Άννα Μαρία Λουίζα των Μεδίκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Άννα- Μαρία-Λουΐζα Λουίζα''' (''Anna- Maria- Luisa de' Medici'', [[11 Αυγούστου]] [[1667]] - [[18 Φεβρουαρίου]] [[1743]]) από τον [[Οίκος των Μεδίκων|Οίκο των Μεδίκων]] ήταν η τελευταία απόγονος της οικογένειας των [[Οίκος των Μεδίκων|Μεδίκων]].

Μοναχοκόρη και δεύτερο παιδί (από τρία αδέλφια) του [[Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων]], μεγάλου δούκα της [[Τοσκάνη|Τοσκάνης]], και της συζύγου του, [[Μαργαρίτα Λουίζα της Ορλεάνης|Μαργαρίτας-Λουΐζας τωνΛουίζας Βουρβόνωντης Ορλεάνης]], ανιψιάς του [[Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΓ΄]] της Γαλλίας.

Παρά τις προσπάθειες τής μητέρας της να προκαλέσει αποβολή στην εγκυμοσύνη της, κάνοντας υπερβολική ιππασία, η μικρή παιδούλα γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1667 στη [[Φλωρεντία]] και πήρε το όνομά της από τη θεία της, Anne-Marie[[Άννα LouiseΜαρία Λουίζα της [[Ορλεάνη]]ςΟρλεάνης, δούκισσα του Μονπανσιέ|Άννα Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης, Δούκισσα του MontpensierΜονπενσιέ]].

Η σχέση των γονιών της ήταν αρκετά ανταγωνιστική. Η μητέρα της δεν έχανε ευκαιρία και σε κάθε περίσταση πρόσβαλε τον άνδρα της ακόμη και μπροστά στον Παπικό [[Νούντσιος|Νούντσιο]], αποκαλώντας τον «''κακό γαμπρό''». Τελικά, ο Κόζιμο Γ΄ τα Χριστούγεννα του 1674 συναινεί και η σύζυγος του αποχωρεί, για να κλειστεί στο Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου της [[Μονμάρτρη]]ς στο [[Παρίσι]]. Όλα της τα προνόμια και τα περιουσιακά στοιχεία θα περάσουν στα παιδιά της μετά το θάνατό της. Η Άννα- Μαρία-Λουΐζα Λουίζα δεν την ξαναείδε ποτέ. Την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της (από την πλευρά του πατέρα της) η, [[Βικτώρια ντελα Ρόβερε|Βικτώρια ντέλλα Ρόβερε]].

[[Αρχείο:Jan Frans van Douven, Doppelbildnis Johann Wilhelm von der Pfalz und Anna Maria Luisa de' Medici (1708).jpg|μικρογραφία |ΗΟ Άννα-Μαρία-ΛουΐζαΙωάννης Γουλιέλμος και οη Άννα Μαρία ΓιόχανΛουίζα. Βίλχελμ-ΠίνακοθήκηΠινακοθήκη Ουφίτσι.]]

Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, το 1669 η Άννα- Μαρία-Λουΐζα Λουίζα θεωρήθηκε πιθανή νύφη για τον [[Λουδοβίκος, Μέγαςτης ΔελφίνοςΓαλλίας (1661-1711)|Λουδοβίκο των Βουρβόνων]], Μέγα Δελφίνο της Γαλλίας. Ιδέα που απορρίφτηκε από τον πατέρα της, ο οποίος αντίθετα προσπάθησε να αρχίσει διαπραγματεύσεις για να παντρευτεί η κόρη του τον [[Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας|Πέτρο Β΄]] της Πορτογαλίας. Οι Πορτογάλοι υπουργοί, φοβούμενοι ότι πιθανόν η Άννα- Μαρία είχε κληρονομήσει τον ιδιότροπο χαρακτήρα της μητέρας της και ότι θα μπορούσε να επηρεάσει τον αδύναμο χαρακτήρα τού ηγεμόνα, απέρριψαν την πρόταση. Μετά από συνεχείς απορρίψεις, ο αυτοκράτορας [[Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] προτείνει για σύζυγο τον [[Ιωάννης Γουλιέλμος του Παλατινάτου|Ιωάννη- Γουλιέλμο των Βίττελσμπαχ]] δούκα του Νόιμπουργκ & [[Παλατινάτο|εκλέκτορα του Παλατινάτου]]<ref>{{cite book

