Μίλαν Ατσίμοβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ατσίμοβιτς ήταν εγκληματολόγος στο επάγγελμα, πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν επικεφαλής της αστυνομίας του Βελιγραδίου. Το 1939 χρημάτισε ως υπουργός εσωτερικών του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας στην προ-φασιστική κυβέρνηση του [[Μίλαν Στογιαντίνοβιτς]]. Ήταν ένθερμος αντί κομμουνιστήςαντικομμουνιστής και φίλο Γερμανόςφιλογερμανός. Ήταν σε επαφή με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες πριν από το ξέσπασμα του πολέμου.

Το 1931 διορίστηκε επιθεωρητής της περιοχής του [[Μάριμπορ]] αλλά σύντομα επέστρεψε στο Βελιγράδι. Διετέλεσε μέλος του Ριζοσπαστικού κόμματος του Μίλαν Στογιαντίνοβιτς και στην κυβέρνηση του Μίλαν Στογιαντίνοβιτς ήταν ο υπουργός εσωτερικών από τις 21 Αυγούστου 1938 έως τις 5 Φεβρουαρίου 1939.

Μετά την κατάληψη της [[Σερβία]]ς από τον Γερμανικό στρατό του έγινε πρόταση να σχηματίσει κυβέρνηση όπου και δέχτηκε. Οι Γερμανοί προτιμούσαν τον Ατσίμοβιτς επειδή ήταν ειδικός σε θέματα ασφάλειας, και ιδεολογικά υποστήριζε τον φασισμό<ref> Петрановић (1992), стр. 134.</ref>. Διορίσθηκε επίτροπος της κυβέρνησης, πρωθυπουργός, και επίτροπος εσωτερικών υποθέσεων. Μετά από την κατάσταση κατοχής της Σερβίας η κυβέρνηση αυτή αναγνωρίστηκε διεθνώς<ref> Петрановић (1992), стр. 146.</ref>. Η κυβέρνηση παραιτήθηκε τον Αύγουστο το 1941 και αντικαταστάθηκε από την [[Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας Μίλαν Νέντιτς 1941|κυβέρνηση του Μίλαν Νέντιτς]] στην οποία ο Ατσίμοβιτς χρημάτισε υπουργός εσωτερικών<ref>Петрановић (1992), стр. 219.</ref>.

Συνεργάστηκε με τους [[Τσέτνικ]] του [[Ντράγκολιουμπ Μιχαΐλοβιτς]] οι οποίοι δρούσαν ανενόχλητοι<ref> Tomasevich (1975), стр. 197.</ref>. Ακόμα και οι Γερμανοί συνιστούσαν να μην κυνηγήσει λιποτάκτες του στρατού που ήταν στους Τσέτνικ του Μιχαΐλοβιτς και όχι υπό κομμουνιστική επιρροή<ref>Борковић (1979b), стр. 369.</ref>. Από την παραίτησή του από την κυβέρνηση το 1942 αποστασιοποιήθηκε από το καθεστώς Νέντιτς.