Βικιπαίδεια

Ντίνο Τζοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ δεν είχε την ακριβή ηλικία του Ντινάρα
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό Προχωρημένη επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 57:
Ο Ντίνο Τζοφ γεννήθηκε το [[1942]] και στην εφηβική του ηλικία δεν έδειχνε ότι ήταν ικανός για μεγάλα πράγματα στο ποδόσφαιρο, επειδή ήταν κοντός. Το 1956 πήγε να δοκιμαστεί στις παιδικές ομάδες της [[Γιουβέντους]] και της [[ΦΚ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο|Ίντερ]] αλλά τον απέρριψαν επειδή ήταν μόλις 1,50 μ.
 
Όμως, δούλεψε σκληρά για πέντε χρόνια σε συνδυασμό με κατάλληλη δίαιτα και κατάφερε να πάρει 33 εκατοστά. Παράλληλα εργαζόταν ως μηχανικός δικύκλων. Το [[1961]] υπέγραψε στην [[Ουντινέζε]] αλλά στο πρώτο ματς δέχθηκε πέντε γκολ. Παρά το άσχημο ξεκίνημα κατάφερε να αγωνιστεί σε 38 ματς τις δύο επόμενες σεζόν (1961-631961–63).
Την αγωνιστική περίοδο 1962-631962–63 καθιερώθηκε κάτω από τα γκολπόστδοκάρια και είχε πολύτιμη συμβολή στην επάνοδο των «φριουλάνι» στα μεγάλα σαλόνια, προτού πάρει μεταγραφή στη Μάντοβα και «ψηθεί» με 131 συμμετοχές σε τέσσερα χρόνια.
 
Οι κορυφαίοι σύλλογοι της χώρας είχαν αρχίσει να στρέφουν το βλέμμα τους προς τον Τζοφ, ενώ ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Εντμόντο Φάμπρι σκεφτόταν σοβαρά να τον συμπεριλάβει στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Τελικά, οι Ενρίκο Αλμπερτόζι, Ρομπέρτο Αντζολίν και Πιερλουίτζι Πιτσαμπάλα ήταν οι τερματοφύλακες που μπήκαν στο αεροπλάνο με προορισμό την Αγγλία.
Γραμμή 67:
Το [[1972]] παίρνει μεταγραφή για τη [[Γιουβέντους]], στην οποία αγωνίστηκε 11 χρόνια έως την ηλικία των 41 ετών.
Γνώρισε μεγάλες επιτυχίες. Κατέκτησε το [[Κύπελλο ΟΥΕΦΑ]], έξι πρωταθλήματα Ιταλίας και δύο Κύπελλα.<ref>{{cite web |url =https://www.transfermarkt.com/dino-zoff/erfolge/spieler/89229|title =Dino Zoff player profile|accessdate=28 Ιουνίου 2020}}</ref>
Μελανά σημεία οι απώλειες του [[Τσάμπιονς Λιγκ |Κυπέλλου Πρωταθλητριών]] το 1973 (0-10–1 από τον [[ΑΦΚ Άγιαξ|Άγιαξ]]) και το 1983 (από το [[Αμβούργο ΣΦ|Αμβούργο]]). Το 1973 κατετάγη δεύτερος στο διαγωνισμό της [[Χρυσή Μπάλα |Χρυσής Μπάλας]] - ο [[Γιόχαν Κρόιφ]] υπερτέρησε όπως και στο τελικό του μεγάλου Ευρωπαϊκού Κυπέλλου.<ref>{{cite web |url =http://www.rsssf.com/miscellaneous/europa-poy73.html|title=European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1973 |accessdate =28 Ιουνίου 2020}}</ref>
 
Στο [[Κύπελλο ΟΥΕΦΑ]] του [[1977]] ο Τζοφ ήταν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της ομάδας και από τους στυλοβάτες εκείνης της πορείας που άρχισε από το Μάντσεστερ όταν και απέκλεισε και τις δύο ομάδες της πόλης, πρώτα τη Σίτι (0-10–1, 2-02–0) και μετά τη Γιουνάιτεντ (0-10–1, 3-03–0) και ολοκληρώθηκε απέναντι στο διπλό τελικό με την [[Ατλέτικο Μπιλμπάο]] (1-01–0, 1-21–2). Μάλιστα στα ημιτελικά απέκλεισε την [[ΑΕΚ]] (4-14–1, 1-01–0) στην άκρως επιτυχημένη πορεία των «κιτρινόμαυρων» που έφθασε ως τα ημιτελικά.<ref>{{cite web |url =https://sport-retro.gr/otan-h-aek-htan-aekara-h-poreia-mexri-ta-hmitelika-toy-kypellou-uefa/|title =Όταν η ΑΕΚ ήταν… ΑΕΚάρα! Η πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA |accessdate=28 Ιουνίου 2020}}</ref>
Το τελευταίο του παιχνίδι στην Ιταλία ήταν το Γιουβέντους-Τζένοα 4-24–2 στις 15 Μαΐου, ενώ κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια δέκα ημέρες αργότερα. Η Γιουβέντους -των [[Μισέλ Πλατινί]] , [[Πάολο Ρόσι]], [[Ζμπίγκνιεβ Μπόνιεκ]], [[Κλαούντιο Τζεντίλε]], [[Μάρκο Ταρντέλι]] - αν και ακλόνητο φαβορί ηττήθηκε με 1-01–0 στο τελικό του [[Τσάμπιονς Λιγκ |Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Πρωταθλητριών]] στο [[ΟΑΚΑ]] από το [[Αμβούργο ΣΦ|Αμβούργο]].<ref>{{cite web |url =https://forzaitalianfootball-com.cdn.ampproject.org/v/s/forzaitalianfootball.com/2015/05/1983-european-cup-final-magath-thunderbolt-shatters-vecchia-signora/amp/?amp_js_v=a3&amp_gsa=1&usqp=mq331AQFKAGwASA%3D#aoh=15933053390833&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&amp_tf=%CE%91%CF%80%CF%8C%20%251%24s&ampshare=https%3A%2F%2Fforzaitalianfootball.com%2F2015%2F05%2F1983-european-cup-final-magath-thunderbolt-shatters-vecchia-signora%2F|title=1983 EUROPEAN CUP FINAL: MAGATH THUNDERBOLT SHATTERS JUVENTUS |accessdate=28 Ιουνίου 2020}}</ref>
Το [[1983]] αποφάσισε να σταματήσει και να δημιουργήσει μια σχολή τερματοφυλάκων στη Γιουβέντους, την οποία όμως διατήρησε για μικρό χρονικό διάστημα.
 
