Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Μπαϊκονούρ εγκαινιάστηκε στις [[2 Ιουλίου]] του 1955. Χτίστηκε αρχικά ως κέντρο εκτόξευσης πυραύλων και επεκτάθηκε αργότερα για να περιλάβει τις εγκαταστάσεις διαστημικών πτήσεων. OΟ [[Σεργκέι Κορολιόφ]], ο κύριος σχεδιαστής των σοβιετικών [[πύραυλος|πυραύλων]] [[R7]], επέλεξε την περιοχή με δεδομένο ότι το ραδιοσύστημα ελέγχου του πυραύλου απαιτούσε έναν επίγειο σταθμό αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τις εξέδρες εκτόξευσης πυραύλων. Η δαπάνη της κατασκευής των εγκαταστάσεων διαστημικών πτήσεων και τα αρκετά χιλιόμετρα των νέων δρόμων και γραμμών τραίνων έκανε το Μπαϊκονούρ ένα από τα πιο ακριβά εγχειρήματα στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης. Μια πόλη χτίστηκε κοντά στο διαστημικό κέντρο για να παρέχει κατοικία, εκπαίδευση και υποδομή υποστήριξης για τους εργαζομένους. Εγκαινιάστηκε το [[1966]] και ονομάστηκε [[Λένινσκ]].

Η σοβιετική κυβέρνηση καθιέρωσε το ''Nauchno-Issledovatel'skii Ispytatel'nyi Poligon NοΝο.5 (niiip-5)'', ή αλλιώς ''Επιστημονικό-Ερευνητικό Πεδίο Δοκιμών NοΝο.5'', με το διάταγμα της 12ης Φεβρουαρίου 1955. Το πεδίο δοκιμής πυραύλων Τιουρατάμ φωτογραφήθηκε από αμερικανικά [[αναγνωριστικό αεροσκάφος|αναγνωριστικά αεροπλάνα]] [[Lockheed U-2|U-2]] για πρώτη φορά στις [[5 Αυγούστου]] [[1957]].