Ιερά Μητρόπολις Πολυανής και Κιλκισίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

==Αγιολογία==

*Άγιοι [[Πεντεκαίδεκα Μάρτυρες]] οι εν [[Στρώμνιτσα|Τιβεριούπολη]], πολιούχοι Κιλκίς (στον ομώνυμο ναό της πόλης). Από το 1913 έως το 1919 οι περισσότεροι Έλληνες της [[Στρώμνιτσα|Στρώμνιτσας (Τιβεριούπολης)]] μετακινήθηκαν εντός Ελληνικής επικράτειας στη Μακεδονία και εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς και τη Θεσσαλονίκη. Έτσι καθώς πολιούχοι της [[Στρώμνιτσα|Στρώμνιτσας (Τιβεριούπολης)]] ήταν οι Άγιοι Πεντεκαίδεκα, καθιερώθηκαν και ως πολιούχοι Κιλκίς από τους Έλληνες Μακεδόνες πρόσφυγες της Στρώμνιτσας που εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς{{efn|Οι Πεντεκαίδεκα Μάρτυρες ήταν 16, καθώς ο Τιμόθεος λόγω γήρατος δεν άντεξε τους βασανισμούς και πέθανε πολύ γρήγορα, κι έτσι αντικαταστάθηκε από τον Ετιμάσιο. Αυτοί ήταν:

 

Τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου βρίσκονται κοντά στον ναό του Προφήτη Ηλία. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου της [[Παλαιά Δοϊράνη|Παλαιάς Δοϊράνης]] χτίστηκε το 1911 από την ελληνική κοινότητα μετά την κατάληψη του ναού του Προφήτη Ηλία από τη βουλγαρική εξαρχία. Σήμερα είναι κατεστραμμένος.

 

Η [[Μάχη της Δοϊράνης (1913)]] έλαβε χώρα κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο μεταξύ ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων στις 23 Ιουνίου 1913.

Ύστερα από σύντομο αλλά και σφοδρό αγώνα, τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν να απελευθερώσουν την πόλη της Δοϊράνης. Τα βουλγαρικά τμήματα συμπτύχθηκαν άτακτα προς βορρά, αφού απήγαγαν ως ομήρους τον Μητροπολίτη Πολυανής Φώτιο και 30 προκρίτους της πόλης. Αποτεφρώνουν επίσης, τη μητρόπολη Πολυανής μαζί με τα αρχεία του Κώδικα, που αποτελούσαν τη σημαντικότερη καταγραφή της ιστορίας της περιοχής. Στο πέρασμά τους κατά την οπισθοχώρηση, οι Βούλγαροι δεν άφησαν τίποτα όρθιο, ούτε έμψυχο ούτε άψυχο υλικό. Επρόκειτο για μια ολοκληρωτική καταστροφή.

Η 3η Μεραρχία συνέχισε την καταδίωξη και το ίδιο βράδυ κατέλαβε τα υψώματα βόρεια της πόλης. Μετά τη χάραξη των συνόρων όμως, το βορειοδυτικό τμήμα του λεκανοπεδίου Δοϊράνης μαζί με την ομώνυμη πόλη, (Παλαιά) Δοϊράνη ή Πολυανή, πέρασε στη Βουλγαρική πλευρά και οι κάτοικοί της προσέφυγαν στη Δοϊράνη Κιλκίς και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.<ref>[http://www.kilkis24.gr/104%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%8A%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82/ Η επέτειος της Μάχης Δοϊράνης 1913]</ref><ref>[http://www.mixanitouxronou.gr/i-sygklonistiki-istoria-dyo-aderfon-poy-xanaesmixan-meta-ti-machi-tis-doiranis-stratologithikan-me-ti-via-ston-voylgariko-strato-alla-kataferan-na-drapeteysoyn-o-enas-theoroyse-ton-allo-nekro/ Η συγκλονιστική ιστορία δύο αδερφών που ξαναέσμιξαν μετά τη μάχη της Δοϊράνης - mixanitouxronou.gr]</ref>

 

 

==== Εγκατάσταση προσφύγων (1913-1924) ====

Με τη [[Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913)]] επιδικάστηκε στη Βουλγαρία τμήμα της Μακεδονίας συμπεριλαμβανομένης της πόλης της [[Στρώμνιτσα]]ς (Τιβεριουπόλεως). Έτσι το ελληνικό στοιχείο αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ελλάδα. Στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο πόλη του Κιλκίς εγκαταστάθηκαν τον Αύγουστο του 1913 οι Έλληνες Μακεδόνες πρόσφυγες από τις πόλεις [[Στρώμνιτσα]], [[Τίκφες]] και [[Γευγελή]] της βόρειας Μακεδονίας.

