Μπαλιάν του Ιμπελέν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μπαλιάν παρέμεινε στο Βασίλειο ως σύμβουλος του Γκυ. Στα τέλη του 1186, ο Σαλαντίν σουλτάνος της Αιγύπτου και της Δαμασκού, απείλησε τα σύνορα του Βασιλείου έπειτα από επίθεση του Ραϋνάλδου του Σατιγιόν άρχοντα της Υπεριορδανίας, συμμάχου του Γκυ, σε ένα μουσουλμανικό καραβάνι. Ο Σαλαντίν ήταν σύμμαχος με τη φρουρά της Τιβεριάδας στη βόρεια πλευρά του Βασιλείου, μια περιοχή που βρισκόταν στα χέρια του Ραϋμόνδου Γ’. Ο Γκυ μάζεψε τον στρατό του στη Ναζαρέτ, με σκοπό να πολιορκήσει την Τιβεριάδα, αλλά ο Μπαλιάν διαφώνησε με αυτό και αντί αυτού πρότεινε στον Γκυ να στείλει απεσταλμένους στον Ραϋμόνδο Γ΄ στην Τρίπολη, με την ελπίδα ότι οι δύο τους θα μπορούσαν να συμβιβαστούν, προτού ο Γκυ κάνει καμία ανόητη επίθεση στον μεγάλο στρατό του Σαλαντίν. Η πρώτη πρεσβεία απέτυχε και έτσι η κατάσταση παρέμεινε αμετάβλητη καθ’όλη τη διάρκεια των πρώτων μηνών του 1187. Μετά το Πάσχα του ίδιου έτους, ο Μπαλιάν, ο Gerard του Ridefort Μέγας Μάγιστρος των Ναϊτών Ιπποτών, ο Roger des Moulins Μέγας Μάγιστρο των Ιωαννιτών Ιπποτών, ο Reginald της Σιδώνος και ο Joscius αρχιεπίσκοπος της Τύρου στάλθηκαν σε μια νέα πρεσβεία στην Τρίπολη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σταμάτησαν στο φέουδο του Μπαλιάν της Ναμπλούς και ο Μπαλιάν σχεδίαζε να μείνει λίγο πιο πίσω από τους άλλους, ενώ οι άλλοι προχώρησαν. Την 1η Μαΐου οι Ναΐτες και οι Ιωαννίτες νικήθηκαν από τον γιο του Σαλαδίνου, al-Afdal, στη μάχη του Cresson. Ο Μπαλιάν ήταν ακόμα μια μέρα πίσω και επίσης είχε σταματήσει στη Σαμάρεια, προκειμένου να συμμετάσχει σε μια ημέρα εορτής. Αφού έφθασε στο κάστρο του La Fève, όπου οι Ναΐτες και οι Ιωαννίτες είχαν προηγουμένως στρατοπεδεύσει, παρατήρησε ότι το μέρος ήταν ερημωμένο και σύντομα πληροφορήθηκε για την καταστροφική μάχη που είχε συμβεί από τους λιγοστούς επιζήσαντες. Ο Ραϋμόνδος Γ΄ έμαθε και αυτός με την σειρά του για την μάχη και αφού συνάντησε την πρεσβεία στην Τιβεριάδα, συμφώνησε να τους συνοδεύσει πίσω στην Ιερουσαλήμ. Είχε επιτραπεί στον στρατό του Αλ-Αφδάλ να εισέρχεται στο βασίλειο μέσω συμφωνίας με τον Ραϋμόνδο Γ΄, ο κόμης όμως τώρα μετάνιωσε για τις πράξεις του και συμφιλιώθηκε με τον Γκυ. Ο Γκυ προχώρησε βόρεια και στρατοπέδευσε στην Sephoria και στη συνέχεια διέσχισε με τον στρατό του την ξερή και άγονη πεδιάδα για να ανακουφίσει την Τιβεριάδα. Οι στρατιώτες δεν είχαν νερό και δεχόταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του Σαλαντίν, ενώ τελικά περικυκλώθηκαν στα «Κέρατα του Χαττίν» (ο λόφος στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται η πόλη Χαττίν) στις αρχές του Ιουλίου. Στη μάχη που ακολούθησε στις 4 Ιουλίου, παρόλο που ο Μπαλιάν και ο Joscelin III της Εδέσσης διηύθυναν την οπισθοφυλακή, ο στρατός ηττήθηκε από τους Μουσουλμάνους.

 

== Η Άμυνα της Ιερουσαλήμ ==

Όταν ο Μπαλιάν και η μικρή ομάδα των ιπποτών του έφτασαν στην πόλη, οι κάτοικοι τους παρακάλεσαν να μείνουν. Ο ίδιος απαλλάχθηκε από τον όρκο του στον Σαλαντίν σύμφωνα με τον Πατριάρχη Ηράκλειο, ο οποίος υποστήριξε ότι η σωτηρία της Χριστιανοσύνης στην Ιερουσαλήμ ήταν πιο ισχυρή από τον όρκο του σε έναν άνδρα, ο οποίος δεν είναι καν χριστιανός. Ο Μπαλιάν ανέλαβε να ηγηθεί της άμυνας της πόλης, επειδή όμως παρατήρησε ότι υπήρχαν δεκατέσσερις αν όχι και λιγότεροι ιππότες, έχρισε εξήντα νέους από την τάξη των αστών και των εκπαιδευόμενων ιπποτών. Η βασίλισσα Σιβύλλα φαίνεται ότι δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση της πόλης. Ο Μπαλιάν μαζί με τον Ηράκλειο προετοιμάστηκαν για την αναπόφευκτη πολιορκία που επρόκειτο να ακολουθήσει, αποθηκεύοντας τρόφιμα και χρήματα. Και όντως ο Σαλαντίν έφθασε στην πόλη για να την πολιορκήσει τον Σεπτέμβριο, αφού είχε κατακτήσει σχεδόν όλο το υπόλοιπο βασίλειο συμπεριλαμβανουμένων του Ιμπελίν, του Ναμπλούς, της Ράμλα και της Ασκαλώνος. Ο σουλτάνος δεν ένιωσε καθόλου κακή διάθεση απέναντι στον Μπαλιάν, που είχε παραβιάσει τον όρκο του και ως ένδειξη αυτού κανόνισε να συνοδευτούν η Μαρία Κομνηνή και τα παιδιά τους στην Τρίπολη με ασφάλεια. Δεδομένου ότι ο ανώτερος άρχοντας παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ, οι μουσουλμάνοι πίστευαν λίγο πολύ ότι κατείχε έναν τίτλο ισότιμο με εκείνον του βασιλιά.