Ατιράου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ξύλινο φρούριο στο στόμιο του [[Ουράλης|ποταμού Γιάικ]] ιδρύθηκε το 1645 ως Νίζνι Γιάιτσκι Γκορόντοκ (κυριολεκτικά, ''Φρούριο του Κάτω Γιάικ'') από τον Ρώσο έμπορο [[Γκούρι Ναζάροφ]], καταγόμενο από το [[Γιαροσλάβλ]], που ειδικεύτηκε στο εμπόριο με τα κράτη της [[Χίβα|Χίβας]] και [[Μπουχάρα|Μπουχάρας]]. Το φρούριο λεηλατήθηκε από τους [[Κοζάκοι του Γιαΐκ|κοζάκους του ΓιάικΓιαΐκ]], οδηγώντας την οικογένεια Γκούριεφ να το ξαναχτίσει (1647-62). Ο [[Αλέξιος της Ρωσίας|Τσάρος Αλέξιος]] έστειλε μια φρουρά [[Στρέλτσι]] για να προστατεύσει το φρούριο από Κοζάκικες επιδρομές. Παρά τις προσπάθειες αυτές, ο Κοζάκος επαναστάτης [[Στέπαν Ραζίν]] κατείχε τη πόλη το 1667 και το 1668. Το φρούριο έχασε σταδιακά τη στρατηγική του σημασία και κατεδαφίστηκε το 1810. Από το 1708 έως το 1992 ήταν γνωστό ως Γκούριεφ, ενώ στα καζακικά το όνομα Ατιράου σημαίνει '[[Δέλτα ποταμού]]'.