Οι Στρωμνιτσιώτες που εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς ανέρχονταν σε 3.500 πρόσωπα και έφεραν μαζί τους ως κειμήλια την παλαιά εικόνα των Πεντεκαίδεκα Ιερομαρτύρων και το λείψανο του αγίου Πέτρου, ενός εκ των Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων πολιούχων της Στρώμνιτσας. Εναπόθεσαν τα κειμήλια σε έναν παλαιό ναό της Μεταμορφώσεως κοντά στο Κοιμητήριο, τον οποίο μετονόμασαν σε ναό των Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων και από τότε καθιερώθηκαν ως πολιούχοι του Κιλκίς. Επίσης έφεραν και μια παλαιά εικόνα του Αγίου Δημητρίου την οποία εναπόθεσαν επίσης σε έναν παλαιό ναό του Αγίου Αθανασίου, που μετονόμασαν σε ναό του Αγίου Δημητρίου λόγω του ότι και στην Στρώμνιτσα υπήρχε ναός προς τιμήν του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου ο οποίος ήταν ο Μητροπολιτικός ναός της πόλης. Σε ανάμνηση του ονόματος της πατρίδας τους οι Έλληνες πρόσφυγες έδωσαν στην πόλη του Κιλκίς την ονομασία «'''Νέα Στρώμνιτσα'''».<ref name="Plethysmos">{{cite web|title=Εξέλιξη πληθυσμού Δήμου Κιλκίς|url=http://cultour.damt.gov.gr/article.php?article_id=1121&topic_id=53&level=3&belongs=10&area_id=6&lang=gr|archiveurl=https://archive.today/20120707100355/http://cultour.damt.gov.gr/article.php?article_id=1121&topic_id=53&level=3&belongs=10&area_id=6&lang=gr|archivedate=2012-07-07|work=Οδηγός Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας|accessdate= 2012-01-26|url-status=dead}}</ref><ref>[http://www.impk.gr/page/%CE%BF%E1%BC%B1-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1-%E1%BC%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82 Ιερά Μητρόπολις Πολυανής και Κιλκισίου: Οἱ Άγιοι Πεντεκαίδεκα Ἱερομάρτυρες, impk.gr]</ref>

 

Το επόμενο έτος, 1914, εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς Θρακιώτες από το [[Ακαλάν]]<ref>[http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/download/5733/5472.pdf Μακεδονικά - eJournals]</ref><ref>[http://www.xanthi.ilsp.gr/thraki/history/his.asp?perioxhid=N0100 Ακαλάν Δήμος (1915 - 1919) Θρακικός Ηλεκτρονικός Θησαυρός]</ref> (σήμερα Μπελοπόλιανε) και τη [[Στενήμαχος (Βουλγαρία)|Στενήμαχο]] της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]], λόγω των διώξεων των Βουλγάρων, και από τη [[Βιζύη]] της [[Ανατολική Θράκη|Ανατολικής Θράκης]]. Από το 1913 έως το 1919 οι περισσότεροι Έλληνες των περιοχών αυτών μετακινήθηκαν εντός Ελληνικής επικράτειας στη Μακεδονία σύμφωνα με τη χάραξη των νέων συνόρων. Οι Θρακιώτες πρόσφυγες της Στενημάχου τιμούν την Παναγία Ελεούσα και τον Άγιο Τρύφωνα προστάτη των αμπελοκαλλιεργητών καθώς ασχολούνταν με την καλλιέργεια της αμπέλου.<ref>[https://www.slideshare.net/makatsaveli/ss-73307491 Από τα μοναστήρια των χαμένων πατρίδων στα μοναστήρια του τόπου μας]</ref><ref>''Η Στρώμνιτσα, από την εποποιία στο δράμα''. Έκδοση του Συλλόγου Στρωμνιτσιωτών Κιλκίς «Η Τιβεριούπολις», Κιλκίς 1990</ref>{{page needed}}

 

Αρχείο:Agiou Georgiou Kilkis 2.jpg|Λεπτομέρεια του τέμπλου στο ναό της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Κιλκίς.

Αρχείο:Agiou Georgiou Kilkis 3.jpg|Ο Παντοκράτωρ στο ναό της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Κιλκίς

Αρχείο:Дојранската грчка црква во 1924.jpg|O ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Γεωργίου που είχε κτισθεί το 1911, σε φωτογραφία του 1924. Είναι κατεστραμμένος σήμερα και βρίσκεται στην [[Παλαιά Δοϊράνη|Παλαιά Δοϊράνη (Πολυανή)]] (που ανήκει πλέον στη Βόρεια Μακεδονία).

</gallery>