Θετικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:411F:F7D5:D013:D83D:B586:E11E (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Gerakibot Ετικέτα: Επαναφορά |
μ λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: O → Ο (7), H → Η |
||
Γραμμή 11:
Οι θετικιστές έγιναν γνωστοί για την απόρριψη της Μεταφυσικής, δηλαδή των εικασιών σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας, που πηγαίνουν πέρα από κάθε πιθανό στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να υποστηρίξει ή να διαψεύσει τέτοιες «υπερβατικές» αξιώσεις.
Πράγματι, οι θετικιστές πιστεύουν στον [[Εμπειρισμός|Εμπειρισμό]], στην ιδέα δηλαδή ότι η παρατήρηση και η μέτρηση αποτελούν τον πυρήνα της κάθε επιστημονικής προσπάθειας. Παράλληλα θεωρούν ότι το πείραμα – δηλαδή η προσπάθεια να γίνουν διακριτοί οι φυσικοί νόμοι μέσω άμεσων χειρισμών και παρατηρήσεων – είναι η βάση κάθε επιστημονικής μεθόδου. Έτσι, με αυτές τις θέσεις του, η θετική υπηρεσία που προσέφερε ο θετικισμός στην επιστήμη ήταν η απομάκρυνση από μια άγονη θεωρητικολογία και η στροφή στην έρευνα των γεγονότων, βασισμένη στην εμπειρία, στην παρατήρηση, στο πείραμα και στα [[Μαθηματικά]].
Τελικά ο θετικισμός, απορρίπτοντας τη [[Μεταφυσική]], βοήθησε να ξεπεραστούν προκαταλήψεις του παρελθόντος και προώθησε την ανάπτυξη της λογικής φυσικής σκέψης. Σε μια θετικιστική θέα του κόσμου, η επιστήμη θεωρείται ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ανακαλύψουμε την αλήθεια και να κατανοήσουμε τον κόσμο όσο το δυνατόν καλύτερα ούτως ώστε να καταφέρουμε είτε να τον προβλέψουμε είτε να τον ελέγξουμε.
Γραμμή 22:
Στην αρχαία Φιλοσοφία υπάρχουν σαφή προμηνύματα του Θετικισμού. Μολονότι η σχέση του [[Πρωταγόρας|Πρωταγόρα]], σοφιστή του 5ου π.Χ. αιώνα, με τη μετέπειτα θετικιστική σκέψη ήταν μάλλον απόμακρη, ωστόσο υπήρξε μια πολύ πιο έντονη ομοιότητα με τον κλασικό σκεπτικό φιλόσοφο [[Σέξτος Εμπειρικός|Σέξτο τον Εμπειρικό]] (3ος μ.Χ. αιώνας), ενώ αιώνες αργότερα ο νομιναλιστής φιλόσοφος του Μεσαίωνα [[Γουίλιαμ του Όκκαμ]] (William of Ockham, 1300-1349) είχε σαφή συνάφεια με τον σύγχρονο Θετικισμό.
Είναι γεγονός ότι ο Αύγουστος ή [[Ογκίστ Κοντ]] (Auguste Comte), ο εισηγητής του Θετικισμού, επηρεάστηκε απόλυτα από τους Γάλλους εγκυκλοπαιδιστές του Διαφωτισμού, όπως τον [[Ντενί Ντιντερό]] (Denis Diderot), τον [[Ζαν λε Ροντ ντ' Αλαμπέρ|Ζαν ντ’ Αλαμπέρ]] (Jean d’Alambert) και τον [[Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν|Κλωντ Ανρί]] (Claude Henri), κόμη του Saint Simon, ιδρυτή του γαλλικού σοσιαλισμού, του οποίου ο Κοντ υπήρξε μαθητής και οπαδός στη νεαρή ηλικία του.
Γραμμή 30:
===Νεοθετικισμός===
Εξίσου σημαντική υπήρξε και η συμβολή μερικών διαπρεπών διανοητών που ήταν ταυτόχρονα μαθηματικοί και φιλόσοφοι, όπως: ο [[Μπέρναρντ Ρίμαν]] (Georg Friedrich Bernhard Riemann), εισηγητής μιας μη Ευκλείδειας Γεωμετρίας, ο [[Χέρμαν φον Χέλμχολτς]] (Hermann von HelmhoJtz), πρωτοπόρος σ’ ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών πεδίων, ο [[Λούντβιχ Μπόλτσμαν]] (Ludwig Boltzmann), σπουδαίος φυσικός και πρωτοπόρος ερευνητής της Στατιστικής Μηχανικής, ο [[Ανρί Πουανκαρέ]] (Henri Poincare), ο οποίος διέπρεψε τόσο στα Μαθηματικά όσο και στη Φιλοσοφία της Επιστήμης, και ο [[Ντάβιντ Χίλμπερτ]] (David Hilbert), που διακρίθηκε στην τυπολογία των Μαθηματικών.
Γραμμή 36:
Μεγαλύτερη σημασία είχε πάντως η επίδραση του [[Άλμπερτ Αϊνστάιν]] και των τριών μεγαλύτερων εκπροσώπων της μαθηματικής Λογικής στα τελευταία εκατό χρόνια, του πρωτοπόρου Γερμανού μαθηματικού Γκότλοπ Φρέγκε (Gottlob Frege) και των [[Μπέρτραντ Ράσελ]] (Bertrand Russell) και [[Άλφρεντ Νορθ Γουάιτχεντ]] (Alfred North Whitehead), συγγραφέων του μνημειακού έργου Principia Mathematica (δημοσιεύτηκε σε τρεις τόμους το 1910, το 1912 και το 1913), μέσω του οποίου οι προσπάθησαν να εξαγάγουν όλα τα Μαθηματικά από την καθαρή Λογική.
Ακόμη και ο Βρετανός κοινωνιολόγος και φιλόσοφος [[Χέρμπερτ Σπένσερ]] , (Herbert Spencer, 1820-1903), ο εισηγητής τόσο της θεωρίας του «ακατάληπτου» όσο και της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου στην Ηθική και την Κοινωνιολογία, θεωρείται υπέρμαχος του εν γένει θετικιστικού προσανατολισμού.
== Παραπομπές ==
|