώπου, εξουσιοδοτημένου όχι μόνο από τον Κρυμμένο Ιμάμη αλλά και μέσα από τη Θεία αρχή.<ref>½αμάνα╗, την Ανάσταση και την Ανανέωση, 171.</ref> Τα πρώτα του κείμενα όπως ο «Σχολιασμός για το Σούρα του Ιωσήφ» ήταν γραμμένα στην Κορανική γλώσσα που υπαινισσόταν θεία παρέμβαση και ταυτιζόταν καλά με τον Ιμάμη.<ref name="iranica_bab3" /><ref name="amanat230">½αμάνα╗, ''την Ανάσταση και την Ανανέωση'', 230-31.</ref> Όταν ο Μούλα Αλί-Μπαστάμι, το δεύτερο Γράμμα των Ζωντανών, δικάστηκε στη [[Βαγδάτη]] για το κήρυγμα του Μπαμπ, οι κληρικοί μελέτησαν τον ''Σχολιασμό για το Σούρα του Ιωσήφ,'' αναγνώρισαν την αξίωση της θείας αποκάλυψης και παράθεσαν τεκμήρια αυτού.<ref name="amanat230" />

 

 

Λίγο καιρό μετά, τα κηρύγματα των Γραμμάτων των Ζωντανών ήρθαν σε αντιπαράθεση με τον Ισλαμικό κλήρο, οπότε ο Κυβερνήτης της Σιράζ διέταξε τη σύλληψη του Μπαμπ. Ο Μπαμπ, όταν ενημερώθηκε για την επικήρυξή του, τον Ιούνιο 1845, έφυγε από το Μπουσέχρ για το Σιράζ, παρουσίασε τον εαυτό του στις αρχές και τέθηκε σε κατ ' οίκον περιορισμό στο σπίτι του θείου του, μέχρις ότου ξέσπασε μια επιδημία χολέρας στην πόλη τον Σεπτέμβριο του 1846.<ref name="iranica_bab4" /> Όταν αφέθηκε ελεύθερος αναχώρησε για το [[Ισφαχάν]]. Εκεί, πολλοί ήρθαν να τον δουν στο σπίτι του ''ιμάμη τζουμ'α'', επικεφαλής του τοπικού κλήρου που ήταν συμπαθής. Μετά από μια άτυπη συγκέντρωση, όπου ο Μπαμπ διαλέχθηκε με τον τοπικό κλήρο και επέδειξε την ταχύτητά του στην γρήγορη και άμεση ρήμα, η δημοτικότητά του πέταξε.<ref>½αμάνα╗, ''την Ανάσταση και την Ανανέωση'', 257.</ref> Μετά το θάνατο του κυβερνήτη του Ισφαχάν και υποστηρικτή του Μπαμπ, Μανουχερ Χαν Γκορτζι, οι κληρικοί της επαρχίας άσκησαν πίεση στον Βασιλιά της Περσίας, Μοχάμαντ Σαχ Κατζάρ, ώστε να διατάξει τον Μπαμπ να έρθει στην [[Τεχεράνη]] τον Ιανουάριο του 1847.<ref>½αμάνα╗, ''την Ανάσταση και την Ανανέωση'', 258.</ref> Αφού πέρασε αρκετούς μήνες σε ένα στρατόπεδο έξω από την Τεχεράνη, και προτού συναντήσει τον Σαχ, ο Πρωθυπουργός φυλάκισε τον Μπαμπ στο [[Ταμπρίζ]], στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας.<ref name="iranica_bab4" />

