Φρανσουά Πουλέν ντε λα Μπαρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ανάκρισή του σχετικά με το ζήτημα της αίρεσης θα πρέπει να τον θορύβησε πολύ γιατί επί 20 σχεδόν χρόνια δεν τόλμησε να γράψει τίποτα.<ref name=":3" /> Ήταν το 1720 που δημοσίευσε τελικά το τελευταίο του βιβλίο που είχε τίτλο «Το Προτεσταντικό Δόγμα Σχετικά με την Ελευθερία Αναγνωσης των Ιερών Γραφών» (La Doctrine des protestants sur la liberté de lire l’Ecriture Sainte).<ref name=":1" /> Το έργο αυτό χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια πριοσέγγισηςπροσέγγισης του Χριστιανισμού ρασιοναλιστικαρασιοναλιστικά με καρτεσιανές μεθόδους χωρίς δυσειδαιμονίεςδεισιδαιμονίες.<ref name=":3" /> Δεν ήταν όμως μόνο ο καρτεσιανισμός που τον επηρέασε σε αυτή του την κριτική προσέγγιση της θρησκείας αλλά και οι φεμιιστικές του απόψεις που του έδωσαν το θάρρος να αμφισβητήσει ακόμα και την πιο ισχυρή αυθεντία, όπως ήταν εκείνη της Εκκλησίας και του θρησκευτικού δόγματος και μάλιστα με επιχειρήματα που του ήταν πια γνώριμα.<ref name=":3" /> Αλλωστε ο Πουλέν είχε ασκήσει κριτική στην Εκκλησία πολλές φορές στο παρελθόν στα φεμινιστικά του κείμενα όμως αυτό το τελευταίο του βιβλίο ανέλυε εκτεταμένα την [[Αγία Γραφή|Βίβλο]] και επικεντρώνονταν στο θέμα της [[Θεία Ευχαριστία στην Καθολική Εκκλησία|Θείας Ευχαριστίας]]. Υπό μία έννοια οι θεολογικές του απόψεις έμοιαζαν πολύ με εκείνες του [[Μπαρούχ Σπινόζα|Σπινόζα]] και του [[Τόμας Χομπς|Χομπς]].<ref name=":3" />

Ο Φρανσουά Πουλέν ντε λα Μπαρ πέθανε τελικά το 1723 στο κρεβάτι του σε ηλικία 75 ετών έχοντας εγκαταλείψει σχεδόν ολοκληρωτικά οποιοδήπτε θρησκευτικό δόγμα αλλά όχι την πίστη του στον Θεό.<ref name=":3" /> Για εκείνον η Λογική και η ΔιακοσύνηΔικαιοσύνη ήταν ο πραγματικός Θεός και είχε πάψει να μιλά για την [[Αγία Τριάδα]] βρισκόμενος στα πρόθυρα του [[Θεϊσμός|Θεϊσμού]]. Όμως δεν έκανε ποτέ τον βήμα -ίσως και να μην τόλμησε- να παραδεχτεί ανοιχτά κάτι τέτοιο.<ref name=":3" />