=== Διεθνής καριέρα ===
 
Το [[1968]] κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα, με την οποία κατέκτησε το [[Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 1968| Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα]] το ίδιο έτος αγωνιζόμενος ως βασικός. Μια κακή εμφάνιση σε αγώνα με την [[Εθνική Ισπανίας (ποδόσφαιρο ανδρών) |Ισπανία]] το Φεβρουάριο του 1970 ήταν η αιτία για να δει το [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1970|Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970]] ως αναπληρωματικός του Αλμπερτόζι.<ref>{{cite web |url =https://www.francefootball.fr/news/Dino-zoff-dernier-episode-de-nos-100-joueurs-qui-ont-marque-l-histoire-de-la-coupe-du-monde/911189 |title=FRANCE FOOTBALL : Dino Zoff, dernier épisode de nos 100 joueurs qui ont marqué l'histoire de la Coupe du monde |accessdate=24 Νοεμβρίου 2020}}</ref> Στη συνέχεια έγινε βασικός στην Εθνική και κατάφερε να κρατήσει ανέπαφη την εστία του επί 12 συνεχείς αγώνες (1.142 λεπτά) μέχρι τον εναρκτήριο αγώνα του [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1974| Παγκοσμίου Κυπέλλου]] του [[1974]], όταν δέχθηκε γκολ από τον Σάνον της [[ΑϊτήΕθνική Αϊτής (ποδόσφαιρο ανδρών) |Αϊτής]]ς, δημιουργώντας ένα σπάνιο ρεκόρ.<ref>{{cite web |url = http://www.planetworldcup.com/LEGENDS/zoff.html|title =Dino Zoff (Italy) |accessdate =28 Ιουνίου 2020}} </ref>
 
Επόμενο μεγάλο ραντεβού ήταν η κατάκτηση του [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1982|Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982]], στο οποίο ήταν αρχηγός της εθνικής και αναδείχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας της διοργάνωσης. Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο όντας στον τελικό 40 ετών, 4 μηνών και 133 ημερών.<ref>{{cite web |url =https://www.goal.com/en/lists/milla-zoff-el-hadary-the-oldest-players-in-world-cup-history/1wau0ekie341x15h2qpa5px43d|title =Milla, Zoff, El Hadary & the oldest players in World Cup history|accessdate =28 Ιουνίου 2020}}</ref> Τερματίζοντας τη διεθνή σταδιοδρομία του είχε 112 συμμετοχές, τη δεύτερη καλύτερη επίδοση στην εποχή του πίσω από το Σουηδό Μπγιορν Νόρντκβιστ.<ref>{{cite web |url =http://www.rsssf.com/miscellaneous/zoff-intl.html|title =Dino Zoff - Century of International Appearances|accessdate =28 Ιουνίου 2020}}</ref>
Γραμμή 82:
 
===Προπονητής ===
Μετά τη συνταξιοδότησή του ως ποδοσφαιριστής, ο Τζοφ συνέχισε την καριέρα του προπονητή. Ήταν προπονητής της ιταλικής εθνικής ομάδας, με τον οποίο έφτασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2000, και σε αρκετούς άλλους ιταλικούς συλλόγους, συμπεριλαμβανομένου του πρώην συλλόγου του Γιουβέντους , με τον οποίο κέρδισε ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ένα Κύπελλο Ιταλίας κατά τη σεζόν 1989–90, τρόπαια που είχε κερδίσει επίσης ως παίκτης.<ref>{{cite web |url =https://www.transfermarkt.com/dino-zoff/profil/trainer/2049|title =Dino Zoff : manager |accessdate=4 Ιουλίου 2020}}</ref>
 
Το [[2003]] επελέγη από την Ομοσπονδία της Ιταλίας ως ο "χρυσός παίκτης" της χώρας για τον εορτασμό των 50 χρόνων της [[ΟΥΕΦΑ]].<ref>{{cite web |url=https://web.archive.org/web/20070312053707/http://www.uefa.com/uefa/news/Kind%3D256/newsId%3D130150.html|title = Golden Players take centre stage |accessdate=2 Ιουλίου 2020}}</ref>
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ντίνο_Τζοφ"