}}</ref>. Πράγματι, ο γάμος γίνεται στις 29 Απριλίου 1691 και αναχωρεί με τον μικρό της αδελφό για το [[ΝτίσελντορφΝτύσσελντορφ]]. Το 1692 μένει έγκυος αλλά αποβάλει, λόγω [[σύφιλη]]ς τού συζύγου της, εξαιτίας της οποίας το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Αν κανείς εξαιρέσει αυτό το γεγονός, κατά τα άλλα, είχε έναν αρμονικό γάμο. Παρακολουθούσε μαζί με τον σύζυγό της μουσικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.

Ο σύζυγός της πεθαίνει το 1716 και η πριγκίπισσα μένει μόνη, με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο τού 1717 να επιστρέψει στη Φλωρεντία. Εκεί αντιμετωπίζει την εχθρότητα της χήρας του αδελφού της Φερδινάνδου, καθώς και του αδελφού της [[Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων|Τζαν- Γκαστόνε]], που την απεχθανόταν εξαιτίας της ανάμειξής της στον αποτυχημένο του γάμο με την [[Άννα Μαρία Φραγκίσκη της Σαξονίας-ΛάινινγκενΛάουενμπουργκ|Άννα Μαρία Φραγκίσκη της Σαξονίας-Λάουενμπεργκ]]. Αναγκάζεται λοιπόν να εγκαταλείψει την αριστερή πτέρυγα του βασιλικούΒασιλικού παλατιούΠαλατιού [[Παλάτσο Πίττι|Πίττι]] και να εγκατασταθεί στη βίλλαΒίλλα "''La Quiete''".

Ο Τζαν- Γκαστόνε πέθανε στις 9 Ιουλίου 1737, περιβαλόμενοςπεριβαλλόμενος από ιεράρχες και την αδελφή του. Τότε τα υπάρχοντά των Μεδίκων, συμπεριλαμβανομένων χρημάτων, τεράστιων συλλογών έργων τέχνης, κτηρίων τού κράτους και εδαφών τού πρώην [[Ουρμπίνο|Δουκάτου του Ουρμπίνο]], περιήλθαν στην Άννα- Μαρία- Λουίζα. Είναι η τελευταία απόγονος των Μεδίκων, διότι παρά τις προσπάθειες τού [[Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων]] μεγάλου δούκα της Τοσκάνης, να αλλάξει το κληρονομικό δίκαιο όταν πέθανε ο γιος του [[Φερδινάνδος των Μεδίκων, πρίγκιπας|Φερδινάνδος]] και να παραχωρήσει τα δικαιώματα στους εναπομείναντες συγγενείς του, το σχέδιό του απορρίφθηκε από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και τον αυτοκράτορα [[Κάρολος ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολο ΣΤ΄ των Αψβούργων]].

Η Άννα- Μαρία-Λουΐζα Λουίζα το ίδιο έτος υπογράφει τη - σωτήρια για την Φλωρεντία- συμφωνία, με την [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] και τον [[Φραγκίσκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκο Γ΄]] δούκα της Λωρραίνης, τη λεγόμενη ''Patto di Famiglia '' (συμφωνία''Συμφωνία για την οικογένεια''). Σε αυτήν υπάρχει απαράβατος όρος, ότι όλη η προσωπική περιουσία των Μεδίκων, που παραχωρήθηκε από την ιδία στη δυναστεία της Λωρραίνης, δεν θα μεταφερθεί ποτέ έξω από τη Φλωρεντία<ref>{{cite book

Η ιδία διαμένει σε ειδική πτέρυγα στο [[Παλάτσο Πίττι|παλάτσοΠαλάτι Πίττι]] και ασχολείται με την επίβλεψη της ολοκλήρωσης της πρόσοψης της [[Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου, Φλωρεντία|Βασιλικής του Αγίου Λαυρεντίου]].

Πέθανε σε ηλικία 75 ετών τον Φεβρουάριο του 1743 στο παλάτσοΠαλάτι Πίττι και θάφτηκε με τιμές στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου στη Φλωρεντία.