Δημήτριος Αιγινήτης (πανεπιστημιακός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Δημήτριος Αιγινήτης''' ([[10 Ιουλίου]] [[1862]] – [[14 Μαρτίου]] [[1934]]) ήταν σύγχρονος Έλληνας [[αστρονομία|αστρονόμος]] και υπουργός εκκλησιαστικών και δημοσίας εκπαιδεύσεως.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από τη [[Βαρβάκειος Σχολή|Βαρβάκειο Σχολή]] το [[1879]] και μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές στάλθηκε με κρατική χορηγία στο [[Παρίσι]] για να ειδικευθεί στην [[Αστρονομία]]. Μετά τρία χρόνια (το [[1890]]) επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και του ανατέθηκε η διεύθυνση στο [[Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών]] το οποίο και στη συνέχεια διαίρεσε σε τρία τμήματα: στο αστρονομικό, στο μετεωρολογικό και στο σεισμολογικό. Την περισσότερη όμως προσοχή του έριξε στα δύο τελευταία τμήματα, επειδή το αστρονομικό απαιτούσε πράγματι μεγάλα χρηματικά ποσά, για τα ελληνικά δεδομένα στην εποχή του, προκειμένου να εφοδιασθεί με τα κατάλληλα όργανα. Έτσι αρχικά ίδρυσε ένα πρώτο δίκτυο μετεωρολογικών σταθμών που εκτεινόταν σε όλη της Χώρα, καθώς και έτερο σεισμολογικό. Χάριν των προσωπικών του γνωριμιών ανταποκρίθηκαν πολλοί Έλληνες που του παρείχαν οικονομική υποστήριξη έτσι ώστε το 1900 το Αστεροσκοπείο Αθηνών να εφοδιασθεί με πολλά όργανα, μεταξύ των οποίων το διοπτρικό ισημερινό τηλεσκόπιο «Δωρίδου», (εκ του ονόματος του δωρήσαντος αυτό), με άνοιγμα 40 εκατοστών, επίσης ο «μεσημβρινός κύκλος Συγγρού» διαμέτρου 162 χιλιοστών, ένα εκκρεμές, ένα χρονόμετρο ακριβείας, ένας χρονογράφος κ.ά.. Αργότερα προστέθηκαν και άλλα όργανα, όπως ο ανεμογράφος Στέφανς, το πυρηλιόμετρο Άγκστρον, δύο σεισμογράφους Μπίχερ (οριζόντιος και κατακόρυφος), δύο φωτόμετρα κλπ..

Επίσης υπήρξε τακτικός καθηγητής της Μετεωρολογίας και Αστρονομίας στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] από του [[1896]] μέχρι του θανάτου του. Διετέλεσε ακόμα Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της [[Ελλάδα|Ελλάδας]], ενώ υπήρξε ο βασικός παράγοντας που προκάλεσε την επίσημη υιοθέτηση από το ελληνικό κράτος του [[Γρηγοριανό ημερολόγιο|Γρηγοριανού]] («Νέου») [[ημερολόγιο|Ημερολογίου]] το [[1923]], σε αντικατάσταση του [[Ιουλιανό ημερολόγιο|Ιουλιανού]] («Παλαιού») [[ημερολόγιο|Ημερολογίου]], καθώς και την υιοθέτηση από την Ελλάδα του παγκόσμιου συστήματος αναφοράς χρόνου, του λεγόμενου «παγκόσμιου χρόνου» ή [[αστρονομικός χρόνος|αστρονομικού χρόνου]].

Εκτός από την καθιέρωση του [[Γρηγοριανό ημερολόγιο|Γρηγοριανού Ημερολογίου]], το επιστέγασμα της θητείας του ως Υπουργού Παιδείας δύο φορές (το [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1917|1917]] και το [[Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου 1925|1926]]) ήταν η αναδιοργάνωση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η ίδρυση της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]], στις [[18 Μαρτίου]] [[1926]], ιδρύματος στο οποίο έγινε μέλος ([[1926]]), το [[1928]] αντιπρόεδρος και το [[1929]] Πρόεδρος (ο 4ος κατά σειρά) και γενικός γραμματέας μέχρι το [[1933]].