Κόκκινη τρομοκρατία (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Σύγχρονη πραγμάτευση: αφαίρεση λανθασμένης σήμανσης , η παραπομπή στο κείμενο βρίσκεται στο τέλος της επόμενης περιόδου
Γραμμή 33:
 
==Σύγχρονη πραγμάτευση==
Υποστηρικτές του ΕΑΜ και του ΚΚΕ θεωρούν ότι αυτές οι εκδηλώσεις βίας οφείλονται κυρίως στις προσωπικότητες και των ιδιαίτερο ζήλο τοπικών στελεχών του ΕΑΜ.<ref>Mazower, 1993, σελ. 113</ref> Αντίθετη άποψη έχει ο [[Στάθης Καλύβας]], ο οποίος πιστεύει ότι η "ερυθρά τρομοκρατία" ήταν κεντρικά οργανωμένη, και εκτελούνταν από τα τοπικά όργανα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, και είχε έντονα χαρακτηριστικά γραφειοκρατικού μηχανισμού με καταμερισμό εργασίας.<ref>{{harvnb|Καλύβας|2001|pp=155, 156, 161}}.</ref> Ορισμένοι ιστορικοί έχουν κάνει κριτική σε αυτή τη θεώρηση, αναφέροντας μεθοδολογικά λάθη και αμφισβήτηση των δεδομένων που χρησιμοποίησε ως στρατευμένα.<ref>[http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=308737 Η «κόκκινη» και η «μαύρη» βία, Χάγκεν Φλάισερ ανακτήθηκε 3/3/2014]</ref> Ο [[Ηλίας Νικολακόπουλος]] γράφει ότι η αμφιλεγόμενη καταμέτρηση των νεκρών της Αργολίδας από τον Καλύβα δεν μπορεί να γενικευθεί σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, ότι «η «κόκκινη βία» ... δεν αποτελούσε την κυρίαρχη μορφή της εαμικής παρουσίας», αλλά η γενίκευση αυτή αποτελεί απλουστευτική ερμηνεία, κατά «παραβίαση των βασικών θέσεων» που επικαλείται ο Καλύβας, ενώ η συνολική ερμηνεία που επιχειρεί αποσυνδέει τα γεγονότα από το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο του Β' Παγκοσμίου πολέμου.<ref>{{Cite news|title=H κόκκινη βία και ο εξαγνισμός των δωσιλόγων|url=http://ellinikosemfilios.blogspot.com/2012/04/h.html|last=Νικολακόπουλος|first=Ηλίας|date=22-05-2004|work=[[Τα Νέα]]|author-link=Ηλίας Νικολακόπουλος}}</ref> Σε άρθρο τους στη βρετανική εφημερίδα ''Guardian'', οι δημοσιογράφοι Ed Vulliamy και Έλενα Σμίθ έγραψαν {{πηγή}} ότι και το ΕΑΜ και αργότερα ο ΔΣΕ συμμετείχαν στο πλαίσιο των αντεκδικήσεων και στην λεγόμενη "ερυθρά τρομοκρατία". Ο [[Μανώλης Γλέζος]], πρώην μέλος του ΚΚΕ, διατύπωσε ότι "πραγματοποιήθηκαν δολοφονίες" στο πλαίσιο αντεκδικήσεων, όμως η κομματική γραμμή ήταν να μην σκοτωθούν άμαχοι.<ref> Ed Vulliamy, Helena Smith, [https://www.theguardian.com/world/2014/nov/30/athens-1944-britains-dirty-secret Athens 1944: Britain’s dirty secret], The Guardian: "There is no claim that ELAS, or the Democratic Army of Greece which replaced it, were hapless victims. There was indeed a “Red Terror” in response to the onslaught, and on the retreat from Athens, ELAS took some 15,000 prisoners with them. “We did some killing,” concedes Glezos, “and some people acted out of revenge. But the line was not to kill civilians."</ref>
 
==Δείτε επίσης==