Σεργκέι Ραχμάνινοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ''' (''Серге́й Васи́льевич Рахма́нинов'', [[1 Απριλίου]] [[1873]] – [[28 Μαρτίου]] [[1943]]) ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου20ού αιώνα, εξ αιτίας των εξαιρετικών τεχνικών δυνατοτήτων του. Υπάρχουν πολλές ηχογραφήσεις με τον ίδιο να εκτελεί έργα δικά του αλλά και άλλα σημαντικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου. Η ποιότητα των συνθέσεών του συχνά αμφισβητήθηκε, παρ’ όλο που η δημοτικότητά του ήταν πολύ μεγάλη. Στα έργα του συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, 4 [[κοντσέρτο|κοντσέρτα]] για [[πιάνο]], 3 [[συμφωνία (μουσική)|συμφωνίες]], 2 [[σονάτα|σονάτες]] για πιάνο και 3 [[όπερα|όπερες]]. Το ύφος των περισσότερων συνθέσεών του είναι το ύφος του ύστερου ρομαντισμού, συγγενικό με την μουσική του [[Πιότρ Τσαϊκόφσκι|Τσαϊκόφσκι]], αλλά διακρίνονται

Η επιτυχία του διακόπηκε προσωρινά μετά την πρεμιέρα της 1ης [[συμφωνίαΣυμφωνία (μουσική)|συμφωνίαςΣυμφωνίας]], στις 15 Μαρτίου 1897 στην Αγία Πετρούπολη, υπό την διεύθυνση του [[Αλεξάντρ Γκλαζούνοφ]], για τον οποίον λέγεται ότι διηύθυνε το έργο μεθυσμένος. Η υποδοχή του έργο από τους κριτικούς ήταν αρνητική και προκάλεσε στον συνθέτη μεγάλη απογοήτευση που εξελίχθηκε σε κατάθλιψη. Τότε διέκοψε προσωρινά την ενασχόληση με την σύνθεση και εργαζόταν μόνο ως διευθυντής ορχήστρας, ενώ παράλληλα υποβαλλόταν σε ψυχοθεραπεία μέσω υπνωτισμού από τον πρωτοπόρο τότε Νικολάι Νταλ. Τα αποτελέσματα της θεραπείας ήταν άμεσα και σύντομα άρχισε να επεξεργάζεται το 2ο κοντσέρτο για πιάνο, που παρουσιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου 1901 υπό την διεύθυνση του Ζιλότι, με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο, και είναι ακόμα και σήμερα ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του.

Στις 29 Απριλίου 1902 παντρεύτηκε την ξαδέρφηεξαδέλφη του, [[Νατάλια Σάτινα]]. Το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες, την Ιρίνα και την Τατιάνα. Κατά το μήνα του μέλιτος, το ζευγάρι επισκέπτεται τη [[Βιέννη]], τη [[Βενετία]], τη [[Λουκέρνη]] και το [[Μπαϊρόιτ]], όπου παρακολουθούν έργα [[Βάγκνερ]]. Τις εμπειρίες του από αυτό το ταξίδι ο Ραχμάνινοφ τις αποτυπώνει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, συνθέτοντας τα '''Δώδεκα Τραγούδια έργο 21''' και μετά το ταξίδι μέσα από τα δύο μεγάλα έργα του για σόλο πιάνο, τις '''Παραλλαγές σε ένα θέμα του Σοπέν έργο 22''' και τα '''Πρελούδια έργο 23'''.

=== Η επιστροφή ===

Το 1904 ανέλαβε τηντη θέση του διευθυντή ορχήστρας στο [[Θέατρο Μπολσόι]]. Παρέμεινε στηνστη θέση αυτή για δύο χρόνια˙ ήταν αυστηρός διευθυντής και πολύ επιτυχημένος και οι κριτικές για τις συναυλίες του ήταν πολύ θετικές. Από το 1906 και για τα δύο επόμενα χρόνια ο συνθέτης και η η οικογένεια περνούσαν τους χειμερινούς μήνες στην [[Δρέσδη]]. Εκεί συνέθεσε την 2η [[Συμφωνία (μουσική)|Συμφωνία]] op. 27 σε Μι ελάσσονα, την 1η [[Σονάτα]] op. 28 σε Ρε ελάσσονα και το [[Συμφωνικό ποίημα]] ''Το νησί των νεκρών'', το οποίο εμπνεύστηκε από τον ομώνυμο πίνακα του Arnold Böcklin.

=== Μετανάστευση στις Η.Π.Α. ===

=== Όπερες ===

[[Κατηγορία:Κλασικοί συνθέτες του 20ου20ού αιώνα]]