|
== Η εποχή μετά τον Ζαχαριάδη ==
Το 1958 η νέα ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να διαλύσει όλες τις Κομματικές Οργανώσεις που δρούσαν στην Ελλάδα και να εντάξει το σύνολο των μελών του στη χώρα υπό τη σκέπη της [[ΕΔΑ]]. ΕπρόκειτοΔεν επρόκειτο για μια απόφαση ανάγκης, λόγωκαθώς υπήρχε μεγάλη οργανωτική ανάπτυξη, με την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΚΚΕ να έχει επιτευχθεί μέσα σε πολύ λίγα χρόνια από την ήττα στον εμφύλιο. Σύμφωνα με τον Γιώργη-Βοντίτσιο Γούσια, υπεύθυνο για την παράνομη δουλειά του ΚΚΕ στην Ελλάδα, 11.500 μέλη δρούσαν στη χώρα<ref>{{Cite web|url=https://parapodas.files.wordpress.com/2014/12/gousias-b-parapoda.pdf|title=Γιώργη Βοντίτσου-Γούσια: “Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της μεγάληςελληνικής οργανωτικήςαριστεράς” συρρίκνωσης(β’ τόμος-1978), σ.126|last=|first=|ημερομηνία=|website=παρα ποδα|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>. Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά δεν ήταν παρά μια προσωρινή και μεταβατική λύση μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Επρόκειτο για έναν ''οργανωτικό δυϊσμό'': από τη μια στο εξωτερικό βρισκόταν η ''παραδοσιακή ηγεσία'', από την άλλη στην Ελλάδα, η ''βάση'' και η ''νέα ηγεσία''.<ref>[http://www.vernardakis.gr/uplmed/87_kimenososto.pdf Κείμενο Χρήστου Βερναρδάκη για το ΚΚΕ και την ΕΔΑ]</ref><ref>{{Cite web |url=http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=1161620,8916756 |title=Άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τα 90χρονα του ΚΚΕ |accessdate=2011-11-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20111123230654/http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=1161620,8916756 |archivedate=2011-11-23 |url-status=dead }}</ref> Πρόκειται για εξελίξεις που οδήγησαν μεγάλο μέρος στελεχών και το μεγαλύτερο μέρος των μελών του ΚΚΕ, που διαγράφηκαν από το Κόμμα (πολλές φορές δεχόμενοι ιδιαίτερα σκληρή βία από τους πρώην συντρόφους τους και που στη συνέχεια εντάχθηκαν στον αντιρεβιζιονιστικό ή μαρξιστικό - λενινιστικό χώρο, το χώρο που αποκλήθηκε και ως «ζαχαριαδικός - μαοϊκός») να θεωρήσουν πως από τον Μάρτη του 1956 το επαναστατικό - διεθνιστικό ΚΚΕ, το κόμμα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ διαλύθηκε και στη θέση του δημιουργήθηκε ένα αστικό - ρεβιζιονιστικό κόμμα, με την ίδια επωνυμία. Προπαγανδιστές της άποψης αυτής ήταν και οι δύο μεγαλύτερες οργανώσεις του [[Ρεβιζιονισμός|αντιρεβιζιονιστικού]] χώρου στην Ελλάδα, το [[Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας]] (ΕΚΚΕ) και η [[Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας]] (ΟΜΛΕ). {{εκκρεμεί παραπομπή}}
=== Η κρίση των [[Αποστασία του 1965|Ιουλιανών]]===
Μέσω των μαζικών οργανώσεων που έλεγχε, το ΚΚΕ κατάφερε να ηγηθεί στις κινητοποιήσεις εργαζομένων, αγροτών, φοιτητών και διανοουμένων που αναπτύχθηκαν κυρίως μετά το 1970. Η ΚΝΕ, αν και υποσκελιζόμενη από το [[ΕΚΚΕ]] και την [[ΟΜΛΕ]], έπαιξε θετικό ρόλο στις κορυφαίες εκδηλώσεις του αντιδικτατορικού αγώνα, την κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου,<ref>Όσον αφορά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του [[1973]], παρόλο που η καθοδήγηση της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας κράτησε αρχικά μια επιφυλακτική στάση, στη συνέχεια έπαιξε σημαντικό ρόλο ως 3η δύναμη στην Συντονιστική Επιτροπή της Κατάληψης, μετά το [[ΕΚΚΕ]] και την [[ΟΜΛΕ]]. Βλ. Έκθεση και Συμπεράσματα για τα γεγονότα του Νοέμβρη 1973 όπως εγκρίθηκαν στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούλη του 1976, εκδόσεις Οδηγητής, 1983. To κείμενο υπάρχει [http://www.kke.gr/istoria/ekthesh_kai_symperasmata_gia_ta_gegonota_toy_noembrh_1973 επίσης στη διεύθυνση] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090618145105/http://www.kke.gr/istoria/ekthesh_kai_symperasmata_gia_ta_gegonota_toy_noembrh_1973 |date=2009-06-18 }}</ref> που παρόλο που δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το καθεστώς, ενέτειναν την κρίση του.
==Μεταπολίτευση==
|