Με την πάροδο 40 ημερών στο Ταμπρίζ, ο Μπαμπ μεταφέρθηκε στο φρούριο του Μάκου στην επαρχία Αζερμπαϊτζάν του Ιράν κοντά στα τουρκικά σύνορα. Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του εκεί, ο Μπαμπ άρχισε τη συγγραφή του πιο σημαντικού του έργου, του ''Περσικού Μπαγιάν'', που έμεινε ανολοκλήρωτο. Με αυξανόμενη την δημοτικότητα του Μπαμπ στο Μάκου ακόμα και ο κυβερνήτης του Μάκου προσηλυτίστηκε, και τον Απρίλιο 1848 ο πρωθυπουργός τον μετέφερε στο φρούριο του Τσεχρίκ.<ref name="EoI3">{{Cite encyclopedia}}</ref> Και εκεί, όμως, αυξήθηκε η δημοτικότητα του Μπαμπ, τόσο ώστε οι δεσμοφύλακες χαλάρωσαν τους περιορισμούς του. Εκείνη την περίοδο ο Ακα Μπαλα Μπιγκ Σισβάνι Νακσμπάντι ζωγράφισε το πορτρέτο του Μπαμπ.<ref>{{Cite book|title=The Sources for Early Bābī Doctrine and History|last=Denis MacEoin|publisher=Brill|isbn=90-04-09462-8|year=1992|location=Leiden|pages=177|url=https://books.google.com/books?id=xqV9-zmMxsUC&printsec=frontcover&source=gbs_atb#v=onepage&q&f=false}} Muhammad 'Alí Faydí's ''Hadrat-i Nuqta-yi Ulá'' (Tehran, 132 B.E./1976-77): "This work contains an interesting account of the single portrait of the Báb painted by Áqa Bálá Big Shíshvání Naqshbandí during Shírazí's stay in Urúmiyya in 1848 (pp. 367–74). This painting is now kept in the Bahá'í archives in Haifa..."</ref> Στη συνέχεια, ο Πρωθυπουργός διέταξε να φέρουν τον Μπαμπ πίσω στο Ταμπρίζ, όπου η κυβέρνηση κάλεσε τις θρησκευτικές αρχές να δικάσουν τον Μπαμπ για βλασφημία και αποστασία.<ref name="iranica_bab4" />

 

 

== Η Εκτέλεση ==

Στα μέσα του 1850 ο νέος πρωθυπουργός, ο [[Αμίρ Καμπίρ]],<ref name="gpb_52">{{Cite book|title=God Passes By|first=Effendi|last=Shoghi|authorlink=Shoghi Effendi|publisher=Bahá'í Publishing Trust|isbn=0-87743-020-9|year=1944|location=Wilmette, Illinois, USA|pages=52|url=http://reference.bahai.org/en/t/se/GPB/gpb-5.html#pg52}}</ref> διέταξε την εκτέλεση του Μπαμπ, πιθανώς κατόπιν αποτυχημένων εξεγέρσεων των Μπαμπί και με τη δημοτικότητα του κινήματος να φθίνει. Έφεραν τον Μπαμπ πίσω στη Ταμπρίζ από το Τσεχρίκ για [[Τυφεκισμός|θανάτωση με τυφεκισμό από εκτελεστικό απόσπασμα]]. Τη νύχτα πριν από την εκτέλεσή του, ενώ βρισκόταν στο κελί του, ένας νεαρός Μπαμπί, ο Μωάμεθ-Αλί "Ανις" από το Ζονούζ, έπεσε στα πόδια του Μπαμπ και ικέτεψε να μαρτυρήσει μαζί του, τότε αμέσως συνελήφθη και τοποθετήθηκε στο ίδιο κελί με τον Μπαμπ.

 

 

== Η Διαδοχή ==

Στα πιο επιφανή συγγράμματά του, ο Μπαμπ υπαινίχθηκε την παρουσία του Εκλεκτού, αυτόν «Τον Οποίον ο Θεός θα φανερώσει», και ότι ο ίδιος ήταν «μόνο ένα δαχτυλίδι στο χέρι Αυτού, Τον Οποίον ο Θεός θα φανερώσει.» Τα 20 χρόνια που ακολούθησαν το θάνατο του Μπαμπ, πάνω από 25 άτομα ισχυρίστηκαν ότι βρίσκονται στη θέση του Εκλεκτού, με πιο σημαντικό [[Μπαχαολλά|τον Μπαχαολλά]].